بازخوانی کارنامه انقلاب همه یا هیچ

نظام جمهوری اسلامی ایران که دستاورد بزرگ انقلاب بهمن ۱۳۵۷ بود حالا چهل و چند سال است عینیت دارد و در سرزمین باستانی ایران مستقر شده است. با توجه به اینکه سیاست‌ورزان ایرانی در بالاترین سطح حکمرانی هنوز باور دارند که «انقلاب» وجود دارد و باید ادامه یابد، می‌توان و باید دستاوردهای این انقلاب در همه ابعاد آن به صورت روشن و شفاف و خالی از شعارهای همیشگی برای شهروندان ایرانی به ویژه برای ۵۰ میلیون ایرانی که پس از پیروزی انقلاب در این سرزمین زاد و رشد کرده‌اند آشکار شود.

درباره دستاوردهای انقلاب بهمن ۱۳۵۷ دو نگاه سر مرزی وجود دارد: یک نگاه سر مرزی به انقلابیون باز‌مانده پیروز که حالا بر همه ارکان قدرت استیلا دارند برمی‌گردد. این نگاه مرزی هیچ شکست و نقطه منفی در کارنامه انقلاب را نمی‌بیند و باور ندارد و به دلیل اینکه همه قدرت را یکسره در اختیار دارد، منتقدان را نکوهش می‌کند و حتی شاید اگر کسانی در نقد خویش جلو بروند را «ضدانقلاب» می‌داند و برایشان مجازات نیز در نظر می‌گیرد. از سوی دیگر طیف‌ها و قشرهایی از ایرانیان مانده در میهن به ویژه منتقدان سیاسی ایرانی که در بیرون از سرزمین مادری به سر می‌برند انقلاب بهمن ۱۳۵۷ را پدیده‌ای یکسره با اثرات منفی می‌دانند و هیچ نقطه روشنی در کارنامه انقلاب و نیز نظام جمهوری اسلامی نمی‌بینند. این قشرها و گروه‌های اجتماعی باور دارند کارنامه و دستاورد انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران مطابق با وعده‌های انقلابیون نیست و حتی در برآورده کردن سه شعار اصلی انقلاب یعنی آزادی، استقلال و جمهوری اسلامی دست‌کم در برآورده کردن دو شعار آزادی و استقلال کامیابی به دست نیاورده‌اند. واقعیت این است که رسانه‌های داخلی در سرزمین ایران با استیلایی که ارکان قدرت دارند می‌خواهند نگاه سر مرزی نخست را جا بیندازند و این روزها که به سالگرد انقلاب نزدیک هستیم یکسره با ارائه آمارها و اطلاعات و تحلیل‌ها در این راه کوشش بسیار دارند. از سوی دیگر هواداران نگاه سر مرزی دیگر با در اختیار داشتن فضای مجازی و نیز رسانه‌های خارجی می‌خواهند همه چیز تیره و تار ترسیم شود. چه باید کرد؟ یک راه این است که اجازه دهیم این دو نگاه سر مرزی به کار خود ادامه دهند و هر کس ساز خود را کوک کند و با بلندتر کردن صدای ساز خود صدای دیگری را خفه کند. این راه بدون تردید بر ابعاد شکاف‌ها می‌افزاید و همه چیز در ابهام باقی می‌ماند. راه دیگر این است که با ساده‌گر‌ایی و بزرگ‌نمایی سر مرزی «هیچ و‌ همه چیز» را کنار بگذاریم و با تعریف برخی شاخص‌های قابل قبول جهانی و ملی به بررسی کارنامه انقلاب و نظام جمهوری اسلامی در بخش‌های فرهنگ، سیاست خارجی، سیاست داخلی‌، اقتصاد و امور اجتماعی بپردازیم. تا روزی که شرایط بررسی واقع‌بینانه و دور از دیدگاه «همه یا هیچ» فراهم شود

یادآوری می‌کنیم که مقایسه‌ها باید براساس خرد و دانش و منطق باشد و از برخی مقایسه‌های سطحی عبور کنیم. معلوم است که در ۴۵ سال سپری‌شده دنیا رو به پیشرفت بوده و برخی از دستاوردهای بشری به ایران نیز رسیده است، به‌طور مثال شمار تلفن‌های ثابت و سیار، شمار دانشجویان، شمار فارغ‌التحصیلان دانشگاه، اندازه تولید ناخالص داخلی، رشد تجارت خارجی تنها در مقایسه «سرانه» است که قابلیت دارد. در روزهای آتی به برخی از مقایسه‌ها خواهیم پرداخت.