حرف وحدیث درباره پوشش زنان کافه‌ها
ساعت 24 - داشتن پوشش‌های خارج از عرف و نامتعارف در هر محفلی ممکن است موجب جلب توجه نادرست، قضاوت‌های منفی یا حتی آسیب‌های اجتماعی برای خود فرد شود و خود او اولین قربانی این نوع از نابهنجاری باشد. در جامعه‌ای که هنوز مردمش پایبند به معیارهای سنتی و اخلاقی با قدمت چندهزارساله هستند، نوع پوشش ناهماهنگ می‌تواند باعث سوء‌تفاهم، برخوردهای تند یا احساس طرد شدن شود.
این در حالی است که یکی از کارکردهای پوشش در جامعه داشتن امنیت روانی و آرامش در فضای عمومی است. برای همین وقتی لباس‌ها بیش از حد جلب توجه می‌کنند با واکنش‌های منفی رو‌به‌رو شده و دقیقاً همان حس امنیت روانی در جامعه را نشانه می‌گیرند.
این اقتضای دوران نوجوانی و جوانی است که آدم‌ها به سمت تنوع و متفاوت بودن گرایش پیدا می‌کنند. ولی مشکل از جایی شروع می‌شود که این تمایل طبیعی، به دلیل تاثیر رسانه‌ها یا تبلیغات افراطی در زمینه مد، به تقلید کورکورانه از سبک‌هایی تبدیل می‌شود که هیچ نسبتی با فرهنگ ما ندارند.
در چنین شرایطی، آرام‌آرام هویت فرهنگی جامعه رنگ می‌بازد و لباس به جای پوشش، فقط به ابزاری برای نمایش، خودنمایی و رقابت تبدیل می‌شود.
به دو قطبی بودن سلام کن!
وقتی هیچ نظارت و تبلیغات درست و حساب شده‌ای در حوزه فرهنگ اتفاق نمی‌افتد به مرور ولنگاری در حوزه لباس و داشتن پوشش‌های ناهنجار وخارج از عرف یک حفره و خلا بزرگ را در دل یک جامع رقم می‌زند که هیچ جوره پر نخواهد شد. چون در چنین شرایطی وقتی گروهی به سمت پوشش‌های نامتعارف غربی می‌روند که هیچ سنخیتی با اتمسفر فرهنگ ایرانی ندارد و گروهی دیگر همچنان به اصول و عرف جامعه خود پایبند باقی می‌مانند.
این دو طیف ممکن است در گذر زمان همدیگر را مدام نقد یا حتی طرد کنند تاجایی که یکی دیگری را «عقب مانده» و طرف مقابل او را «بی‌قید و بند» بداند و در نهایت این شکاف اجتماعی و دو قطبی فرهنگی درک متقابل را روز به روز دشوارتر کند.
چون یکی دیگر از کارکردهای پوشش ملی ایجاد حس هم‌هویتی و احساس تعلق است و این کار باعث از بین رفتن مفهومی به نام «وحدت» می‌شود؛ چون نشانه‌های ظاهری «ما» بودن را روز به روز بی‌رمق‌تر می‌کند.
از کشورهای دیگر چه خبر؟
برخلاف تصورات ما که فکر می‌کنیم فقط ایران دارای قوانین پوشش است بد نیست بدانیم که کشورهای مختلف دنیا بر اساس عرف و فرهنگ جامعه خودشان دارای چارچوب‌های مختص خودشان هستند مثلاً واتیکان که کشور و محل زندگی پاپ محسوب می‌شود رعایت حجاب برای زن و مرد الزامی است.
آن‌ها باید هنگام ورود به آنجا سرخود را پوشانده باشند درکشورهای عربی مثل امارات برهنگی زانو و شانه در اماکن عمومی ممنوع است یا در قطر که حتی خبرهایش را در برگزاری جام جهانی می‌شنیدیم برای رعایت عرف پوشش در کشور خودش قوانین جالبی دارد تا جایی که آن‌ها در جام جهانی صریحاً به گردشگران ابلاغ کرده بودند:
«اگر شما در قطر هستید، در واقع یکی از ما محسوب می‌شوید، پس لطفاً در اماکن عمومی به‌اندازه کافی لباس بپوشید». یا نوشته بودند: «ساپورت، شلوار محسوب نمی‌شود. ».
درکشوری مثل استرالیا پوشیدن لباس زنانه برای مردان ممنوع است و جرم محسوب می‌شود یا در کشوری مثل کره جنوبی اگر کسی در مکان‌های عمومی پوشش و برهنگی خارج از عرف داشته باشد جرم مرتکب شده و مشمول مجازات خواهد شد.
مهر