هشداری صریح از اژدهای بوروکراسی نفت
آقای رئیس‌جمهور، شما همین امروز با کسری ۳۰۰ میلیون مترمکعبی گاز در زمستان روبه‌رو هستید؛ از دو سال دیگر با شروع افت طبیعی فشار در پارس جنوبی، حتی اگر مصرف تغییر نکند، کسری می‌تواند به ۵۰۰ میلیون مترمکعب در روز و بیشتر برسد. آن روز، نه تحریم مقصر اصلی است و نه مردم؛ مقصر، بوروکراسی اژدهاگونه و تصمیم‌گریزی سیستماتیکی است که «جرئت کار» را کشت.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
خلافی خودروتو الان ببین، با پلاک و کد ملی، بدون نیاز به مراجعه حضوری
شما می‌دانید نرخ روزانه دکل حفاری در کشور همسایه، عراق، چقدر است؟ در میدان رومیله -یکی از بزرگ‌ترین میدان‌های نفتی جهان که عراق را به صادرکننده عمده نفت تبدیل کرده- نرخ فعلی برای دکل‌های پیشرفته حدود ۳۳ هزار دلار در روز است. این نرخ نه‌تنها پیمانکاران بین‌المللی را جذب می‌کند، بلکه اجازه می‌دهد عراق با سرعت حفاری‌های نگهداشت و توسعه را پیش ببرد، بیش از ۶۰ دکل فعال در ماه‌های اخیر و برنامه‌ای برای افزایش تولید به شش میلیون بشکه در روز تا ۲۰۳۰.
حالا در ایران، در شرکت ملی نفت، ما داریم خودمان را به پیمانکار روزی ۲۱ هزار دلار می‌کشیم؛ نرخی که ظاهرا «ارزان‌تر» به نظر می‌رسد، اما در باطن این صنعت حفاری و بالادست نفت و گاز را کاملا غیراقتصادی می‌کند. بله، در ظاهر صرفه‌جویی می‌شود، اما واقعیت تلخ این است که چنین نرخی سرمایه‌گذاران را فراری می‌دهد.
پیمانکاران خارجی -که تجهیزات پیشرفته، فناوری حفاری هوشمند و زنجیره تامین مطمئن می‌آورند- چرا باید به ایران بیایند وقتی در عراق، قطر یا عربستان نرخ‌هایی بین ۲۲ تا ۲۸ هزار دلار برای دکل‌های استاندارد و تا ۵۰ هزار دلار برای high-spec دریافت می‌کنند؟
نتیجه؟ تاخیر در حفاری‌ها، کیفیت پایین‌تر عملیات و در نهایت از دست رفتن فرصت‌های توسعه. بخش خصوصی ایرانی هم که می‌خواهد وارد شود، با این نرخ‌ها نمی‌تواند تجهیزات مدرن بخرد یا نیروی متخصص نگه دارد و این چرخه‌ای از بی‌اعتمادی و مهاجرت استعدادها را راه می‌اندازد.
شرق
ضدتوسعه‌ای‌ها به این «صرفه‌جویی» می‌نازند، اما جواب واقعی‌اش را در عدم توسعه میدان‌ها، ناترازی گاز و نفت و رشد منفی اقتصاد انرژی می‌گیریم؛ تولید نفت ما قفل شده است روی سطوح پایین، در‌حالی‌که عراق هر سال صدها چاه جدید اضافه می‌کند.
و خطاب مستقیم به رئیس‌جمهور: آقای دکتر پزشکیان، ریشه بحران امروز از دیروز کاشته شد؛ از روزی که «مافیای نفتی» را فریاد زدند و شهامت را کشتند؛ از روزی که وزیر وقت هشدار داد با نفت همان می‌کنند که با ارتش در ۵۷ کردند. شما وارث صنعتی هستید که به‌جای جسارت، با ترس اداره می‌شود.
اگر می‌خواهید نام‌تان به‌عنوان رئیس‌جمهوری توسعه‌گرا بماند، ترس را از نفت بردارید؛ شورای زائد را منحل کنید، قرارداد فشارافزایی را به عملیات برسانید، نرخ‌های حفاری را اقتصادی کنید و به مدیران پیام روشن بدهید که در این دولت، کار‌کردن امن‌تر از کار‌نکردن است. زمان برای «ارزان‌کاری» تمام شده؛ وقت «اقتصاد هوشمند» است. شجاعت و شهامت توسعه را به این صنعت برگردانید.