رنج نامه اقتصادگردانان بخش خصوصی - بخش هفتم

ظرفیت های بدون استفاده درصنعت شوینده و ظروف چینی

این روزها اوج سردرگمی برای فعالان اقتصادی درسالهای تازه سپری شده است. مهمترین پرسش این است که تحریم اقتصادی ایران تاچه زمانی ادامه دارد و تا چه زمانی دولت به بهانه تحریم دامنه دخالتهایش را به هرجایی از کسب وکار پهن کرده است می خواهد جمع کند تا فعالان بخش خصوصی نفس بکشند .

بخش خصوصی ایران امروز زیر آوار سیاستگذاری دخالت گرایانه دولت قراردارد و دولت و مخالفان اقتصاد آزاد دست دردست هم می خواهند همه تنگناهای کسب و کار و معیست مردم را به سودجویی و رانت خواری بخش خصوصی بچسبانند. این درحالی است که فساد و رانت جویی از فعالیت های دولت سرچشمه می گیرد. گروه مطالعات محیط کسب و کار درمرکز پژوهش های مجلس درسه نشست در روزهای 11آذر، 12 آذر و 27 آذر با نمایندگان بزرگترین تشکلهای تولیدی و صنفی ایران برگزار کرد. هدف از این جلسات ارزیابی بازارهای کشور در دو مقطع 6ماهه اول سال 1397و بعد ازآن تاکنون، به خصوص بعد از اجرایی شدن تحریمهای ظالمانه و یک طرفه آمریکا و تأثیرنوسان و افزایش نرخ ارز در کسب وکارهای مختلف است. میخواهیم بدانیم با گذشت چند ماه از اجرایی شدن تحریمها و نوسانات مختلف نرخ ارز چه اتفاقی در کف بازارهاافتاده است. بر همین اساس پاسخ دو سؤال ذیل ارائه شود:
.1در یک سال اخیر، میزان صادرات، تولید و اشتغال، قیمت مواد اولیه و محصولنهایی و نیز مقررات ناظر بر کسب وکار شما چه تغییراتی کرده است؟ .2برای عبور هرچه کم ضررتر اقتصاد ایران از شرایط موجود و نیز استفاده ازفرصتهای ایجاد شده برای اصلاحات اساسی اقتصاد ایران، چه پیشنهادهایی برای مجلس شورای اسلامی دارید؟
محمود احساسی، نماینده انجمن صنایع شوینده، بهداشتی و آرایشی ایران
در مقطع بعد از نوسانات ارزی، قیمت مواد اولیه و اقلام بسته بندی حدود سه تا سه ونیم برابر افزایش پیدا کرده است. مهر 1397نسبت به اردیبهشت 1397قیمت اسید سولفوریک که به عنوان ماده اصلی پودر شوینده و مایعات ظرفشویی است از چهارصد هزار تومان به یک میلیون و سیصد هزار تومان رسیده است؛ هگزا که ماده اصلی شامپو و مایعات دستشویی است از 4800به 12000رسیده است و مقوا برای بسته بندی محصولات از 3200به 9500رسیده و پت از 6000به 27000تومان رسیده است، لکن با برداشته شدن سقف بورس و کوتاه شدن دست دلالها به 13000تومان رسیده است. به عبارتی نشان می دهد که افزایش قیمت محصولات پلیمری چهار تا پنج برابر شده که قیمت محصولات را از 150تا 300درصد افزایش داده است. اما با توجه به تفاهمنامهای که با سازمان حمایت بسته ایم ما در این مقطع از 44تا 60درصد روی قیمت محصولات نهایی کشیده ایم. لکن کاهش واردات محصولات مشابه و بالا رفتن هزینه قاچاق باعث شده تولیدکنندگان ما کاهش نیرو نداشته باشند و تولید را ادامه دهند. در خصوص مواد آرایشی بر اساس گزارش ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز بالغ بر 63درصد بازار محصولات آرایشی توسط قاچاقچیان تأمین می شود و تولیدکنندگان داخلی نیز تنها با 25درصد ظرفیت تولید کار می کنند، در حالی که می توانند بالغ بر 90درصد نیاز بازار را پوشش دهند.

سهراب قصاعی، نماینده انجمن صنایع چینی ایران
ما صنعتگران همواره در تحریم بوده ایم و توانسته ایم آنها را رد کنیم، اما الان شرایط سختتر و مشکلتر شده و به نظر باید بحث FATFو CFTهرچه زودتر در نهادهای مربوطه تعیین تکلیف و تصویب شود که در صورت عدم این اتفاق مشکلات سخت تری د ر انتظارمان خواهد بود. عدم ارتباط با خارج باعث شده که تسویه مالی توسط صرافها؛ آن هم با نرخهای نامعلوم، هزینه های ما را به شدت افزایش داده است. تعداد زیاد بخشنامه ها و عدم هماهنگی بین گمرک و بانک مرکزی و وزارت صمت به نوعی تحریم داخلی است که باعث شده دریافت مجوزهای لازم 6 ماه طول بکشد. بحث دیگر مسئله تسویه وامها و وثیقه هایی است که بابت پیمانها گرفته شده، یک سردرگمی و پیچیدگی و ناهماهنگی بین گمرک و بانکها وجود دارد که معلوم نیست با چه نرخی باید تعیین تکلیف کنند. به عبارتی بابت سپرده هایی که گذاشته ایم هنوز نمی دانند که پیمانهایی که با ارز ترجیحی داده اند با چه نرخی باید تسویه کنیم و بانک هم پول را بلوکه کرده و نگه داشته و ما دوباره نمی توانیم مواد اولیه جدید مورد نیاز را بخریم. بحث آییننامه ها و بخشنامه های متعدد باعث بلاتکلیفی هم گمرک و هم واردکننده و تولیدکننده شده است. بروکراسی تخصیص ارز نیمایی که در وزارت صمت 3ماه و بانک مرکزی 4ماه و تازه با 6ماه تأخیر شاید تصویب نامه اش میآید. از یک طرف تشویق صادرات میشود و جایزه صادراتی و از طرف دیگر پیمان سپاری ارزی طلب میکنند که اینها در تناقض است. الان اگر بالای یک میلیون یورو صادرات کنیم باید ببریم به سیستم نیما. خوب این سیستم چه خدمت مازادی به ما میدهد، ما احتیاج به واردات مواد اولیه داریم و این سیستم جواب درست نمی دهد. ظرفیت تولید ما حدود 20درصد کاهش یافته است و برای سال آینده هم 20 درصد تولید و هم 20درصد اشتغالمان افت خواهد داشت. طرحهای توسعه را متوقف کرده ایم و در حل پیچیدگیهای واردات مواد اولیه گیر کردهایم. برخی از واحدهای چینی تا 60درصد به واردات وابستگی دارند. قیمت EPSکه ماده اولیه بستهبندی است و پتروشیمی در بورس ارائه میدهد از اردیبهشتماه تا الان 3/5برابر شده است. اکسید آلومینیم که ماده اولیه مورد نیاز است توسط یک انحصار شرکت خصولتی 35تا 45 درصد گران شده است. ما هم چندان نمیتوانیم محصولاتمان را گران کنیم، چراکه بازارها و توان مردم و دستمزد آنها افزایش خاصی پیدا نکرده است.
عباس ابریشمی، نماینده سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران
در سال 1392تولید ما 75هزار دستگاه بود. در سال 1396تولید به 25هزار دستگاه و برای 1397پیشبینی میکنیم حداکثر به 20هزار دستگاه برسد، نیروی کار ما برای تولید حدود 80هزار دستگاه است، پس مسلماً با کاهش تولید بر اثر رکود ساختمان سازی باید تعدیل صورت گیرد. در اصل این شرکتهای بزرگ هستند که آسیب میبینند. تعرفه واردات قطعات 25درصد است، اما تعرفه واردات آسانسور کامل 32درصد و وضع به گونه ای شده که در سال 1392از 170میلیون دلار واردات بخش ما تنها 7میلیون دلار پکیچ کامل بوده، اما در سال گذشته از 78میلیون دلار واردات، 18میلیون دلار آسانسور آماده بی کیفیت خصوصاً از چین وارد شده است. باید تعرفه واردات آسانسور کامل 100 درصد بشود. ظاهراً برای واردات قطعات دستهای آلوده به فسادی در کار است که فقط مجوز واردات برخی قطعات را به برخی شرکتها میدهند که باعث ایجاد انحصار و فساد شده است. پیشنهاد ما این است که قانون استاندارد آسانسور وضع شود تا فقط شرکتهایی که تعهد خدمات پس از فروش میدهند، بتوانند کالا تولید یا وارد کنند.