به صدا درآمدن زنگ خطر امنیت غذایی

به گزارش ایرنا، در ۵۰ سال گذشته تغییر اقلیم یا تغییر ذائقه زمین مشکلاتی از جمله افزایش دمای کره زمین ناشی از افزایش گازهای گلخانه ای، کاهش بارش‌ها، خشکسالی‌های پی در پی، سیلاب‌‌های ناگهانی، مشکلات اکوسیستم گیاهی و جانوری، کاهش منابع آبی، تبخیر، فرسایش خاکی، بادی و آبی، کانون‌های بحران، گردو خاک، گردو غبار، فرونشست زمین، افزایش آفات و بیماری‌ها و تغییر کاربری اراضی کشاورزی را در پی داشت به طوری که پدیده بیابانی شدن سرعت گرفته است.

با وجود اینکه بخشی از تغییرات اقلیمی ناشی از حوادث طبیعی است اما طی دو دهه اخیر فعالیت‌های انسانی تاثیر فزاینده‌ای براین موضوع داشته است.

تغییر اقلیم پدیده‌ای که در کل جهان رخ داده و به معنای وقوع تغییرات معنادار متغیرهای هواشناسی در بازه‌های زمانی طولانی و دگرگونی الگوهای آب‌ و هوایی است که اغلب کشورهای دنیا به ویژه کشورهای حوزه خاورمیانه با آسیب‌های جدی روبرو هستند.

ناگفته نماند که پدیده تغییر اقلیم در برخی مناطق دنیا همچون شمال کانادا و روسیه حتی به نفعشان بوده زیرا با آب شدن یخ ها زمین‌های کشاورزی آنان توسعه یافته است.

با توجه به افزایش سرعت بیابانی شدن اراضی کشور، نگرانی‌هایی در خصوص پایان منابع آبی زیرزمینی و کاهش تولیدات کشاورزی در آینده نه چندان دور ایجاد شده که این نگرانی‌ ها و راهکارهای مربوط به تغییرات اقلیم یکی از بزرگ‌ ترین چالش‌ هایی است که جهان امروز و ایران با آن روبرو است.

ایران با وجود تنوع اقلیمی به دلیل حضور در منطقه خشک و نیمه خشک جهان از این قاعده مستثنی نیست و اثرات این تغییرات به‌ خصوص بر بخش کشاورزی که یکی از ارکان اساسی اقتصاد کشور به شمار می‌ آید، قابل توجه است.

طبق آخرین گزارش مرکز آمار ایران در سال ۱۴۰۳ سطح اراضی کشاورزی به ۱۵.۴۳ میلیون هکتار رسیده که ۴۷ درصد آن اراضی دیم و ۳۳ درصد اراضی آبی است در حالی که طی سالهای گذشته ۱۸ میلیون هکتار از اراضی کشور را به خود اختصاص می‌داد.