دغدغه‌های شدت‌یافته بازنشستگان
ساعت 24 - «سال به سال و به تدریج سقوط کرده‌ایم». «احمد قاسمی» بازنشسته حداقل‌بگیر کارگری و فعال صنفی با بیان این جمله اضافه می‌کند: دیگر حقوق ما به دهم ماه هم نمی‌رسد اما مشکل فقط حقوق پایین نیست. کسی به فریاد بازنشستگانی نمی‌رسد که 30 سال با اخلاص و از خودگذشتگی به این آب و خاک خدمت کرده‌اند.
این بازنشسته یک برش کوتاه از زندگی خود را روایت می‌کند: «سال قبل به علت گرانی اجاره خانه که با حقوق حداقلی اینجانب سازگاری نداشت مجبور به مهاجرتِ ناخواسته از تهران به فردیس کرج شدم و الان حدود دو ماه است که در محله وحدت ساکن هستم اما در این سن و سال گرفتار مشکلات بسیار شده‌ام. اینجا متاسفانه از روز اول یا آب نبود یا برق. با این مساله کنار آمده بودیم اما چند شبانه‌روز است که بین 15 تا 24 ساعت آب قطع می‌شود. با هر ارگانی تماس گرفته‌ام جواب درستی به من نداده‌اند و فقط می‌گویند باید مدیریت کنید! من چگونه مدیریت کنم و دقیقاً چی را مدیریت کنم؟ گذران زندگی با مستمری زیر خط فقر یا بی‌آبی ۲۴ ساعته را؟! اگر حقوقم بیشتر بود مجبور نبودم بعد از عمری زندگی در تهران به این حاشیه بدون امکانات کوچ کنم! جایی که ۲۴ ساعت آب قطع است. حتی نمی‌توانم بهداشت فردی را رعایت کنم؛ با کدام آب، در سن پیری فرایض دینی را اجرا کنم؟».
حقوق ما به دهم ماه هم نمی‌رسد، اما مشکل فقط حقوق پایین نیست. کسی به فریاد بازنشستگانی نمی‌رسد که 30 سال با اخلاص و از خودگذشتگی به این آب و خاک خدمت کرده‌اند
او تاکید می‌کند که «دغدغه‌ها، یکی دوتا نیست. گرانی‌های بی‌حساب و کتاب که جای خود دارد، بی‌آبی و بی‌برقی هم مزید بر علت شده...».
وقتی حرف می‌زنیم، می‌گویند سیاه‌نمایی
«یدالله فرجی»، فعال صنفی بازنشستگان کارگری و رئیس اسبق شورای اسلامی کارخانه جنرال استیل نیز شرایط زندگی بازنشستگان را سخت توصیف می‌کند. او می‌گوید: مدت‌ها پیش گفتیم که بازنشستگان دیگر نمی‌توانند گوشت بخرند ولی ما را به سیاه‌نمایی متهم کردند. ..! شما حساب کنید وقتی حقوق من بازنشسته ۱۴ میلیون تومان است و قیمت یک کیلو گوشت بیشتر از یک میلیون تومان، چطور می‌توانم در سبد خریدم گوشت داشته باشم؟! بازنشستگان واقعاً نمی‌توانند گوشت بخرند. خوراک‌‌شان بعد از 30 سال جان کندن، در بیشتر مواقع نان و تخم‌مرغ است یا املت گوجه فرنگی!
این بازنشسته به بی‌مسئولیتی دولت در مواجهه با وضعیت معیشتی ناگوار کارگران بازنشسته اشاره می‌کند و می‌گوید: در این شرایط، هنوز معوقات فروردین را نپرداخته‌اند. هفته‌ای یکی دوبار کانون عالی بازنشستگان با مدیرعامل و کارشناسان سازمان جلسه می‌گذارند، کلی بحث می‌کنند و آخر به این نتیجه می‌رسند که در جلسه بعدی زمان پرداخت معوقات فروردین بازنشستگان را مشخص کنند! جناب آقای «سالاری» مدیرعامل تامین اجتماعی! مگر معوقات بازنشستگان چقدر است که پرداخت آن را چهار ماه عقب انداخته‌اید؟ مگر بیشتر از ۳ یا ۴ میلیون تومان است؟! پول سه کیلو گوشت است که چهار ماه پرداخت آن را به تاخیر انداخته‌اید. ...
او ادامه می‌دهد: وقتی بازنشستگان در این وضعیت بحرانی هستند چرا دولت به میدان نمی‌آید و بخشی از بدهی خود را نمی‌پردازد تا تامین اجتماعی معوقات بازنشستگان را بدهد؟! ما یک تریلیون تومان یا حتی بیشتر از دولت طلب داریم اما حال و روزمان این است...!
چهار ماه معطلی برای گرفتن یک حق ساده
مبلغ ریالی معوقات فروردین بازنشستگان تامین اجتماعی که امروز در تامین ساده‌ترین نیازهای زندگی درمانده‌اند، کسر بسیار کوچکی از یک تریلیون بدهی دولت به این صندوق است؛ آن‌چنان کوچک که اصلاً به حساب نمی‌آید. معوقه هر بازنشسته بعد از چهار ماه انتظار، پول سه یا ۴ کیلو گوشت است اما دولت حاضر نیست ذره کوچکی از دریای بدهی‌های خود به تامین اجتماعی را بپردازد تا بازنشسته‌ای که درگیر هزار گرفتاری و بی‌آبی و بی‌برقی‌ست، زنبیل بردارد و برای خرید سه کیلو گوشت به بازار برود یا بتواند داروهای خود یا همسرش را از داروخانه سر خیابان خریداری کند. بازنشسته ۴ ماه است که منتظر است اما دولت و تامین اجتماعی دست در جیب نمی‌کنند!