کد خبر 48616
کوارتت هلند؛ موسیقی خلسه و سکوت
ساعت24- گروه هلندی به سرپرستی «یوری هونینگ» شامگاه گذشته در تالار وحدت اولین اجرای خود را در سی‌امین جشنواره موسیقی فجر ارائه کرد.
کوارتت هلندی به سرپرستی «یوری هونینگ» که خود، نوازندگی ساکسفون تنور را برعهده داشت، در تالار وحدت اولین اجرای خود را روی صحنه برد و با استقبال تماشاگران ایرانی مواجه شد.
گرچه صندلی‌های خالی در ردیف‌های مختلف سالن به چشم می‌خورد، مخاطبان پس از شنیدن هر قطعه، هلندی‌ها را تشویق کردند. هونینگ پس از اجرای دو قطعه روبه تماشاگران گفت: خیلی خوشحالیم که اینجا حضور داریم و برای شما اجرا می‌کنیم. اولین سفر من به ایران سال ۲۰۰۵ بود و از آن زمان تا کنون ۱۰ سال می‌گذرد.
او سپس به معرفی اعضای گروه چهار نفری خود پرداخت. «ولفرت بردرود» پیانیست این گروه بود که در جشنواره فجر سال گذشته، رهبری یک کوارتت را برعهده داشت و تماشاگران با چهره او آشنا بودند و به‌طور ویژه‌ای تشویق‌اش کردند. «والدیمار کولبین سیگورجانسون» نوازنده باس این گروه و «جوست لیجبارت» دارمر این اجرا بود.
«آرزو»، «قاصد»، «رنسانس»، «دایسکی من» و «بگذار بمیرم» از جمله قطعاتی بودند که هلندی‌ها برای تماشاگران تالار وحدت عرضه کردند. فضای سبک موسیقی که این گروه اجرا کرد، مملو از فضاهای خلسه‌وار و سکوت بین نت‌ها بود.
«راه بهشت» آخرین قطعه‌ای بود که توسط بردرود تنظیم شده بود. پس از آن، هلندی‌ها سن را ترک کردند، اما با تشویق آهنگین تماشاگران، برای اجرای قطعه‌ای دیگر روی صحنه بازگشتند.
کوارتت یوری هونینگ در سال ۲۰۰۹ تشکیل شد. این کوارتت تازه‌ترین گروه هونینگ است که رشد و بالندگی نوازندگی او را در سطحی جدید نمایان می‌کند. حرکت از نت‌های بالا، سریع و بلند به سمت و سوی نت‌های ملودیک، ساخت‌یافته و شفاف. بدیهی است که اصطلاح «آکوستیک» برای یوری معنایی معتصبانه به همراه ندارد. در این گروه جدید، چشم‌انداز صوتی و افکت‌های صوتی الکترونیک، بخشی از صدای کل است.
آغاز کار هونینگ با تریوی یوری هونینگ بود که در سال ۱۹۹۰ تشکیل شد و در همان سال با نوازنده شناخته‌شده پیانو، «میشا منگلبرگ» همکاری داشت که دستاورد آن، ضبط و انتشار آلبومی براساس بداهه‌نوازی بود. دو سال بعد، «ازنست ریجسگر» نوازنده ویولنسل نیز به آن‌ها پیوست که آلبومی دیگر را در سبک جاز دریای شمال منتشر کردند.
او سپس گروه غیرآکوستیک Yuri Wired Paradise (بهشت هیجان‌زده) را در سال ۲۰۰۶ تشکیل داد. این گروه برای او موفقیت‌های جهانی را در سبک معاصر جاز - راک درپی داشت. او در این بستر نیز از سبک‌های بسیاری، از پاپ و جاز گرفته تا موسیقی کلاسیک، الهام گرفته است.
در سال ۲۰۰۱، یوری هونینگ جایزه جاز ادیسون را برای آلبوم «هفت» دریافت کرد که در آن به دعوت پیانیست معروف آمریکایی «پال بلی»، «پال موتین»، نوازنده درامز، و «کری پیکاک»، نوازنده باس همکاری داشت. در همان سال، تور «Orient Express» (بیان شرق) را برگزار کرد.
از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به پروژه‌های مشارکتی او در دهه گذشته اشاره کرد: آلبوم «سمفونیک» با همراهی ارکستر متروپل، آلبوم « مسیر خاطره» با همراهی اعضای ارکستر تالار کونیک لیک، آلبوم «فاز پنجم» به همراهی «فلوریس کلینرکت» و اخیرا بازسازی رسیتال باخ با نوازنده رکوردر، «اریک بوسگراف».
جشنواره یوری winterreise in Paradiso (سفر زمستانی در بهشت) که پنج دوره از آن برگزار شده، جشنواره‌ای سالانه است.
گرچه صندلی‌های خالی در ردیف‌های مختلف سالن به چشم می‌خورد، مخاطبان پس از شنیدن هر قطعه، هلندی‌ها را تشویق کردند. هونینگ پس از اجرای دو قطعه روبه تماشاگران گفت: خیلی خوشحالیم که اینجا حضور داریم و برای شما اجرا می‌کنیم. اولین سفر من به ایران سال ۲۰۰۵ بود و از آن زمان تا کنون ۱۰ سال می‌گذرد.
او سپس به معرفی اعضای گروه چهار نفری خود پرداخت. «ولفرت بردرود» پیانیست این گروه بود که در جشنواره فجر سال گذشته، رهبری یک کوارتت را برعهده داشت و تماشاگران با چهره او آشنا بودند و به‌طور ویژه‌ای تشویق‌اش کردند. «والدیمار کولبین سیگورجانسون» نوازنده باس این گروه و «جوست لیجبارت» دارمر این اجرا بود.
«آرزو»، «قاصد»، «رنسانس»، «دایسکی من» و «بگذار بمیرم» از جمله قطعاتی بودند که هلندی‌ها برای تماشاگران تالار وحدت عرضه کردند. فضای سبک موسیقی که این گروه اجرا کرد، مملو از فضاهای خلسه‌وار و سکوت بین نت‌ها بود.
«راه بهشت» آخرین قطعه‌ای بود که توسط بردرود تنظیم شده بود. پس از آن، هلندی‌ها سن را ترک کردند، اما با تشویق آهنگین تماشاگران، برای اجرای قطعه‌ای دیگر روی صحنه بازگشتند.
کوارتت یوری هونینگ در سال ۲۰۰۹ تشکیل شد. این کوارتت تازه‌ترین گروه هونینگ است که رشد و بالندگی نوازندگی او را در سطحی جدید نمایان می‌کند. حرکت از نت‌های بالا، سریع و بلند به سمت و سوی نت‌های ملودیک، ساخت‌یافته و شفاف. بدیهی است که اصطلاح «آکوستیک» برای یوری معنایی معتصبانه به همراه ندارد. در این گروه جدید، چشم‌انداز صوتی و افکت‌های صوتی الکترونیک، بخشی از صدای کل است.
آغاز کار هونینگ با تریوی یوری هونینگ بود که در سال ۱۹۹۰ تشکیل شد و در همان سال با نوازنده شناخته‌شده پیانو، «میشا منگلبرگ» همکاری داشت که دستاورد آن، ضبط و انتشار آلبومی براساس بداهه‌نوازی بود. دو سال بعد، «ازنست ریجسگر» نوازنده ویولنسل نیز به آن‌ها پیوست که آلبومی دیگر را در سبک جاز دریای شمال منتشر کردند.
او سپس گروه غیرآکوستیک Yuri Wired Paradise (بهشت هیجان‌زده) را در سال ۲۰۰۶ تشکیل داد. این گروه برای او موفقیت‌های جهانی را در سبک معاصر جاز - راک درپی داشت. او در این بستر نیز از سبک‌های بسیاری، از پاپ و جاز گرفته تا موسیقی کلاسیک، الهام گرفته است.
در سال ۲۰۰۱، یوری هونینگ جایزه جاز ادیسون را برای آلبوم «هفت» دریافت کرد که در آن به دعوت پیانیست معروف آمریکایی «پال بلی»، «پال موتین»، نوازنده درامز، و «کری پیکاک»، نوازنده باس همکاری داشت. در همان سال، تور «Orient Express» (بیان شرق) را برگزار کرد.
از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به پروژه‌های مشارکتی او در دهه گذشته اشاره کرد: آلبوم «سمفونیک» با همراهی ارکستر متروپل، آلبوم « مسیر خاطره» با همراهی اعضای ارکستر تالار کونیک لیک، آلبوم «فاز پنجم» به همراهی «فلوریس کلینرکت» و اخیرا بازسازی رسیتال باخ با نوازنده رکوردر، «اریک بوسگراف».
جشنواره یوری winterreise in Paradiso (سفر زمستانی در بهشت) که پنج دوره از آن برگزار شده، جشنواره‌ای سالانه است.