کد خبر
537328
ارزیابی پراش از عملکرد دوچرخه‌سواری ایران در المپیک توکیو
فقط میتوانیم به عبور از خط پایان دلخوش باشیم
ساعت 24- ورزش ایران چندان خاطره خوشی از دوچرخه‌سواری در بازی‌های المپیک ندارد. دوچرخه‌سواری به رغم اینکه جزء رشته‌هایی بوده که حضور پررنگی در المپیک‌ها داشته اما همیشه حسرت رسیدن به خط پایان را بر دل دارد.
بهترین نتیجه تاریخ دوچرخه‌سواری کشورمان در المپیک به بازی‌های 2008 پکن برمی‌گردد که حسین عسکری مقام 52 را به دست آورد و توانست از خط پایان بگذرد. دوچرخه‌سواری جاده ایران حالا قرار است برای یازدهمین بار در بازی‌های المپیک شرکت کند. این تیم برخلاف دوره‌های گذشته تنها یک سهمیه کسب کرده و دیگر شانسی برای گرفتن ورودی المپیک توکیو ندارد. این در حالی است که تیم ملی دوچرخه‌سواری جاده در 10 دوره‌ای که در بازی‌های المپیک حاضر شده حداقل دو سهمیه و حداکثر هفت ورودی گرفته است.
محمود پراش سرمربی تیم ملی دوچرخه‌سواری از اوضاع و احوال این روزهای تیم ملی جاده برای شرکت در المپیک توکیو به «شرق» می‌گوید: «اردوهای تیم‌های ملی جاده و پیست دو ماهی می‌شود که شروع شده. متأسفانه ما به خاطر کرونا، 10 ماه نتوانستیم تمرین متمرکزی برای بچه‌ها داشته باشیم. خوشبختانه الان شرایط نسبتا خوب است و توانستیم آنها را به لحاظ حفظ پروتکل‌های بهداشتی کنترل کنیم. گرچه هفت، هشت نفر بیشتر در اردوها نیستند. به‌هرحال چاره‌ای نیست و به خاطر کرونا نمی‌توانیم بیشتر از این ظرفیت اردونشین داشته باشیم. خوشبختانه روحیه و انگیزه ملی‌پوشان خوب است. هدف ما هم انتخاب شایسته‌ترین فرد برای اعزام به المپیک است. در دوچرخه‌سواری سهمیه به کشور داده می‌شود نه به فرد. تا به الان هنوز نماینده تک سهمیه جاده ایران در المپیک توکیو معرفی نشده است. تمام تلاشمان این است که در فاصله چهار ماه مانده تا این بازی‌ها پروفایل و مسافت‌های المپیک توکیو را شبیه‌سازی کنیم که بتوانیم بهترین نتیجه را بگیریم. ان‌شاءالله اواخر تیر ماه نماینده دوچرخه‌سواری ایران در توکیو را معرفی خواهیم کرد».
انتخاب ورزشکار المپین در رشته‌هایی مثل دوچرخه‌سواری که سهمیه آن به کشور اختصاص پیدا می‌کند همیشه با حرف و حدیث‌های زیادی همراه است. پراش در این باره توضیح می‌دهد: «قطعا کار که بدون حاشیه نمی‌شود. ما سعی می‌کنیم حقی از کسی ضایع نشود اما در کل سهمیه به کسی داده می‌شود که بهترین نتیجه را در مسابقات خارجی داشته باشد. ما چند مرحله مسابقه تک مرحله‌ای در کشورهای اروپایی برای ملی‌پوشان در نظر گرفته‌ایم. هرکس که بتواند بهترین عملکرد در این رویدادها را داشته باشد، بدون‌شک به المپیک می‌رود. ان‌شاءالله که بتوانیم دعوت‌نامه بگیریم و این برنامه‌ها را عملی کنیم. امیدواریم که کرونا مانع کارمان نشود و بتوانیم از ایران خارج شویم. درحال‌حاضر مسابقات دوچرخه‌سواری بدون هیچ مشکلی با وجود کرونا در حال برگزاری است. در ادامه نیز رقابت‌های قهرمانی آسیا در بخش جاده و پیست را هم پیش‌رو داریم. چون بعضی از نفرات منتخب المپیکی ما در هر دو تیم هستند داریم شرایط را به گونه‌ای مدیریت می‌کنیم که برای هیچ تیمی کم نگذاریم».
نتایج ضعیفی که دوچرخه‌سواران ایرانی در ادوار گذشته بازی‌های المپیک به ثبت رسانده‌اند، باعث شده خیلی جای امیدواری برای المپیک پیش‌رو باقی نماند. دوچرخه‌سوارانی که حتی نتوانستند به خط پایان برسند. سرمربی تیم‌های ملی جاده و پیست ادامه می‌دهد: «ما اگر بتوانیم تدارک خوبی تا آن موقع ببینیم، رقابت‌های داخلی لیگ را طبق برنامه‌ای که کادر فنی داده، برگزار کنند و به تورهای اروپایی برویم، میتوانیم نتیجه آبرومندانه‌ای در المپیک بگیریم. البته منظورم این نیست که خودمان را در جمع بهترین‌های دنیا قرار بدهیم. قرارگرفتن در جمع بهترین نیازمند سرمایه‌گذاری و برنامه 10ساله است. ما واقعا باید ببینیم چه سرویسی به دوچرخه‌سوار می‌دهیم و بعد توقع نتیجه داشته باشیم. در بحث تجهیزات هم حداقل لوازم خریداری شده که اکثرا مستهلک و از رده خارج شده‌اند. درصورتی‌که برنامه‌هایی که دادیم، عملی شود، میتوانیم دلخوش به این باشیم که حداقل از خط پایان عبور کنیم. البته نباید این موضوع را هم فراموش کنیم، مسیری که برای المپیک توکیو در نظر گرفته‌اند، مسیر سختی است و سه سربالایی دشوار دارد».
کسب سهمیه المپیک توکیو در رشته دوچرخه‌سواری با دوره‌های گذشته تفاوت زیادی پیدا کرده و به عبارت ساده‌تر مشکل‌تر شده است. به همین خاطر است که رکاب‌زنان ایرانی برای المپیک 2020 نتوانستند بیشتر از یک سهمیه به دست بیاورند. پراش می‌گوید: «ما تا پیش از این براساس رنکینگ قاره آسیا سهمیه می‌گرفتیم اما حالا باید در سطح جهانی ورودی بگیریم. در سال‌های اخیر ما در بخش رقابت‌های باشگاهی، تیم اول آسیا بودیم و برای همین راحت سه سهمیه می‌گرفتیم اما الان چون قوانین فرق کرده براساس رنکینگ جهانی به یک سهمیه رسیدیم. چون رتبه‌مان 36 بود یک سهمیه بیشتر نگرفتیم. متأسفانه وقتی فقط به حضور در رقابت‌های قهرمانی آسیا بسنده کنیم، نتیجه‌اش همین می‌شود. با حضور در یک مسابقه نمی‌توان امتیاز جمع کرد. اینجاست که باید گفت در طول این سال‌ها سرمایه‌گذاری برای رشته دوچرخه‌سواری صورت نگرفته است».
محمود پراش سرمربی تیم ملی دوچرخه‌سواری از اوضاع و احوال این روزهای تیم ملی جاده برای شرکت در المپیک توکیو به «شرق» می‌گوید: «اردوهای تیم‌های ملی جاده و پیست دو ماهی می‌شود که شروع شده. متأسفانه ما به خاطر کرونا، 10 ماه نتوانستیم تمرین متمرکزی برای بچه‌ها داشته باشیم. خوشبختانه الان شرایط نسبتا خوب است و توانستیم آنها را به لحاظ حفظ پروتکل‌های بهداشتی کنترل کنیم. گرچه هفت، هشت نفر بیشتر در اردوها نیستند. به‌هرحال چاره‌ای نیست و به خاطر کرونا نمی‌توانیم بیشتر از این ظرفیت اردونشین داشته باشیم. خوشبختانه روحیه و انگیزه ملی‌پوشان خوب است. هدف ما هم انتخاب شایسته‌ترین فرد برای اعزام به المپیک است. در دوچرخه‌سواری سهمیه به کشور داده می‌شود نه به فرد. تا به الان هنوز نماینده تک سهمیه جاده ایران در المپیک توکیو معرفی نشده است. تمام تلاشمان این است که در فاصله چهار ماه مانده تا این بازی‌ها پروفایل و مسافت‌های المپیک توکیو را شبیه‌سازی کنیم که بتوانیم بهترین نتیجه را بگیریم. ان‌شاءالله اواخر تیر ماه نماینده دوچرخه‌سواری ایران در توکیو را معرفی خواهیم کرد».
انتخاب ورزشکار المپین در رشته‌هایی مثل دوچرخه‌سواری که سهمیه آن به کشور اختصاص پیدا می‌کند همیشه با حرف و حدیث‌های زیادی همراه است. پراش در این باره توضیح می‌دهد: «قطعا کار که بدون حاشیه نمی‌شود. ما سعی می‌کنیم حقی از کسی ضایع نشود اما در کل سهمیه به کسی داده می‌شود که بهترین نتیجه را در مسابقات خارجی داشته باشد. ما چند مرحله مسابقه تک مرحله‌ای در کشورهای اروپایی برای ملی‌پوشان در نظر گرفته‌ایم. هرکس که بتواند بهترین عملکرد در این رویدادها را داشته باشد، بدون‌شک به المپیک می‌رود. ان‌شاءالله که بتوانیم دعوت‌نامه بگیریم و این برنامه‌ها را عملی کنیم. امیدواریم که کرونا مانع کارمان نشود و بتوانیم از ایران خارج شویم. درحال‌حاضر مسابقات دوچرخه‌سواری بدون هیچ مشکلی با وجود کرونا در حال برگزاری است. در ادامه نیز رقابت‌های قهرمانی آسیا در بخش جاده و پیست را هم پیش‌رو داریم. چون بعضی از نفرات منتخب المپیکی ما در هر دو تیم هستند داریم شرایط را به گونه‌ای مدیریت می‌کنیم که برای هیچ تیمی کم نگذاریم».
نتایج ضعیفی که دوچرخه‌سواران ایرانی در ادوار گذشته بازی‌های المپیک به ثبت رسانده‌اند، باعث شده خیلی جای امیدواری برای المپیک پیش‌رو باقی نماند. دوچرخه‌سوارانی که حتی نتوانستند به خط پایان برسند. سرمربی تیم‌های ملی جاده و پیست ادامه می‌دهد: «ما اگر بتوانیم تدارک خوبی تا آن موقع ببینیم، رقابت‌های داخلی لیگ را طبق برنامه‌ای که کادر فنی داده، برگزار کنند و به تورهای اروپایی برویم، میتوانیم نتیجه آبرومندانه‌ای در المپیک بگیریم. البته منظورم این نیست که خودمان را در جمع بهترین‌های دنیا قرار بدهیم. قرارگرفتن در جمع بهترین نیازمند سرمایه‌گذاری و برنامه 10ساله است. ما واقعا باید ببینیم چه سرویسی به دوچرخه‌سوار می‌دهیم و بعد توقع نتیجه داشته باشیم. در بحث تجهیزات هم حداقل لوازم خریداری شده که اکثرا مستهلک و از رده خارج شده‌اند. درصورتی‌که برنامه‌هایی که دادیم، عملی شود، میتوانیم دلخوش به این باشیم که حداقل از خط پایان عبور کنیم. البته نباید این موضوع را هم فراموش کنیم، مسیری که برای المپیک توکیو در نظر گرفته‌اند، مسیر سختی است و سه سربالایی دشوار دارد».
کسب سهمیه المپیک توکیو در رشته دوچرخه‌سواری با دوره‌های گذشته تفاوت زیادی پیدا کرده و به عبارت ساده‌تر مشکل‌تر شده است. به همین خاطر است که رکاب‌زنان ایرانی برای المپیک 2020 نتوانستند بیشتر از یک سهمیه به دست بیاورند. پراش می‌گوید: «ما تا پیش از این براساس رنکینگ قاره آسیا سهمیه می‌گرفتیم اما حالا باید در سطح جهانی ورودی بگیریم. در سال‌های اخیر ما در بخش رقابت‌های باشگاهی، تیم اول آسیا بودیم و برای همین راحت سه سهمیه می‌گرفتیم اما الان چون قوانین فرق کرده براساس رنکینگ جهانی به یک سهمیه رسیدیم. چون رتبه‌مان 36 بود یک سهمیه بیشتر نگرفتیم. متأسفانه وقتی فقط به حضور در رقابت‌های قهرمانی آسیا بسنده کنیم، نتیجه‌اش همین می‌شود. با حضور در یک مسابقه نمی‌توان امتیاز جمع کرد. اینجاست که باید گفت در طول این سال‌ها سرمایه‌گذاری برای رشته دوچرخه‌سواری صورت نگرفته است».
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.