به مدیر توتال امتیاز بدهیم موثرتر است تا به رییس جمهور فرانسه
پاتریک پویان قوی تر و مهم تر از امانوئل ماکرون
ساعت 24-کارزار به راه افتاده از سوی مدیران سیاسی و رهبران اتحادیه اروپا به ویژه رهبران سه کشور اصلی یعنی آلمان، انگلستان و فرانسه علیه دونالد ترامپ در داستان برجام از رخدادهای هیجان انگیز امروز سپهر سیاست در جهان است.
این شرکت کوه پیکر که یک با ردر نیمه دوم دهه 1370 توانست از شمول شرکتهایی که باایران همکاری میکنند و جریمه می شوند رها شده و درایران فعالیت کند اکنون بابیم وهراس منتظر نتیجه مجادله رهبران سیاسی اروپا و امریکاست. این شرکت به همراه برخی شرکتهای فرانسوی و گروهی از شرکتهای آلمانی و سایرکشورهای عضو اتحادیه اروپا با درک این مهم که از دست دادن بازار بزرگ ایران برای آنها زیان بار است اما آنها می دانند اگر مشمول جریمه آمریکایی ها شوند بیشتر زیان می بینند. در چنین وضعی است که منطق اقتصادی به رهبران شرکتها فرمان می دهد سود احتمالی از دست رفته در صورت جریمه شدن از سوی آمریکا را برسودکمتر حضوردرایران ترجیح دهد.
واقعیت این است که درحال حاضر برای ایران اهمیت پویان بیشتر از اهمیت ماکرون است. ماکرون یک سیاستمدار است و به بازی در زمین سیاست اهمیت می دهد و البته صیانت از منافع شرکتهای فرانسوی در همین چارچوب نیز یک رفتار سیاسی به حساب می آید اما پویان باید جواب سهامداران را بدهد و باید دربازار نفس گیر و رقابتی با غولهای دیگر رفتاری کند که آسیب کمتری ببیند. این داستان برای پژو ، برای انی و دانیلی ایتالیا و زیمنس آلمان نیز مصداق دارد. ایران باید به این وضعیت نگاهی گسترده تر و فراگیرتر داشته باشد و از همه امکانات برای اینکه رژیم تحریمها برنگردد استفاده کند. به این معنی که دستگاه دیپلماسی ایران باید متحد و یک صدا شده و بدون تنش درونی با اروپا همکاری واقعی کند. برخی خواسته های اروپا یی ها را می توان با کمی مدارا و دورنگری و بلند مدت فکر کردن قبول کرد و در برابر از رهبری سیاسی اتحادیه اروپا خواست که با استناد به این امتیازات نیرومند تر از همیشه دربرابر آمریکا بایستد. از سوی دیگر شاید بتوان به این موضوع هم فکرکرد که به جای اینکه همه امتیازها در میدان سیاست داده شود کمی هم در حوزه شرکتها گفت و گو کرد و به مدیران شرکتها یادآور شد اگر در ایران بمانند و با همه قوا با روند تحریمی آمریکایی ها مبارزه کنند و از سوی دیگر با دولتهای خودنیز همکاری کنند ایران شاید بتواند جریمه احتمالی و عدم النفع احتمالی آنها را جبران کند. به این ترتیب می توان تصور کرد بیژن زنگنه درحوزه نفت ، کرباسیان وزیر اقتصاد درحوزه بانک و بیمه وشریعتمداری وزیر صنعت معدن و تجارت در حوزه وظایف این وزارتخانه دوش به دوش ظریف فعالیت کنند. امتیاز های احتمالی می تواند برخی تخفیف ها، بعضی معافیت ها و کاستن از سهم ایران در شراکت با سود و اصل سرمایه شرکتهای فعال در ایران یا در زمینه های دیگر باشد. اگر راهی جستجو و پیدا شود تا این تصمیم بررسی شود و اشکالات حقوقی ،فنی و اقتصادی آن شناسایی شود به نظر می رسد موثرتر از بازی تنها در سرزمین امتیا زدادان سیاسی باشد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.