تصمیم به جنگ یا صلح

 تعیین سیاست و تصمیم برای جنگ و صلح و در سطوح کلان سیاست، عالی‌ترین تصمیماتی هستند که سیاستمداران می‌گیرند و باید ویژگی‌هایی بیش از موارد گفته شده داشته باشند. اولین ویژگی تقدم خیر عمومی بر منافع گروهی و فردی است.

در واقع تصمیم در حوزه سیاست باید معطوف به تامین خیر همگانی باشد. دومین ویژگی، لایه‌لایه بودن این تصمیمات است. هر تصمیمی در هر حوزه‌ای اثرات مثبت و منفی در سایر حوزه‌ها نیز دارد. سیاستمداران نمی‌توانند تصمیمات را ساده و خطی نگاه کنند و به حوزه‌های دیگر بی‌اعتنا باشند. تصمیمات در حوزه عمومی دارای اثرات مستقیم و غیرمستقیم هستند و چه بسا اثرات غیرمستقیم آن‌ها مهم‌تر از اثرات مستقیم آن‌ها بر زندگی مردم باشد.

یکی از مهم‌ترین مسائل در تصمیمات عمومی، توجه به ذی‌نفعان و تعارض منافع است. سیاستمداران حق ندارند در موضوعاتی که ذی‌نفع هستند، ورود کنند و تصمیم بگیرند. مشروعیت تصمیم سیاسی رکن اساسی آن است. همچنین شفافیت آن را نمی‌توان کم کرد یا نادیده گرفت.

نمی‌توان در حوزه عمومی و مسائل کلان تصمیمات غیرشفاف گرفت به ‌طوری که مردم از آن بی‌اطلاع باشند. در ادامه شفافیت، اقناع عمومی و اجماع‌سازی ویژگی دیگر این نوع تصمیمات است. تصمیمی که مورد اجماع عمومی باشد حتی اگر قدری ضعیف باشد به مراتب بهتر از تصمیم خالصی است که مردم آن را نپذیرند و قانع نشوند.

در هر حال تصمیمات سیاسی عمومی مثل هر تصمیمی دیگر باید خالی از تناقض باشد. یک ویژگی مهم تصمیمات سیاسی وابستگی شدید آن‌ها به زمان و مکان است. تصمیم دائمی و غیرقابل تغییر نداریم. در این تصمیمات نتایج بلندمدت آن نیز در حد مقدور باید مورد توجه قرار بگیرد، هر چند تضمینی برای این پیش‌بینی‌ها نیست. یک ویژگی مهم این تصمیمات بازگشت‌پذیری آن‌ها است.

در عرصه عمومی نمی‌توان تصمیمی گرفت که مصداق مرغ یک پا‌دار شود. باید قابلیت برگشت‌پذیری و تغییر در آن وجود داشته باشد و به محض مواجهه با مشکل و در صورت ضرورت اصلاح شود. حالا همه اینها را در نظر گرفتیم، آیا می‌توان تصمیم درستی گرفت؟ پاسخ لزوما مثبت نیست. باید درک دقیقی از خود و موقعیت خود و در صورت لزوم موضوع و طرف مقابل داشت.

در واقع باید برحسب موازنه قوا تصمیم گرفت و مهم‌تر از این بر مولفه‌های قدرت خود تسلط داشت و مهار آن در دست باشد. اگر کسی ثروت فراوانی دارد ولی نقدشوندگی آن کم است، این به معنای قدرتمندی او نخواهد بود. با توجه به مجموعه نکات فوق به نظر می‌رسد که نباید انتظار نامتعارفی از تصمیمات سیاسی محتمل داشته باشیم.

تا رسیدن به حداقلی از شرایط برای گرفتن یک تصمیم مطلوب راه درازی در پیش داریم ولی امیدواریم یک گام به پیش‌ برداریم. حداقل از بی‌تصمیمی بیرون آییم، البته تصمیم خیلی بد نیز نگیریم. مسوولیت شخص آقای پزشکیان در این زمینه غیرقابل انکار است.