سیب را با پوست بخوریم یا بدون پوست؟

داستان آلودگی های پیاپی و بی پایان کی پایان می گیرد؟

ساعت 24-‌ ماجرا از آنجا آغاز شد که فردی ناشناس در شبکه های اجتماعی چاقو برداشت و بر پوست سیب کشید و موادی را که جمع شد پارافین نامید و گفت که سرطان زاست و خوردن پوست سیب را ممنوع اعلام کرد.
مشخص نبود که وی چه سمتی داشته و یا دارد و چه تخصصی اما سخنان وی موثر واقع شد و پوست های سیب کنده شد.

با شدت گرفتن شایعه دست اندرکاران مختلف به میان آمدند و اعلام کردند که پوست سیب پارافینش خوردنی است و مشکلی ندارد.از وزیر بهداشت گرفته تا مقامات جهاد کشاورزی و باغداران اعلام کردند که پوست سیب خوردنی است و پارافینش سرطانزا نیست.

حتی از صادرات سیب ایران به اروپا خبردادند اما همچنان سایعات و خبرها و یا شایعاتی منتشر می شود که همچنان به سرطانزا بودن پارافین سیب حکایت دارد. اخیران باز رییس دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی با اشاره به وجود واکس میوه در میوه‌ها، گفت: شهروندان هنگام مصرف سیب، آن را پوست کنند.
دکتر ابراهیم گلمکانی با اشاره به وجود فیبر در پوست سیب و فواید آن برای سلامتی افزود: البته امر پوست کندن به صورت موقتی است. شهروندان حتما هنگام مصرف میوه آن را تمیز بشویند.
گلمکانی با بیان اینکه مواد نگهدارنده میوه در سردخانه ها به منظور نگهداری میوه‌ها، در حد مجاز استفاده می‌شود، ادامه داد: دغدغه ما در بخش توزیع کنندگان است.برخی از توزیع کنندگان سودجو بیش از حد مجاز از واکس میوه استفاده می‌کنند که آن برای سلامتی خطرناک است.

روغن پالم و پوست پرتقال

متاسفانه این سخنان نه تنها از نگرنی ما نکاست بلکه باز بر ابهام ها افزود. متاسفانه این خبرها کم نبوده و نیست. پیش از این خبرهایی در مورد مصرف روغن پالم در مواد لبنی منتشر شد و انتظار این بود که کسی در این رابطه حداقل توبیخ شود اما این خبرها با وجود هیاهوی بسیار در رسانه ها در نهایت شبیه طبل توخالی بود و عاقبت مشخص نشد که روغن پالم ماجرایش چه بود. پس از آن در مورد مواد نگهدارنده در پوست پرتقال سخنانی مطرح شد و برخی از افراد از سمی بودن موادی در پوست این میوه پرطرفدار در خانواده های ایرانی سخن گفته شد. برخی خبرها حاکی از این بود که این میوه نه تنها باید خوب شسته شود بلکه باید با آب نمک از آلودگی پاک شود.

آلودگی گوجه فرنگی و آب تهران

اما این شایعات هم پس از مدتی با هیاهوی بسیار به هیچ نتیجه مشخصی نرسید و پیش از خاتمه آن از مواد آلوده در پرورش گوجه فرنگی سخن گفته شد و موادی که برای قرمزی رنگ این میوه مصرف می شود. اما باز هم این سخنان در نهایت به جایی نرسید.
این شایعات پس از افزایش قیمت شدید گوجه رواج داده شد.هر سال با رسیدن فصل سرما، قیمت گوجه فرنگی نیز اوج می گیرد و تا آنجا پیش می رود که این محصول کشاورزی خوشمزه و پرفایده را برای مدتی از سبد خانوارها حذف می کند.
اما یک شایعه موجب شد که خریداران برای خریدن این میوه کمی تردید کنند و نگران شوند که آیا گوجه فرنگی هایی که در زمستان عرضه می شود بخرند یا نه. در این میان متهم هورمون «اتفون» بود که برای افزایش رنگ گوجه فرنگی مصرف می شود.
زمانی که گوجه حتی در برخی محله های تهران تا کیلویی ۱۳هزار تومان نیز فروخته شد شایعات در مورد آلودگی این محصول بر نگرانی و تشویش افکار عمومی دامن زد. هر چند که هر روز خبرهایی از آلودگی برخی مواد غذایی به گوش می رسد، اما این بار ماجرا با انتشار پیامی در شبکه های اجتماعی آغاز شد، به نحوی که سرطان زا بودن ماده سرخ کننده گوجه فرنگی که از چین وارد شده را عامل آن اعلام می کرد.

این ماده سرخ کننده گوجه فرنگی نوعی ماده شیمیایی هورمونی است که از آن برای عمل آوری برخی محصولات از جمله گوجه فرنگی استفاده می شود.

گرچه این ماده که نوعی هورمون است در آمریکا و اتحادیه اروپا به عنوان ماده مجاز ثبت شده، اما تا در ایران شناخته و ثبت نشود، استفاده از آن مجاز نیست.

این ماده در سال ۱۹۰۵ در آمریکا و در سال ۲۰۰۶ در اتحادیه اروپا به عنوان ماده هورمونی مجاز در زودتر رسیدن برخی محصولات کشاورزی ثبت شده است.

رییس سازمان حفظ نباتات کشور در این زمینه به خبرنگار ایرنا گفته بود که اکنون در انتظار جوابیه معاونت غذا و دارو وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی هستیم تا مصرف گاز اتیلن(اتفون) برای تولید گوجه فرنگی تایید شود.

به گفته «محمدعلی باغستانی میبدی»، اکنون هورمون اتفون به صورت قاچاق وارد کشور می شود، هرچند وزارت جهاد کشاورزی و سازمان حفظ نباتات تاکنون مجوزی برای واردات این ماده شیمیایی به کشور صادر نکرده اند.

وی تصریح می کند: چندی پیش برای جلوگیری از مصرف این ماده، سازمان حفظ نباتات نامه ای را برای معاونت غذا و دارو وزارت بهداشت ارسال کرد و قرار شد با پیگیری و بررسی های وزارت بهداشت تاییدیه مصرف گاز اتیلن برای تولید گوجه فرنگی داده و یا عدم مصرف این گاز نیز از طریق این وزارتخانه تعیین تکلیف و مشخص شود.

به گفته باغستانی، این ترکیب باید توسط هیات نظارت بر سموم کشور مورد آزمایش قرار گیرد و در صورت امکان استفاده، ثبت شود.

رییس سازمان حفظ نباتات گفته بود: وزارت بهداشت رفرنس تشخیص دهنده مسایل بهداشت مواد غذایی انسان است، بنابراین مصرف یا عدم مصرف این ترکیب باید از طریق این سازمان مورد تایید قرار بگیرد.

وی ادامه داده است: به دلیل آنکه وزارت بهداشت ترکیب این هورمون را برای تولید گوجه فرنگی در دست بررسی دارد، معتقد است باید کشاورزان از مصرف این ترکیب تا اطلاع ثانوی در تولید گوجه فرنگی خودداری کنند.

در همین پیوند، امروز(چهارشنبه) سازمان غذا و دارو استفاده از هورمون اتفون در محصولات کشاورزی را ممنوع اعلام کرد.

بر اساس اعلام سازمان غذا و دارو،با توجه به نامه ارسال شده توسط این سازمان به سازمان حفظ نباتات کشور در مهر سال جاری، استفاده از هورمون اتفون به منظور زودرس شدن محصولات کشاورزی تا بررسی دقیق توسط سازمان حفظ نباتات ممنوع است.

مدیرکل نظارت بر فراورده های غذایی، آرایشی و بهداشتی سازمان غذا و دارو به صراحت به سم ایجاد شده توسط هورمورن مذکور برای انسان و موجودات آبزی در زمان مصرف اشاره کرده است و از سازمان نباتات خواسته، بدلیل مخاطرات سم شناسی برای مصرف کنندگان، موضوع عدم مصرف آن تا بررسی دقیق توسط سازمان حفظ نباتات بصورت جدی پیگیری کنند.

به گفته «هدایت حسینی»، چگونگی ورود، استفاده و کنترل عوارض سموم و همچنین قابل استفاده بودن یا نبودن آن در محصولات را باید سازمان حفظ نباتات تایید کند.وی افزود: براساس قانون، نظارت بر سموم، چگونگی ورود، تولید و کنترل کیفیت سموم تحت نظارت شورای عالی نظارت بر سموم کشور است که در سازمان حفظ نبابات مستقر است.
البته پیش از بحث گوجه فرنگی بحث آب تهران و آلودگی آن به نیترات مطرح شد که پس از تایید و تاکید بر ارائه مدرک از سوی یک عضو شورای شهر و تکذیب های وزارت نیرو و وزارت بهداشت هیچ مشخص نشد که کسی که با قاطعیت می گوید مدرک دارم مدرکش را می گذرد در کوزه و آب می خورد.
اما همچنان این پرونده باز نگهداشته می شود و بسته نمی شود تا شاید زمانی دگیر باز کسی دلش برای بحث های آبکی لک بزند و این مدارک را در جیب چپ یا راستش بگذارد و سروصدایی به راه بیاندازد و آرامش مردم بی پناه را برهم زند. اما این بحث ها هیچ وقت خاتمه نمی باید. چون پرونده های زیادی هست.
آلودگی آب های کشاورزی جنوب تهران
بحث آبهای آلوده در جنوب تهران که برای کشاورزی مصرف می شود بحثی قدیمی است اما هر چند وقت کسی یادش می افتد و باز می گوید که سبزی نخورید و یا میوه های جالیزی نخرید و غیره.
بحث آلوده بودن سبزی و برخی تولیدات کشاورزی سال هاست هر ازگاهی مطرح می شود و اذهان زیادی را بخود مشغول می کند و پس از مدتی فراموش می شود و دیگر سخنی از آن گفته نمی شود. اینکه برخی آب های روان آلوده است و قابل شرب نیست عادی است اما اینکه این آب ها برای کشاورزی مناسب نیست را هیچ کارشناسی در مورد سخن روشنی نگفته و آزمایش و سند علمی خاصی رائه نکرده اما براحتی می توان گفت که آب آلوده برای کشاورزی خوب نیست اما اینکه این محصولات فاقد کیفیت هستند و یا مود غیر قابل مصرف دارند را کسی اثبات نکرده اما بحث آن همیشه و در فصل های گوناگون مطرح می شود و سرگرمی خوبی رای بعضی هاست.
شاید اگر طرح فاضلاب تهران که این روزها با هزینه هایی سرسام آوری که از شهروندان گرفته می شود و خوشبختانه به نظر می رسد به پیمانکاران کار بلد و قابل اعتمادی سپرده شده خاتمه یابد دیگر به این بحث خاتمه داده شود اما بدون شک تولید محصولات کشاورزی و عرضه مواد غذایی و خدمات در همه کشورها با استانداردهایی انجام می شود و سازمان ها و نهادهایی مسئولند که باید این خدمات و محصولات را بررسی کنند و مجوز دهند. در ایران هم این نهاد ها و مسئولان به کارهای مشابهی گمارده شده اند اما همیشه سخن از آلودگی از جانب کسانی گفته می شود که هیچ سمتی در این نهاد ها ندارند و تنها به قول معروف اذهان عمومی مشوش می کنند و باعث تشویش می شوند و کسی هم این افراد را نمی خواهد که مدرک و نظر کارشناسی خودرا ارائه کنند و اگر نه باید مواخذه شود. ولی دریغ از یک سخن درشت به این افراد که هراز گاه به یاد سلامت عمومی می افتند. و عاقبت مشخص نیست که این داستان آلودگی های عجیب و غریب کی پایان می گیرد؟