۶۰ هزار پرستار بیکار و بی‌میل به استخدام
کمتر کسی باور می‌کند که در کشوری با ده‌ها هزار پرستار بیکار، بزرگ‌ترین دانشگاه علوم پزشکی کشور نتواند ظرفیت استخدامی‌اش را پر کند. اما رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در روزهای اخیر بر این موضوع صحه گذاشت و گفت که «مجوز استخدام ۵۰۰ پرستار برای دانشگاه علوم پزشکی تهران صادر شد، اما تنها ۳۰۰ نفر متقاضی ثبت‌نام کردند».
همین آمار ساده نشان می‌دهد شکاف میان نیاز بیمارستان‌ها و انگیزه پرستاران تا کجا عمیق شده است. شکافی که نه در یک روز، بلکه در طول سال‌ها سیاست‌گذاری غلط شکل گرفته و امروز به مرحله بحران رسیده است.
محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار، در گفت‌وگویی با «توسعه ایرانی» از دلایل این بحران پرده برمی‌دارد. او تاکید می‌کند که پرستاری یکی از سخت‌ترین و پرخطرترین مشاغل است؛ شغلی که با مرگ، بیماری‌های عفونی، استرس دائمی و فشار روانی عجین شده است.
با این همه، در ایران کمترین حقوق میان کارکنان دولت به پرستاران تعلق می‌گیرد. در حالی که در بسیاری از کشورها دریافتی پرستاران به مراتب بالاتر از بسیاری از مشاغل است. مهاجرت پرستاران، خانه‌نشینی یا رانندگی در اسنپ برای پرستاری که سال‌ها آموزش دیده، تنها بخشی از تبعات این سیاست‌هاست.
بخش دیگر، مستقیم بر دوش بیماران سنگینی می‌کند. به تعبیر شریفی‌مقدم، امروز کمبود پرستار دیگر فقط یک مسئله صنفی نیست، بلکه مستقیماً به جان مردم گره خورده است.