جبهه پایداری از مصادیق «پوپولیسم گفتاری» است
ساعت 24 - رئیس دفتر رئیسجمهور در دولت دوازدهم گفت: متاسفانه، برخی جریانهای سیاسی، بهویژه از طیف تندرو اصولگرا و جبهه پایداری، در تلاشاند با تحریف سخنان آقای روحانی و ساخت دوگانههای کاذب، نوعی «قطبیسازی تصنعی» در جامعه ایجاد کنند. از منظر جامعهشناسی سیاسی، این نوع رفتار، یکی از مصادیق «پوپولیسم گفتاری» است؛ یعنی تبدیل تفاوت دیدگاهها به تعارض وجودی میان گروهها. این پدیده مخرب در دولتهای یازدهم و دوازدهم، تجربه شده است.
معاون اسبق سیاسی وزارت امور خارجه افزود: سیاست خارجی دولتهای یازدهم و دوازدهم هم بر پایه «اصل موازنه هوشمند» و نظریه «تعامل سازنده» استوار بود. هدف از این سیاست، پرهیز از دوگانهسازیهای کاذب میان شرق و غرب و تمرکز بر افزایش قدرت ملی از رهگذر تعامل همزمان با همه کشور ها بر اساس منافع ملی است.
وی ادامه داد: بنابراین، نمیدانم منشا این برداشت نادرست از کجاست و چه کسی چنین ادعایی را مطرح کرده است. اگر فردی عادی چنین سخنی میگفت، شاید قابل اغماض بود، اما هنگامی که در مجلس شورای اسلامی این موضوع را پشت تریبون رسمی بیان میکنند، لازم است دقیقاً مشخص شود که به کدام بخش از سخنان آقای روحانی اشاره دارند.
قائم مقام حزب اعتدال و توسعه ادامه داد: در فضای سیاسی امروز، هرگونه انتساب نادرست به شخصیتهای ملی، نهتنها اخلاقی نیست بلکه از منظر امنیت روانی جامعه نیز آسیبزاست؛ چرا که بیاعتمادی عمومی را نسبت به گفتار رسمی مسئولان افزایش میدهد. ت
عضو کابینه دولتهای یازدهم و دوازدهم تصریح کرد: آقای روحانی در جلسهای با استانداران کشور، حدود دو هفته پیش، با صراحت اعلام کردند که در دوران دولتهای ایشان، سطح روابط جمهوری اسلامی ایران با شرق، بهویژه روسیه و چین، گسترش یافته است. این روابط صرفاً دیپلماتیک نبود، بلکه در حوزههای اقتصادی، فناوری، دفاعی، و زیرساختی نیز عمق پیدا کرد. دکتر روحانی معتقد بودند که سیاست خارجی باید تابع عقلانیت و منافع ملی باشد، نه اسیر شعار یا احساسات لحظهای.
وزیر اسبق ارتباطات خاطرنشان کرد: همواره منافع ملی اقتضا میکند که با شرق تعامل هوشمندانه و مستمر و با غرب گفتوگو بر مبنای عزت و احترام داشته باشیم. این نگاه، در واقع تبلور همان سیاستی است که دولت تدبیر و امید دنبال میکرد؛ متوازن، چندجانبه و بر محور منافع پایدار ایران.
واعظی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: متاسفانه، برخی جریانهای سیاسی، بهویژه از طیف تندرو اصولگرا و جبهه پایداری، در تلاشاند با تحریف سخنان و ساخت دوگانههای کاذب، نوعی «قطبیسازی تصنعی» در جامعه ایجاد کنند. از منظر جامعهشناسی سیاسی، این نوع رفتار، یکی از مصادیق «پوپولیسم گفتاری» است؛ یعنی تبدیل تفاوت دیدگاهها به تعارض وجودی میان گروهها. این پدیده مخرب در دولتهای یازدهم و دوازدهم، تجربه شده است.
مردم، صاحبان حقیقی کشورند و باید از مسائل مهم و تصمیمات کلان مطلع باشند