بانک‌ها و آرزوهای سیاستمداران
ساعت 24 - یکم- آیا در کشورهای توسعه‌یافته و نوظهور صنعتی دولت مجاز است بانک‌ها را مکلف کند وام‌ها و اعتباراتی که دولت تعیین می‌کند با نرخ بهره کمتر از نرخ بهره بازار به افراد بدهند؟
چنین چیزی اتفاق نمی‌افتد و بانک‌ها همانند یک بنگاه اقتصادی عمل می‌کنند و اگر قرار است به شهروندانی خیر عمومی برسد این کار داوطلبانه و تحت عنوان مسوولیت اجتماعی پرداخت می‌شود.
دوم- به نظر می‌رسد اما در جمهوری اسلامی ایران بانک‌های کشور همواره از سوی دولت تحت فشار قرار دارند که با دادن اعتبارات و وام‌ها به فعالیت‌ها و گروه‌های هدف، بخشی از سپرده‌های شهروندان را به قیمت ارزان به متقاضیان بدهند. به طور مثال چه تکلیف‌هایی هم اکنون در جریان است؟
وام ازدواج، وام فرزند‌آوری، وام به بخش مسکن و نیز وام‌هایی برای سر پا ماندن بنگاه‌های در حال تعطیل و نیز وام‌هایی مطابق با قانون بودجه برای مشاغل خانگی. آیا این وام‌ها پرداخت می‌شود؟ بله و خیر. بله یعنی هر وقت بانک‌ها در سخت‌ترین شرایط باشند و فشار سیاسی بیشتر شود اقدام می‌کنند و در شرایط عادی نه. می‌خوانیم و می‌شنویم که هر روز بانک‌ها و شهروندان دعوا دارند.
سوم- الان بزرگ‌ترین دعوای بانکی چیست؟ بزرگ‌ترین مجادله درباره پرداخت وام برای مسکن ملی است. این چه وامی است؟ وامی است که در شروع فعالیت دولت سیزدهم به مردم وعده داده شد و در حقیقت یک آرزوی سیاسی خام بود. بانک‌ها باور ندارند بشود این میزان منابع را به انبوه‌سازان بدهند و بهنگام پس بگیرند. بانک‌ها می‌گویند ما موظف نیستیم آرزوی سیاسی سیاستمداران را برآورده کنیم.
چهارم- حالا کار به کجا می‌رسد؟ به نظر کارشناسان باید دولت‌ها برای پرداخت وام‌های اجتماعی منابعی دیگر تدارک ببینند. بانک‌ها وکالت دارند از پول مردم حفاظت کنند و باید بیشترین سود را به سپرده‌گذاران بدهند. اخبار مرتبط