ایران شکل جدیدی از گفت‌وگو شکل را قبول می‌کند ؟
مشاور سیاسی رئیس‌جمهور گفت: در فضای کنونی جهان، گفت‌وگوها عمدتاً به سطح روابط دوجانبه با آمریکا محدود شده و حتی بسیاری از کشورها تاکید دارند که تنها با رئیس‌جمهور ایالات متحده می‌توان مذاکره کرد. از این رو، این پرسش مطرح است که آیا ایران تا پایان دولت کنونی آمریکا منتظر خواهد ماند یا شکل جدیدی از گفت‌وگو را در پیش خواهد گرفت؟
به گزارش ایراس، مهدی سنایی درهفتمین نشست از سلسله گفت‌وشنودهای «نظم جهانی و سیاست خارجی ایران» اظهار داشت: موضوع نظم جهانی یکی از مباحث مهم و روز جهان معاصر است و دیدگاه‌های متنوعی در این زمینه در مناطق مختلف، از جمله در ایالات متحده و غرب، چین، روسیه، کشورهای عربی و همچنین در ایران مطرح است.
پرسش اصلی این است که نظم آینده بین‌المللی چه ویژگی‌هایی خواهد داشت و کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران چه جایگاهی در آن خواهند داشت.
وی تاکید کرد که مسئله «ایران پسابرجام» و تحولات پس از اجرای مکانیزم ماشه و بازگشت تحریم‌ها، پرسشی جدی برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد کرده است؛ پرسشی درباره چگونگی تغییر مناسبات کشور با نظام بین‌الملل و نوع نگاه ایران به نظم آینده جهانی.
وی گفت: برجام بدون تردید یکی از پیوندهای مهم ایران با ساختارهای نظام بین‌الملل، از جمله سازمان ملل و شورای امنیت بود، زیرا در قالب آن، بخشی از تهدیدها رفع و بسیاری از تحریم‌ها لغو شده بود.
از این رو، پرسش از «وضعیت ایران پس از برجام» یکی از مباحث اساسی در حوزه سیاست نظری و عملی جمهوری اسلامی محسوب می‌شود. در سطح نظری، این پرسش مطرح است که رویکرد جمهوری اسلامی ایران نسبت به نظام بین‌الملل چگونه است؟ آیا رویکردی محافظه‌کارانه دارد یا انقلابی؟
مشاور سیاسی رئیس‌جمهور تصریح کرد: هر دو رویکرد در قانون اساسی ایران قابل مشاهده است؛ از یک سو تاکید بر حمایت از ملت‌ها و نهضت‌های آزادی‌بخش و از سوی دیگر، به رسمیت شناختن دولت‌ها و اصول حاکمیت ملی. به اعتقاد وی، برجام به‌نوعی نماد تاکید بر رویکرد دوم یعنی پذیرش ساختارهای بین‌المللی بود هرچند ایران همچنان در زمره کشورهایی است که خواهان اصلاح و بازنگری در ساختار و حقوق بین‌الملل هستند.
وی ادامه داد: اکنون پس از گذشت یک دهه از آغاز برجام، باید دید که نگاه جمهوری اسلامی ایران چه تغییری کرده است؛ آیا رویکرد دولت‌ـ‌ملت‌محور تقویت شده یا برعکس، رویکرد انقلابی پررنگ‌تر شده است؟ این پرسش در چارچوب سیاست نظری اهمیت دارد.
وی در بخش دیگری از سخنانش به جنبه عملی سیاست خارجی ایران اشاره کرد و گفت: در عرصه سیاست عملی، این پرسش در ذهن بسیاری از مردم و نخبگان وجود دارد که «برنامه کشور برای آینده چیست؟ آیا احتمال یک توافق فراگیرتر وجود دارد یا کشور بر سیاست مقاومت تاکید خواهد کرد؟
سنایی گفت: ایران طی سال‌های گذشته رویکردی میانه در پیش گرفته است؛ از یک سو بر اصول خود ایستاده و از سوی دیگر، تلاش کرده از مسیر گفت‌وگو عبور کند.
وی با اشاره به شرایط جدید پس از اجرای مکانیزم ماشه و بازگشت تحریم‌ها گفت: پرسش دیگر این است که آیا گفت‌وگوهای جدیدی میان ایران و قدرت‌های جهانی شکل خواهد گرفت و نقش اروپا در آن چه خواهد بود؟
وی خاطرنشان کرد که در فضای کنونی جهان، گفت‌وگوها عمدتاً به سطح روابط دوجانبه با آمریکا محدود شده و حتی بسیاری از کشورها تاکید دارند که تنها با رئیس‌جمهور ایالات متحده می‌توان مذاکره کرد. از این رو، این پرسش مطرح است که آیا ایران تا پایان دولت کنونی آمریکا منتظر خواهد ماند یا شکل جدیدی از گفت‌وگو را در پیش خواهد گرفت؟
مشاور سیاسی رئیس‌جمهور با اشاره به مسئله فلسطین و گسترش ایده «دو دولت» در پی جنایات اسرائیل در سال‌های اخیر گفت: موضع ایران در این زمینه نیز با پرسش‌هایی مواجه است؛ زیرا از یک سو به‌طور رسمی اعلام کرده که هدفش نابودی اسرائیل نیست، اما از سوی دیگر از طرح دو دولتی حمایت نمیکند. بنابراین، در موضوعات کلان بین‌المللی همچنان این پرسش باقی است که موضع آینده ایران چه خواهد بود.
وی تاکید کرد: ایران تجربه مقابله با تحریم‌ها را دارد و بدون تردید در برابر بازگشت تحریم‌ها ایستادگی خواهد کرد. هدف اصلی، کاهش آثار و عوارض اجرای مکانیزم ماشه و استفاده از ظرفیت‌های ملی و منطقه‌ای برای مقابله با آن است. تحریم‌ها پدیده‌ای زیان‌بار هستند و هیچ کشوری از تحریم استقبال نمیکند ؛ بنابراین، شادی برخی افراد از بازگشت تحریم‌ها امری شگفت‌انگیز و غیرمنطقی است.