پرسش‌های بی‌پاسخ از پدافند غیرعامل
ساعت 24 - در بحبوحه نبرد،12 روزه سوالات تلخی در اذهان عمومی شکل گرفت: آیا پدافند غیرعامل کشور، آن‌گونه که باید، آماده مواجهه با تهدیدات نوین و نامتقارن بود؟ افکار عمومی، به‌ویژه پس از پایان درگیری‌ها، خواستار ارزیابی دقیق نقش و فعالیت‌های سازمان پدافند غیرعامل، سازمان تحت مدیریت سردار جلالی، شده است.
پس از 12 روز نبرد نفس‌گیر میان ایران و اسرائیل که در نهایت با آتش‌بسی شکننده به پایان رسید؛ واقعیت میدانی و سایبری، از به جا ماندن زخم‌های عمیقی بر پیکر زیرساخت‌ها و امنیت روانی جامعه حکایت دارد. این جنگ، بیش از هر زمان دیگری، ضرورت بازنگری جدی در عملکرد پدافند غیرعامل کشور، شفافیت در اطلاع‌رسانی و لزوم پاسخگویی مسئولان مربوطه را آشکار ساخت؛ به‌ویژه در برابر موج بی‌سابقه‌ای از نفوذها و حملات سایبری که شریان‌های حیاتی کشور را هدف گرفت و نشان داد اسرائیل به دنبال ضربه زدن به زیرساخت‌ها و ایجاد جنگ روانی برای برهم زدن آرامش مردم بودند.
حضور ریزپرنده‌ها، پیگیری‌ها برای حضور اتباع غیرقانونی که متهم به همکاری با دشمن متخاصم هستند و به طور کلی مسئله نفوذ، فارغ از نتایج تحقیقات آینده، زنگ خطری جدی را در مورد آسیب‌پذیری مرزهای کشور به صدا درآورد و ضرورت اقدامات تامینی درخصوص امنیت سایبری و پروژه‌های زیرساختی و دولتی را بیش از پیش گوشزد کرد.
برجسته‌ترین وجه تمایز این جنگ 12 روزه بر نبردهای پیشین، حجم و شدت بی‌سابقه حملات سایبری بود. حملاتی که نه تنها زیرساخت‌های حیاتی، بلکه آرامش روانی جامعه را هدف قرار داد
بانک‌ها، شریان‌های حیاتی اقتصاد کشور، نیز از این حملات در امان نماندند. گروه هکری «گنجشک درنده» مسئولیت حملات سنگین به بانک سپه و صرافی رمزارز نوبیتکس را بر عهده گرفت. هرچند ادعای از بین بردن داده‌های بانک سپه تایید نشد، اما خسارت ۴۸ میلیون دلاری (و به گفته وال استریت ژورنال، ۸۱ میلیون دلاری) به نوبیتکس و همچنین حمله به بانک پاسارگاد، نشان از نفوذ عمیق دشمن داشت.
وال استریت ژورنال حتی از قصد اسرائیل برای توقیف ۱۵۰ میلیون دلار دیگر از دارایی‌های نوبیتکس خبر داد. حتی پخش ماهواره‌ای تلویزیون ایران نیز هدف حمله سایبری قرار گرفت و محتوای دیگری از آن پخش شد که روابط عمومی صداوسیما آن را تلاش دشمن صهیونیستی برای ایجاد اختلال خواند.
وزیر کشور، اسکندر مومنی، نیز در پیامی به رئیس رسانه ملی، این حمله را مصداق تلاش برای خاموش کردن صدای حقیقت دانست. این حملات به رسانه‌ها و جریان مالی کشور، زنگ خطری جدی برای امنیت سایبری سیستم بانکی و رسانه‌ای کشور بود.
زمان پاسخگویی فرا نرسیده است؟
اولین گام، ارزیابی بی‌تعارف و شفاف عملکرد سازمان پدافند غیرعامل و مسئولان آن است. این ارزیابی باید منجر به تغییرات ساختاری و عملیاتی شود تا نقاط ضعف شناسایی شده، به ویژه در برابر تهدیدات سایبری و نفوذ، برطرف شوند. این تغییرات شامل بازنگری در شهرسازی، مقاوم‌سازی زیرساخت‌ها و توسعه پناهگاه‌های استاندارد است. همچنین، تقویت بنیه دفاعی کشور، نه تنها در بعد نظامی، بلکه در ابعاد سایبری، زیستی و روانی نیز حیاتی است. رئیس‌جمهور نیز در سخنرانی اخیر خود به حملات تروریستی اسرائیل به زیرساخت‌ها، بیمارستان‌ها و مراکز درمانی اشاره و بر لزوم تقویت زیرساخت‌های حمل و نقل، انرژی و دیجیتال تاکید کرد.
در شرایطی که امنیت دیگر نه سرزمینی است، نه صرفا نظامی بلکه ترکیبی است از حافظه اطلاعاتی، اعتماد سیاسی و مشارکت منطقه‌ای، ایران باید به جای فقط مقاومت، ابتکار طراحی امنیتی را نیز در دستور کار قرار دهد. زمان آن رسیده است که مسئولان، به جای توجیه و پنهان‌کاری، با شفافیت و قاطعیت به پرسش‌ها پاسخ دهند و با اصلاحات عمیق، امنیت ملی را در برابر تهدیدات پیچیده و چندوجهی آینده تضمین کنند. سکوت در برابر این پرسش‌ها، تنها به بی‌اعتمادی بیشتر دامن خواهد زد و راه را برای ضربات مهلک‌تر در آینده هموار خواهد کرد.
توسعه ایرانی