بی اثری اقتصاد وصله - پینه ای
ساعت 24 - پیکر اقتصاد ایران دیگر جای زخم تازه ندارد. زخم‌های این اقتصاد پرشمار شده و خون آن بر زمین می‌ریزد. تنها چیزی که هنوز این پیکر زخمی را سرپا نگه داشته بخشندگی طبیعت ایران و نیز بردباری شهروندان است.
شهروندان ایران به هر دلیل تا امروز دندان بر جگر گذاشته و کاستی‌ها و کجی‌های پدیدار شده از حکمرانی را پذیرفته و دولتمردان نیز این رفتار جوانمردانه را به سود خود مصادره کرده‌اند.
درآمد صادرات نفت و گاز و پتروشیمی را نیز در راه نگه داشتن قدرت سیاسی خود صرف می‌کنند. با این همه اما زمانه دیگری شده است.
رشد ناچیز اقتصادی در ۱۵سال تازه‌سپری‌شده و کاهش درآمدهای نفت دیگر به دولتمردان اجازه نمی‌دهد همانند گذشته رضایت همه ایرانیان را به دست آورند.
گندمکاران پولشان را با تاخیر می‌گیرند، پرستاران سرکار نمی‌روند و می‌گویند درآمدشان اندک است، بازنشستگان نگران درآمدهای کاهنده خود هستند، کارگران نمی‌توانند دخل و خرجشان را برابر کنند، آب نیست، برق نیست، نرخ تورم دوباره اوج گرفته و…
در این وضعیت است که حکمرانان، اقتصاد وصله‌پینه‌ای را در دستور کار قرار داده و روزمرگی را پیشه کرده‌اند. روزی برای اینکه منابع ریالی برای کالابرگ آماده کنند واردات خودروهای دست دوم را زیاد می‌کنند، روزی برای اینکه به تهیدستان کمک کنند مالیات بر ارزش‌افزوده را از ۱۰درصد به یک‌درصد می‌رسانند و بعد می‌فهمند که ۶۰هزار‌میلیارد تومان از منابع بودجه پریده است و حالا باید راهی برای تامین ریال از دست رفته بیابند.
روزی برای اینکه سپرده‌های مردم در بانک‌ها بماند نرخ بهره را ۳۵درصد تعیین می‌کنند و پس از آنکه منابع ریالی از بازار سهام بیرون می‌آیند بانک مرکزی زیر فشار قرار می‌گیرد تا نرخ بهره کاهش یابد.
نهادهای دولتی باید چشم‌هایشان را باز کرده و بدانند دوره اقتصاد وصله‌پینه‌ای به پایان رسیده و دولت در مناسبات با شهروندان به این نتیجه برسد که راه رفته شده پیشین به بن‌بست می‌رسد. دوره کسب رضایت شهروندان با استفاده از صادرات نفت تمام شده و زمان سنجاق کردن خزانه دولت به جیب شهروندان نیز پایان یافته است. اگر قرار است ایران و ایرانیان بیش از این سرخورده و لرزان نشوند باید راهبرد تازه‌ای یافت.
راهبردهای کامیاب کشورهای نوظهور صنعتی برای عبور از توسعه‌نیافتگی در همین سه دهه اخیر پیش‌روی مردم است و می‌بینند که ترکیه و کره‌جنوبی چگونه صف خود را از کشورهای فقیر جدا کرده‌اند. شهروندان به این نتیجه رسیده‌اند باید با غرب آشتی کرد.