باورش سخت است اما کوتوله ها حاکم این شهر بودند! + تصویر
ساعت 24-در مرکز کشور مالی، حدود ۹۰ کیلومتری شرق منطقه مپتی (Mopti)، صخره سنگی بسیار مرتفعی وجود دارد که در بالای آن یک دشت زیبا گسترده شده است. این صخره اعجاب انگیز “سینه کش باندیاگارا” (Bandiagara Escarpment) نام دارد و ۱۵۰ کیلومتر در این منطقه کشیده شده است! منظره این صخره و برخی از روستاهای اطرافش آن قدر زیباست که یونسکو نام “چشم انداز برجسته صخره ای و دشت شنی، به همراه معماری زیبا” را بر آن گذاشته است.
حدود ۹۰ کیلومتر که از منطقه مپتی در مرکز مالی به سمت شرق بروید، با منظره حیرت انگیزی مواجه خواهید شد. منظره صخره های سنگی مرتفع و دشتی کویری به نام سینه کش باندیاگارا. این صخره های ۱۵۰ کیلومتری در یونسکو ثبت جهانی شده اند. باندیاگارا یکی از برجسته ترین ویژگی های زمین شناسی غرب آفریقا به شمار می رود و از نظر باستان شناسی و تاریخی هم بسیار حائز اهمیت است.
این سایت، حدود ۲۰۰۰ سال است که به عنوان سکونتگاه مورد استفاده قرار گرفته است. البته باندیاگارا در ۵۰۰ سال گذشته محل سکونت قومی به نام قوم دوگون (Dogon) بوده است. قبل از اینکه دوگون ها از سرزمین مادری خود در جنوب غربی که امروزه کشورهای بورکینافاسو و غنا هستند به این مکان مهاجرت کنند، بارها مورد حمله و یورش اقوام مجاور خود قرار گرفته بودند. مردان، زنان و بچه های آن ها دستگیر می شدند و به عنوان برده در بازار بردگان آفریقا به فروش می رسیدند. دوگون ها پس از این حمله های بسیار، از زادگاه خود مهاجرت کردند و به سینه کش باندیاگارا پناه بردند.
در حدود قرن پانزدهم یا شاید هم زودتر، قوم دوگون به این منطقه وارد شدند و در صخره های سینه کش باندیاگارا خانه هایی برای خود ساختند. آن ها این مکان را به این خاطر انتخاب کردند که وجود صخره های مرتفع، همانند یک دیوار دفاعی برایشان عمل می کرد و آن ها را از گزند حمله دشمنان در امان نگه می داشت. پس از اینکه دوگون ها به این منطقه رسیدند، متوجه شدند که قوم “مردم کوچک قرمز” یکی از اقوام تلم ها که کوتولو بودند هم در این مکان سکونت می کردند. تلم ها (The Tellem) ها درون این صخره های مرتفع، غارها و سکونتگاه هایی کنده بودند که هنوز هم بقایایی از آن ها را می توان در این منطقه مشاهده کرد. دسترسی به این غارها بسیار دشوار بود، به طوری که دوگون ها گمان می کردند که تلم ها قابلیت پرواز کردن داشتند!
در اصل دوگون ها و تلم ها، سینه کش باندیاگارا را به طور اشتراکی استفاه می کردند. تا اینکه بعد از چندین سال دیگر خبری از تلم ها در این منطقه نبود! برخی از صاحب نظران بر این عقیده اند که تلم ها با فرهنگ دوگون ها همسو شده و با آن ها یکی شده اند و برخی دیگر نیز اعتقاد دارند که تلم ها به بورکینافاسو مهاجرت کردند. اما بسیاری از این خانه ها هنوز هم پا برجا هستند و حتی توسط دوگون ها به عنوان انبار مورد استفاده قرار می گیرند.
دوگون ها اولین سکونتگاه خود را در جنوب غربی سینه کش باندیاگارا احداث کردند. طی سالیان دراز، دوگون ها به سمت شمال این صخره ها رفتند و سکونتگاه های جدیدی را در جای جای این منطقه بنا کردند. امروزه سرزمین دوگون ها، حدود ۴۰۰ هزار هکتار مساحت دارد و شامل سی صد دهکده است که در طول سینه کش باندیاگارا کشیده شده اند. روستاهای آن ها بیشتر در دشت بالای صخره های ایجاد شده اند. برخی از روستاها هم در پای کوه و در میانه های آن قرار دارند.
دوگون ها تا اوایل دهه ۱۹۳۰ میلادی در دنیا ناشناخته بودند و کسی نام آن ها را نشنیده بود. در این دهه یک انسان شناس فرانسوی به نام مارسل گریال (Marcel Griaule) سفر دریایی ۱۵ ساله ای را برای آشنایی و مطالعه مردم آفریقا آغاز کرد. او سال ها بر روی دوگون ها مطالعه کرد، با ریش سفیدان این قوم مصاحبه کرد و سرانجام با یک شکارچی نابینا به نام Ogotemmeli مصاحبه مفصلی انجام داد. او تمامی یافته ها و مصاحبه هایش را در قالب یک کتاب به نام گفتگو با Ogotemmeli چاپ کرد. این کتاب، یکی از معروف ترین کتاب های چاپ شده درباره اقوام آفریقاییست که بارها به چاپ مجدد رسیده است.
چشم انداز زیبا و شگفت انگیز سینه کش باندیاگارا و فرهنگ اقوام دوگون ها در این منطقه، گردشگران بسیاری را از سراسر جهان به کشور مالی می کشاند. گردشگرانی که به این منطقه سفر می کنند، نه تنها منظره صخره هایی مرتفع به طول ۱۵۰ کیلومتر را که در فهرست میراث یونسکو هم به ثبت رسیده اند تماشا می کنند، بلکه با فرهنگ و سبک زندگی یکی از قدیمی ترین اقوام غرب آفریقا و تاریخ آن ها آشنا خواهند شد. هنگام تماشای عکس های خانه های این قوم، احتمالا تصور خواهید کرد که آن ها ماکت هستند، نه خانه هایی واقعی!
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.