دشمنان دیروز وامروز ایران

در نیم‌سده اخیر عراقی‌ها حمله کردند که از حمایت عرب‌ها برخوردار بودند به‌جز سوریه. امروز هم اسرائیل به نمایندگی از دشمنان ایران قدرتمند وارد نبرد جنگی با «ایران» شده است.

نبردی که خوش‌بینانه‌اش ازهم‌پاشیدن نیروهای مقاومت است و نظم جدیدی در خاورمیانه. بدبینانه‌اش هم اندیشه‌های خباثت‌آمیز تجزیه ایران که امیدواریم به گور ببرند. این موضوع را از یاد نبریم که در تمام نبردهای جنگی، چه زمانی که شکست خوردیم، همچون چالدران یا در نبرد با تزارها، چه زمانی که پیروز شدیم مثل آزادسازی خرمشهر، مردم ایران جان‌فشانی کردند.

اما این سرزمین دشمنان دیگری هم دارد. نخستین دسته کسانی هستند که فساد اقتصادی تولید کردند و واژه اختلاس را نقل‌ونبات کردند. توسعه‌ستیزان هم در ایران قدمتی طولانی دارند. از زمانی که عباس‌میرزا را به جنگ از پیش باخته وادار کردند و جهل را به‌جای عقل نشاندند تا زمانی که فرقه‌سازی کردند و دست‌شان به خون امیرکبیر آلوده شد.

از چوب لای چرخ توسعه گذاشتن که ایران دانشگاه و صنعت هسته‌ای و نیروی هوایی و انواع دیگر صنایع را می‌خواهد چه کند. بد نیست اشاره‌ کنیم که در جنگ چالدران دلیل شکست ایرانی‌ها، غلبه باروت عثمانی بر شمشیر ایرانی بود. کسانی که درک فناورانه از جنگ ندارند، آگاهانه یا ناآگاه در زمین دشمن بازی می‌کنند.

بخشی دیگر از دشمنان ایران، غرب‌ و شرق دوستان افراطی هستند. ایران سرزمینی است که باید میان غرب و شرق جغرافیایی/ سیاسی توازن برقرار کند و از دل آن توازن هنرمندانه با برنامه‌ای معین و متکی بر اصول نوین توسعه، بتواند راه ناهموار توسعه را طی کند و تا جایی که می‌تواند وزن سیاسی و نظامی و اقتصادیِ متوازن بگیرد. دسته دیگری از دشمنان ایران عزت‌فروشان هستند.

خودمان را فریب ندهیم. کم نیستند کسانی که ایرانی‌بودن در زمانه حاضر را کسر شان می‌دانند. برخی‌شان در غرب زندگی می‌کنند و از راه درست یا نادرست به رفاهی و شغلی و موقعیتی رسیده‌اند، و به لطف رسانه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام تبدیل شده‌اند به کسانی که غرور ملی و عزت ایرانی مردم و به‌ویژه جوانان را نشانه گرفته‌اند.

برخی طرح تجزیه ایران را باور ندارند؛ اما ما آنان را که به پان معروف هستند، حتی اگر انگشت‌شمار باشند جدی می‌گیریم و پیشنهاد می‌کنیم با کوچک‌ترین و کم‌رنگ‌ترین حرکت‌های بدسگالانه تجزیه‌طلبی برخورد قاطع شود.

باورش شاید برای مردم عادی سخت باشد، اما اندیشه‌های تجزیه‌طلبی را همچون شکلات سمّی و کشنده به مردم می‌خورانند. حکومت ایران هرکس باشد وظیفه دارد با جدایی‌طلبان برخورد جدی کند.

مرزهای ایران خط قرمز مردم شریف ایران است که در هر رویدادی آن را اعلام کرده‌اند. شگفتا که در ایران و با وجود انواع تهدید هنوز هم برخی دشمن صنایع نظامی و صنایع مادرِ پیشرفته هستند! از تحلیلگران شبکه‌های فارسی‌زبان تا فانتزی‌اندیشانی که خیال می‌کنند بمب‌هایی که بر سر فردو و نظنز فروریخت گل سرخ و آفتابگردان بودند.

شگفتا از مفسرانی که در آمریکا زندگی می‌کنند و می‌بینند این کشور چه هزینه‌هایی برای بخش نظامی و های‌تک می‌کند؛ اما وقتی نوبت به ایران می‌رسد آن را زائد می‌دانند و با مخلوط‌کردن مشکل فساد اقتصادی و اختلاس‌ها، نتیجه می‌گیرند که ایران به چنین چیزهایی نیاز ندارد، لازم هم شد، از غرب یا شرق می‌خریم.

اما تاریخ ایران نشان داده این کشور همواره ارتشمند بوده و برای بقا نیاز به ارتش و قوای رزمی دارد و این روزها بیش از هر چیزی نیاز به فناوری در هزاران مورد دارد. کافی است به چین و آمریکا نگاه کنید. ناگفته هم پیداست که باید برای روزهای سخت، در روزهای آسان آماده بود. این غافلگیری روز اول حمله اسرائیل نشان داد که اگر دشمن برای یورش از ماه‌ها و سال‌ها پیش برنامه دارد، ما نیز باید هرروز و همواره آماده‌ باشیم.

روزنامه شرق4