تنها راه برای جلوگیری از جنگ دوباره
با مجموع شرایط فعلی باید صراحتا و بدون لکنت و خجالت و واهمه بیان کرد که تنها و تنها راه ایران برای جلوگیری از تجاوز مجدد، رونمایی هرچه سریعتر از تسلیحات هسته‌ای خود است. متاسفانه در یک روال کاملا غلط و در یک درک کاملا وارونه از مفهوم بازدارندگی، این روزها مقامات نظامی ایران از جمله وزیر محترم دفاع بیان می‌کنند که اگر آن‌ها حمله مجددی انجام دهند ما از تسلیحات مخفی و ناشناخته خود رونمایی خواهیم کرد!
واقعیت این است که دیگر نه دشمنان و نه دوستان، هیچ‌کدام این حرفها را باور نمی‌کنند چراکه می‌گویند اگر ایران چنین تسلیحات ناشناخته و موثری می‌داشت در جنگ سنگین و همه‌جانبه ۱۲ روزه استفاده می‌کرد.
لذا ایران باید این استراتژی غلط را کنار بگذارد که اگر حمله شود (که شد)، چنین می‌کنیم و چنان. مثلا می‌گوییم اگر آن‌ها مکانیزم ماشه را فعال کنند ما ممکن است! از NPT خارج شویم و در دکترین هسته‌ای خود تجدید نظر کنیم! ایران هنور متوجه نشده که دیگر این تهدیدات را کسی جدی نمی گیرد و شرایط امروز با چند ماه یا چند هفته پیش خیلی متفاوت شده است.
معلوم نیست ایران منتظر است تا چه بلایی سرش بیاید تا متوجه تغییر حاد شرایط بشود. ایران هرچه دارد باید هرچه سریعتر رو کند و اصطلاحا قبل از تهاجم، چنگ و دندان نشان دهد وگرنه بعد از تهاجم دیگر زمانی برای پاسخ وجود نخواهد داشت حتی نه به‌اندازه جنگ ۱۲ روزه. باید درک کنیم که دیگر انواع پهپادها و حتی موشک‌های متعارف ما هم کارساز نیستند بلکه تنها عامل بازدارنده باقیمانده، «تسلیحات اتمی با قابلیت رسیدن به خاک آمریکا و اروپا» خواهد بود و لاغیر.
این روزها اخبار مبهم ولی امیدوارکننده‌ای از موشک‌هایی با نام خرمشهر ۵ و رستاخیز با برد ۱۲ هزار کیلومتری شنیده می‌شود که قابلیت رسیدن به آمریکا را دارد. این پازل در صورت رونمایی از کلاهک هسته‌ای می‌تواند تکمیل شود و آمریکا و اروپا را به احتیاط بیشتر در برابر ایران مجبور کند.
در موفق بودن این نوع بازدارندگی صرفا همین صحبت ترامپ در جریان دیدار با پوتین در ۲۵ مرداد ۱۴۰۴ در آلاسکا کافیست که صراحتا بیان کرد که «با کشوری که سلاح اتمی دارد جنگ نمی‌کنیم، مذاکره می‌کنیم».
یا در مثالی دیگر، مایک پمپئو، وزیر امور خارجه اسبق آمریکا در سال ۱۳۹۷ کفایت می‌کند که در پاسخ به این پرسش که «چرا شرایط و ادبیات حرف زدن شما با کره شمالی و ایران این‌قدر متفاوت است؟» گفت: «شرایط ایران و کره شمالی کاملا متفاوت است. کره شمالی تسلیحات هسته دارد که قابلیت رسیدن به خاک آمریکا را دارد». یعنی او صراحتا ادبیات و رفتار غیرتهدید آمیز علیه کره شمالی را دو چیز عنوان می‌کند: ۱) داشتن سلاح اتمی ۲) قابلیت رسیدن به سرزمین آمریکا. دشمنان ما با چه زبانی اقرار کنند و با چه صدایی فریاد بزنند که فقط و فقط از سلاح هسته‌ای می‌ترسند تا ما به خودمان بیاییم؟
در چهار دهه گذشته، رویکرد هسته‌ای ایران به نظر می‌رسد یک مشی کاملا سرگردان و بی‌هدف را دارا بوده که توجیه‌کننده ۲۵ سال تحریم و تهدید و حمله نظامی نبوده است.
استفاده صلح آمیز هسته‌ای ایران عمدتا محدود به چند رادیو دارو و تولید اندک و محدود برق هسته‌ای بوده است. بنابراین تنها چیزی که می‌تواند عقده‌های فروخورده و غرور زخم خورده ایرانیان غیرتمند را از این‌همه دردسرهای فناوری هسته‌ای توجیه کند، رونمایی هرچه سریعتر از سلاح هسته‌ای است.
حتی اگر آن ۴۰۰ کیلوگرم اورانیوم در بمباران‌ها نابود شده باشند (که بعید است)، ایران باید تلویحا و به‌صورت مدیریت شده، دستیابی خود به تسلیحات اتمی را اعلام کند.
در مقابل، در کمال تعجب، مقامات امنیتی و سیاسی ایران هیچ ذکاوت و ترفند خاصی برای فریب و گیج کردن دشمن به کار نگرفتند و در حالت صلب و جمود منتظر نشستند تا تاسیسات هسته‌ای ایران بمباران شود. باید به مقامات امنیتی ایران متذکر شد که صداقت و روراستی خوب است ولی نه در برابر دشمنان! اگر در این روزهای سرنوشت ساز هم هیچ حرکت ذکاوتمندانه‌ای از خود بروز ندهند باز هم باید شاهد حملات جدید ولی صدها بار شدیدتر باشیم.