رسیدیم به رویای اقتصاد معیشتی
ساعت ۲۴- این روزها به دلیل رقابت‌های سیاسی درون سرزمین بار دیگر «معیشت مردم» ارجمند شده و سیاست‌ورزان درباره آن می‌گویند. رییس‌جمهور مسعود پزشکیان چند روز پیش گفت باید به فکر معیشت مردم باشیم و تصریح کرد که توسعه به هر قیمت در دستور کار نیست.
علی نیکزاد، نایب‌رییس اول مجلس نیز دیروز در این‌باره سخن گفته و تاکید کرده که وزیر جهاد کشاورزی، وزیر اقتصاد و رییس سازمان برنامه‌وبودجه در مجلس حاضر می‌شوند تا درباره معیشت شهروندان گزارش دهند. در این روزها شماری از اعضای مجلس و مدیران پیشین نیز از اینکه معیشت ایرانیان به خطر افتاده سخن گفته یا چیزی نوشته‌اند.
واقعیت تلخ جامعه ایرانی نیز همین مساله را بازتاب می‌دهد و شمار قابل‌اعتنایی از خانواده‌ها به ویژه کارگران، کارمندان و روستانشینان درآمد کافی برای خرید نیازهای غذایی در اندازه متوسط جامعه و کشور را ندارند. به این معنی که خرید گوشت قرمز، برنج ایرانی -و حتی خارجی- انواع فرآورده‌های لبنیاتی و گوشت مرغ از دسترس خارج شده و شمار کسانی که نمی‌توانند حتی یک خانه یا آپارتمان ۵۰متری خریداری کنند روندی فزاینده را تجربه می‌کند. به این ترتیب بنیان خانواده‌های ایرانی بر پایه اقتصاد
بخور و نمیر بنا شده و به‌نظر می‌رسد برای عبور از این وضعیت ناراحت‌کننده باید اصلاحات بنیادین در اداره کشور صورت پذیرد.
با این همه اداره‌کنندگان کشور و مقام‌های جمهوری اسلامی باور دارند همزمان با ستیز و تنش با غرب و به ویژه آمریکا و تحمل تحریم‌های گسترده می‌توان اقتصاد را دست‌کم در اندازه اقتصاد معیشتی به شکل مناسب اداره کرد اما در دوره ریاست‌جمهوری مرحوم رییسی معلوم شد درون این سرزمین درآمد اضافه‌ای که برای سرمایه‌گذاری کنار گذاشته شود، وجود ندارد. به این ترتیب است که رشد تولید ناخالص داخلی ایران امسال و سال آینده منفی شده و تهیه معاش روزمره مردم را بسیار دشوارتر از هر زمان دیگر کرده است.
از سوی دیگر اداره‌کنندگان کشور باوجود اینکه به چشم می‌بینند کنار گذاشتن نیروهای کارآمد که هسته قدرت آن‌ها را قبول ندارد به اقتصاد و اداره جامعه آسیب جدی زده است اما حاضر نیستند که سپهر سیاست را باز کنند تا همه نیروهای شایسته ایرانی درون سرزمین و بیرون از کشور به یاری ایران بیایند و اصرار دارند باید خودشان باشند و خودشان. اداره‌کنندگان کشور نمی‌خواهند قبول کنند زمانه دیگر شده است.
روزی روزگاری بود ایران مقام دوم صادرات نفت در سازمان اوپک را بعد از عربستان داشت و به‌طور میانگین ۱۵درصد از صادرات نفت کشورهای اوپک از ایران بود و جمعیت کشور نیز ۳۶میلیون بود، حالا اما به دلیل تحریم‌های ادامه‌دار و نیز سرمایه‌گذاری بیشتر رقبای عضو اوپک و ورود پر قدرت نفت روسیه و آمریکا به بازار جهانی نفت و ادامه تحریم، درآمد به دست آمده از صادرات نفت امکان حمایت از معیشت خانوار را هم نمی‌دهد.
هزینه‌های دفاعی و هزینه جاری دولت درآمدهای صادرات نفت را به خود اختصاص می‌دهند و چیزی برای حتی اقتصاد بخور و نمیر نمی‌ماند. سخن آخر اینکه ایرانیان هرگز به اقتصاد بخور و نمیر عادت نخواهند کرد.