در کابل؛ «آب نیست، زندگی نیست»

پسرک لاغر و کم‌حرف حالا در نقش «مرد خانه» است، پدرش چند ماه‌ پیش برای کار به ایران رفت و از آن زمان دیگر خبری از او نرسیده است.

مهدی هر روز ساعت‌ها در صف‌ آب منتظر می‌ماند تا تنها چند بشکه آب برای خانواده شش‌نفری تهیه کند، این کار اضافی او سبب بی‌خوابی و تاخیر در رفتن به مدرسه‌ شده است.

مهدی با اشک در چشمانش گفت: «پسران کوچه به من می‌گویند پسر فقیر. وقتی از همسایه‌ها آب می‌خواهم، می‌گویند برو، خود ما هم آب می‌خریم، آب نداریم.»

او می‌افزاید که همه نگران خشک شدن چاه‌های خانه‌شان‌ هستند. خانه‌ اجاره‌ای‌ که مهدی در آن زندگی می‌کند گلی‌ و دو اتاقه است. حمامش زمستان گذشته زیر برف و باران فرو ریخت و چاهی که روزی منبع آب بود، حالا خشک شده است. Skip پربیننده‌ترین‌ها and continue reading پربیننده‌ترین‌ها

تصویر کاروان کولبران خانواده کولبران کرد اعدام‌شده به اتهام ارتباط با موساد: آن‌ها بی‌گناه بودند تصویری از خالکوبی روی ساعد چپ زن خالکوبی‌های شگفت‌انگیز مومیایی ۲۵۰۰ ساله سرانجام دیده شدند استیو ویتکاف (راست)، مایک هاکبی (وسط) در بازدید از یکی از مراکز انتقادبرانگیز توزیع غذا در غزه بازدید فرستاده ترامپ از مرکز جنجالی کمک‌رسانی در غزه و انتقاد فلسطینی‌ها از این سفر مسعود پزشکیان پزشکیان در یکسالگی دولت: ما بدجوری گیریم

این خانواده، فرزانه کریمی، با ۳۰۰۰ افغانی (حدود ۴۳ دلار) درآمد اندک ماهانه از کار در خانه‌های مردم، زنده‌ماندن فرزندانش را مدیریت می‌کند. آن‌ها گاهی حتی آب برای چای صبح ندارند.

او گفت: «خدا شاهد است، بعضی وقت‌ها مجبور شدم با خاک دیوار تیمم کنم و نماز بخوانم. به بچه‌ها گفتم یک لقمه نان بخورید، من می‌روم خانه همسایه یک بشکه آب می‌آورم.»

فرزانه حالا در کنار نظافت‌، گلدوزی و مهره‌دوزی هم می‌کند تا بتواند هزینه خرید آب را هم بپردازد. به گفته سازمان‌های بین‌المللی، برخی خانواده‌های کابل تا ۳۰ درصد از درآمدشان را صرف آب می‌کنند. بیش از دو سوم این خانواده‌ها برای خرید آب، بدهکارند.

در ناحیه سیزدهم کابل، چاه‌ها یکی پس از دیگری خشک می‌شوند، حتی چاه‌هایی که تا عمق ۲۵۰ متر حفاری شده‌اند. تانکرهای آب در کوچه‌ها رفت‌وآمد دارند، اما نه برای همه، بلکه تنها برای کسانی که توان پرداخت پول برای خرید آب را دارند.

در یکی از همین کوچه‌ها، صدیقه سادات موسوی، مادربزرگ یک خانواده ده ‌نفره را در کنار مخزن خالی آب‌اش ملاقات کردم.او گفت: «وقتی آب داشتیم، باغچه‌ ما سبز بود. درختان میوه می‌دادند. همه زیر سایه درخت می‌نشستیم. حالا می‌گویم کاش روغن نمی‌بود، اما آب می‌بود. بی‌نان خشک زندگی می‌شود، اما بی‌آب نه.»

صدیقه می‌گوید تهیه آب به دغدغه اصلی تمام اعضای خانواده‌اش تبدیل شده است. خرید آب برای یک خانواده ده‌ نفره کار ساده‌ای نیست، این وضعیت همه را فرسوده کرده است.

به‌ گفته او، نوه‌هایش در گذشته کمتر به بیماری‌های ناشی از گرمای شدید و آلودگی آب مبتلا می‌شدند، اما حالا مرتب بیمار می‌شوند.

به گفته سازمان بین‌المللی مرسی کورپس، بیش از ۸۰ درصد منابع آب کابل آلوده‌ است. آب‌هایی که سلامت مردم، به‌ویژه کودکان، سالمندان و زنان باردار را به خطر انداخته است.

سانا جانسون، مدیر دفتر مرسی کورپس در افغانستان، به بی‌بی‌سی گفت: «ما می‌دانیم که بیش از ۸۰ درصد آب‌های کابل آلوده‌اند و باعث بیماری مردم می‌شوند. بیشتر کسانی که می‌خواهند آب سالم داشته باشند، باید آن را بخرند، هزینه‌ای که اغلب افغان‌ها توان پرداخت آن را ندارند. » تصویری از آلودگی رودخانه کابل توضیح تصویر، رودخانه کابل در حال حاضر یکی از آلوده‌ترین منابع آبی پایتخت است؛ فاضلاب‌های شهری، صنعتی و خانگی بدون هیچ‌گونه تصفیه‌ای مستقیماً وارد رودخانه می‌شوند

در منطقه کمپنی کابل، احمدالله احمدی، مسئول این محله، مرا به کنار یک چاه ۲۰۰ متری برد که چند ماه پیش توسط یونیسف حفر شده بود، اما حالا خشک است. او گفت منابع آبی کابل به‌شدت تحت فشار عوامل مختلف است: از جمعیت رو به افزایش گرفته تا تغییرات اقلیمی و کمبود بارش.

نهادهای بین‌المللی می‌گویند که جمعیت کابل از یک میلیون نفر در سال ۲۰۰۱، به نزدیک به هفت میلیون در سال ۲۰۲۵ رسیده‌است.

آقای احمدی می‌افزاید: «مردم بدون مدیریت آب مصرف می‌کنند. برف و باران هم کمتر می‌بارد. اینگونه چاه‌ها یکی یکی خشک می‌شوند. » با افزایش جمعیت و کاهش شدید سطح آب زیرزمینی، چاه‌های عمیق کابل یکی پس از دیگری خشک می‌شوند.

بی بی سی