چرا مهاجرت از شهر به روستاها افزایش یافته است
مهاجرت معکوس از شهر به روستا در ۱۷ استان
ساعت ۲۴- هزینههای روزافزون زندگی در شهرها به ویژه شهرهای بزرگ از یک طرف و نبود شغل باثبات و با درآمد مناسب از سوی دیگر مهاجرت از شهر به روستا در ۱۷ استان کشور را ممکن کرده است.
طبق نتایج حاصل، در فاصله سالهای ۱۳۸۵ الی ۱۳۹۰ حدود ۵.۴ میلیون نفر که تقریبا ۷.۲ درصد از جمعیت کل کشور را در سال ۱۳۹۰ تشکیل میدهند، در داخل کشور (مهاجرتهای داخلی) جابهجا شدهاند.
استانهای تهران، خراسان رضوی، اصفهان و فارس به ترتیب بیشترین مهاجرپذیری بیناستانی یا درون استانی را داشته و از قطبهای مهاجرپذیر کشوربه شمار میآیند که قریب به ۳۸ درصد از کل مهاجرتهای داخلی صورت گرفته را به خود اختصاص دادهاند.
طی سالهای ۱۳۸۵ الی ۱۳۹۰ در ۱۷ استان کشور، مهاجرت معکوس رخ داده است. به عبارت بهتر در این استانها مهاجرتهای شهر به روستا بیشتر از مهاجرتهای روستا به شهر بوده است که استانهای مازندران، تهران، گیلان، بوشهر، گلستان، خراسان رضوی و کرمانشاه به ترتیب بیشترین مهاجرتهای معکوس را داشتهاند. در کل کشور بیشترین مهاجرت معکوس (از شهر به روستا) به علت «پیروی از خانوار» به میزان ۴۶ درصد بوده است.
پس از آن مهاجرت شغلی و دستیابی به مسکن مناسب به ترتیب بیشترین انگیزه برای مهاجرت از شهر به روستا بوده است. علت مهاجرت در ۷ استان منتخب که بیشترین مهاجرت معکوس در آنها رخ داده است، به جز دو استان بوشهر و کرمانشاه که مهاجرت شغلی بیشترین علل مهاجرت معکوس در آنها بوده، پیروی از خانوار میباشد.
به گزارش ساعت ۲۴، با توجه به ویژگی روستاهای مقصد مورد مطالعه در ۷ استان منتخب که در آنها مهاجرت معکوس رخ داده و با توجه به علل شکلگیری این گونه مهاجرتها، میتوان مهاجرتهای معکوس را به سه دسته تقسیم نمود.
در دسته اول علل اصلی شکلگیری مهاجرت معکوس به شرایط آب وهوایی و اقلیمی منطقه مربوط میشود. مهاجرتهای صورت گرفته از نقاط شهری کل کشور به روستاهای استانهای شمالی کشور از جمله استان گیلان، مازندران و گلستان دراین دسته جای میگیرند. در این گونه مهاجرتها دولتها نقشی در شکلگیری مهاجرت نداشته وبه نظر میرسد انگیزههای غیرپولی نظیر رها شده از زندگی شهرهای آلوده و پرازدحام، رسیدن به آرامش بیشتر در طبیعت، دسترسی به زمین ارزان وکم بودن فاصله بین شهر و روستا، سبب مهاجرت می شود. بنابراین میتوان گفت روستاهای شمالی کشور محل مناسبی برای وقوع مهاجرت معکوس میباشند.
مهاجرتهای معکوس واقع در دسته دوم در روستاهای اطراف کلانشهرها شکل گرفتهاند. این روستاها در واقع شهرکهای اقماری میباشند که در فاصله کمی از کلانشهرها واقع شدهاند. افراد با آرزوی رسیدن به شرایط زندگی بهتر راهی شهرهای بزرگ و کلانشهرها شده و به دلیل هزینههای سنگین زندگی در این گونه شهرهای بزرگ و امکان دسیتابی به مسکن ارزانتر در حومه شهرهای بزرگ، در شهرکهای اقماری وشهرهای جدید تاسیس شده، ساکن میشوند. لذا در این دسته از مهاجرتها در واقع مهاجرت معکوس به وقوع پیوسته است و این نقاط جزء شهرهای عمران جدید بودهاند که در زمان سرشماری نقطه روستایی قلمداد میشدند. در استان تهران و خراسان رضوی با این پدیده مواجه هستیم.
در دسته سوم، آبادیها یا نقاط روستایی در واقع پادگانها، مناطق نظامی و مجتمعهای مسکونی نظامی در استانهای مرزکی کشور نظیر استان کرمانشاه بوده و یا مناطق اقتصادی ویژه نظیر پالاشگاههای نفت، پتروشیمی و گاز واقع در استانهای جنوبی کشور نظیر استان بوشهر میباشند. بنابراین در این دسته نیز مهاجرت معکوس به معنی واقعی آن رخ نداده و علت مهاجرت به این نقاط، جستجوی کار، یافتن شغل بهتر، انتقال شغلی و انجام یا پایان خدمت وظیفه میباشد.
نتایج نشان میدهد، حدود ۷۴ درصد از میزان مهاجرتهای معکوس سال ۱۳۹۰ (۱۰۰۲۹۵ مهاجر) مربوط به ۴ استان تهران، خراسان رضوی، بوشهر و کرمانشاه میباشد که به طور واقع مهاجرت معکوس در این استانها صورت نگرفته است.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.