رفتار پتروشیمی‌ها با صنایع لبنی مافیایی است

مقامات صنفی دلایل متعددی را برای گرانی در بازار محصولات لبنی، مطرح می‌کنند که دامنه آن از افزایش قیمت شیر خام تا افزایش روزانه هزینه‌ها و مواد اولیه تولید، مانند مواد و ظروف بسته‌بندی را دربرمی‌گیرد.

در همین خصوص، محمدرضا اسماعیلی، عضو اتحادیه تولیدکنندگان فرآورده‌های لبنی، در گفت‌وگو با اقتصاد120، با تاکید بر اینکه گرانی محصولات لبنی ربطی به تولیدکننده ندارد، بیان داشت: «تولیدکننده در ابتدا شیر خام را خریداری می‌کند اما قیمت نهایی یک محصول در واحدهای تولیدی لبنیات به چندین عامل بستگی دارد. یکی از این عوامل، مواد بسته‌بندی است که وابسته به پتروشیمی‌هاست و تولیدکننده برای این ظروف باید ارزش افزوده‌های متعددی پرداخت کند. »او ادامه داد: «متاسفانه قیمت مواد بسته‌بندی بین 50 تا 100 درصد گران شده است و این گرانی هرروز هم تکرار می‌شود؛ چرا در کشوری که خرید با ریال است، تهیه مواد پتروشیمی باید به دلار باشد؟ این یکی از مشکلات صنعت است و مواد بسته‌بندی باید یک قیمت ثابت داشته باشد تا ما هم بتوانیم قیمت محصولات لبنی را در یک محور نگه داریم.»

عضو اتحادیه تولیدکنندگان فرآورده‌های لبنی درباره دلایل افزایش قیمت مواد بسته‌بندی، عنوان کرد: «با نوسانات نرخ ارز قیمت مواد بسته‌بندی نیز متغیر می‌شود و متاسفانه قیمت‌ها همیشه افزایش می‌یابد و همین امر، باعث گرانی بیش از حد محصولات لبنی شده است. در واقع در اینجا برخی سواستفاده می‌کنند و قیمت دلار را بهانه کرده‌اند. »

علی احسان ظفری: سود شرکت‌های تولیدکننده محصولات لبنی که حتی دولتی هستند و در بورس هم حضور دارند، نزدیک به 3 تا 4 درصد است. این ضریب سود با منطق هیچ تولیدی سازگار نیست و همه تولیدکنندگان مواد لبنی با زیان قابل توجهی روبه‌رو هستند

اسماعیلی تصریح کرد: «چرا در ایران دلار باید قیمت‌های بازار را تعیین کند؟ این رویه توهین بزرگی به تولیدکنندگان داخل کشور است.»

تولیدکنندگان گرفتار هزینه‌های بالا هستند

17 شهریور ماه، میزگردی در خبرگزاری ایسنا در خصوص بازار لبنیات برگزار شد که فعالین صنفی حوزه به مشکلات پیش‌روی صنعت پرداختند.

رئیس هیات مدیره انجمن صنایع فرآورده‌های لبنی درباره افزایش قیمت لبنیات، اظهار کرد: «افزایش قیمت دغدغه همه ذی‌نفعان این صنعت است، در درجه اول مربوط به مصرف‌کننده‌هاست. مصرف‌کننده به‌عنوان بزرگ‌ترین ذی‌نفع، اگر وجود نداشته باشد، اساساً صنعتی هم باقی نمی‌ماند. »

میراسلام تیموری افزود: «دغدغه سرانه مصرف‌ جدی است، زیرا در صورت افزایش قیمت، برای اقشار با درآمد ثابت احتمال کاهش مصرف وجود دارد. در عین حال، مصرف‌کنندگان فقط با لبنیات مواجه نیستند، بلکه مخارج دیگری هم دارند که بعضاً افزایش قیمت آن‌ها بسیار بیشتر از لبنیات بوده است؛ برای مثال هزینه مسکن که فشار مضاعفی بر خانوار وارد می‌کند. »

او درباره هزینه‌های تولید، عنوان کرد: «ما به ‌عنوان تولیدکننده نیز از افزایش قیمت متاثر می‌شویم. وقتی هزینه‌های تولید بالا می‌رود، قیمت تمام‌شده افزایش پیدا می‌کند. اگر هزینه‌های ما ۵۰ تا ۶۰ درصد بالا برود، طبیعی است که قیمت تمام‌شده هم تغییرکند و دغدغه ما را دوچندان می‌سازد. »

رئیس هیات مدیره انجمن صنایع فرآورده‌های لبنی درباره منشا مشکلات صنعت لبنیات، توضیح داد: «2 اشکال اصلی وجود دارد؛ نخست در سطح کلان اقتصادی است. ما از سال ۱۳۹۷ تاکنون، برای هفتمین سال متوالی با تورم حدود ۴۰ درصد مواجهیم. این عدد ممکن است یکی دو درصد کمتر یا بیشتر باشد، اما واقعیت این است که اقتصاد کشور درگیر تورم ۴۰ درصدی است که این به معنای افزایش قیمت و در نهایت کاهش قدرت خرید مصرف‌کننده است. در سطح اقتصاد خرد هم حداقل ۶ عامل عمده و بیش از ۱۰ تا ۲۰ عامل فرعی در افزایش قیمت تمام‌شده محصولات لبنی نقش دارند. متاسفانه دولت تلاش می‌کند این واقعیت‌ها به مصرف‌کننده نهایی منتقل نشود و تولیدکننده به ‌عنوان حلقه آخر در برابر اعتراض مردم قرار گیرد. »

واحد تولیدکننده محصولات لبنی یک بنگاه اقتصادی است و قیمت محصول خود را بر اساس مجموعه هزینه‌کردی که برای یک محصول لبنی دارد، محاسبه می‌کند. وقتی قیمت هزینه‌های تولید مانند حمل‌ونقل یا مواد بسته‌بندی و خرید مواد اولیه، روز‌به‌روز گران می‌شوند و یا سایر هزینه‌ها مانند حامل‌های انرژی، بیمه، مالیات، حقوق و دستمزد و... عمدتا توسط دولت افزوده می‌شوند، مسلما بار همه این افزایش هزینه‌ها بر دوش مصرف‌کننده خواهد بود