آخرین حرفهای عباس عراقچی پس از خاتمه برجام
ساعت 24 - اجازه دهید سخنانم را با ابراز قدردانی از الجزایر، چین، پاکستان و فدراسیون روسیه آغاز کنم که به پیش‌نویس این قطعنامه در حمایت از دیپلماسی، حاکمیت قانون و عدالت رای مثبت دادند.
ه
مچنین از چین و روسیه برای ارائه این قطعنامه و تمام تلاش‌هایی که در جریان مذاکرات غیررسمی با سایر طرف‌های ذی‌نفع انجام دادند، تشکر می‌کنم. مرورگر شما از ویدیو پلیر HTML پشتیبانی نمی‌کند :(
لازم نیست حتی تا سر کوچه بری! از همون سوپرمارکت، آنلاین سفارش بده 🧡 کلیک کن!
ما همچنین از گویان و کره جنوبی به خاطر تصمیم‌شان برای رای ندادن علیه این پیش‌نویس قطعنامه قدردانی می‌کنیم.
آن‌ها همگی جانب درست تاریخ را انتخاب کرده‌اند، زیرا این پیش‌نویس قطعنامه نشان‌دهنده تلاشی صادقانه برای باز نگه داشتن درهای دیپلماسی و گفت‌وگو و پرهیز از تقابل و درگیری بود.
آقای رئیس، همکاران گرامی، ایران از سال ۱۹۷۰ عضو پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) بوده و از آن زمان تاکنون به عنوان عضوی مسئول عمل کرده است. ما حق غیرقابل‌انکار خود را، که در این پیمان به رسمیت شناخته شده، برای بهره‌مندی از انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز با شفافیت کامل و آمادگی برای پاسخگویی به هر پرسشی با حسن نیت دنبال کرده‌ایم.
دوازده سال پیش، گروه ۵+۱ و ایران وارد مذاکره شدند و وزرای خارجه در سازمان ملل متحد گرد هم آمدند و توافق کردند که برای یافتن راه‌حلی درباره برنامه هسته‌ای تلاش کنند.
پس از دو سال مذاکرات جدی، توافق جامع اقدام مشترک (برجام) به نتیجه رسید، دستاوردی برجسته در دیپلماسی چندجانبه که به اتفاق آرا با قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت (۲۰۱۵) تایید شد.
ایران به‌طور کامل به این توافق پایبند بود، همان‌طور که در ۱۵ گزارش متوالی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تایید شده است. هیچ برنامه هسته‌ای کشوری تاکنون تحت چنین بازرسی‌های سخت‌گیرانه‌ای قرار نگرفته است.
با این حال، در مه ۲۰۱۸، ایالات متحده به‌صورت یک‌جانبه از برجام خارج شد و به وضوح قطعنامه ۲۲۳۱ و قوانین بین‌المللی را نقض کرد و شروع به فشار بر دیگر دولت‌ها برای پیروی از این اقدام کرد، بدون ارائه هیچ دلیل یا توجیهی.
با وجود این، ایران به‌طور کامل به تعهدات خود پایبند ماند، به این امید که وعده‌های اروپا برای اقدامات جبرانی، توازن بنیادین این توافق را حفظ کند: پذیرش محدودیت‌های داوطلبانه از سوی ایران در ازای رفع تحریم‌ها و ارائه مزایای اقتصادی ملموس برای مردم ایران.
پس از بیش از یک سال صبر، و هنگامی که مشخص شد کشورهای اروپایی (E3) یا نمی‌خواهند یا نمی‌توانند به هیچ‌یک از وعده‌های خود عمل کنند، ایران ناچار شد اقدامات جبرانی را اتخاذ کرده و تعهدات خود را مطابق با حقوق به‌رسمیت‌شناخته‌شده در برجام کاهش دهد.
اقدامات ایران قانونی، تدریجی و کاملاً مطابق با حقوقش در برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ بود. مهم‌تر اینکه، این اقدامات به‌گونه‌ای طراحی شده بودند تا مبنای بنیادین توافق ۲۰۱۵ را بازسازی کنند.