تفاوت زهران ممدانی با سایر شهرداران نیویورک
ساعت 24 - انتخاب زهران ممدانی چپ دموکرات به عنوان شهردار نیویورک اتفاقی تازه در گزینش میان سیاستمداران آمریکا را رقم زده است. اما نیویورک تایمز بر یک ویژگی دیگر نیز دست گذاشته که او را از سایر شهرداران نیویورک متمایز می‌سازد.
زهران ممدانی، شهردار سوسیالیست نومنتخب نیویورک از حزب دموکرات افکار عمومی آمریکا را به دو دسته تقسیم کرده است: او از سویی امید چپ‌گرایان و از دیگرسو خاری به چشم محافظه‌کاران و از جمله، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور این کشور شده است.
در حالی که روند انتقال قدرت ادامه دارد و او تیم موقت خود را معرفی می‌کند روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی به نکته‌ای جالب و حاشیه‌ای درباره این انتخاب اشاره کرده است.
در گزارش این روزنامه آمده که اگر ممدانی تا زمان آغاز به کار خود از ریش‌تراش فاصله بگیرد، او نخستین شهردار نیویورک خواهد بود که پس از ویلیام جی گینور که در سال ۱۹۱۳ در این سمت درگذشت با ریش کامل بر این مسند تکیه می‌زند.
این روزنامه معتبر آمریکا گشتی میان شهرداران نیویورک زده و می‌گوید، به غیر از ویلیام جی گینور که سه سال شهردار بود و ریش داشت چند تایی نیز سبیل داشتند مثل دیوید دینکینز، شهردار سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۳.
تصاویری نیز از دوران دانشجویی بیل دی بلازیو، شهردار نیویورک بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۱ وجود دارد که در آن او ته‌ریش دارد. با این حال در پرتره‌های رسمی، شهرداران این شهر معمولا بدون ریش ظاهر شده‌اند. تبلیغات آن‌جا که ریش معنی دیگری می‌یابد
اما در مورد زهران ممدانی ۳۴ ساله، نخستین شهردار مسلمان نیویورک که با شعارهای سوسیالیستی وارد رقابت‌های انتخاباتی شهرداری شده و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا را به ویژه در ارتباط با سیاست‌های مهاجرتی نشانه رفته، ریش معنای دیگری یافته است.
نیویورک تایمز با اشاره به همین نکته به مقاله‌ای از ممدانی اشاره می‌کند که او در سال ۲۰۱۳ در رابطه با اقامت تحصیلی‌اش در مصر نوشته بود.
در این مقاله که در روزنامه دانشجویی Bowdoin Orient منتشر شده او توضیح می‌دهد که چرا پیش از سفر به مصر تصمیم گرفت ریش بگذارد. ممدانی در این مقاله می‌نویسد: «با این حال در سال گذشته به ظاهر خود یک ویژگی مشخص دیگری اضافه کردم: ریش. در اصل، این کار یک نماد اعتراضی علیه کلیشه‌ای بود که در آمریکا بسیار رایج است، کلیشه‌ای که گاهی اوقات آشکارا بیان می‌شود اما اکثر مواقع پذیرفته شده است: پوست قهوه‌ای و ریش؟ تروریست!»
اما همزمان با اقامت او در مصر ریش او مسئله‌ساز شد چون در دوره اعتراضات علیه گروه اسلام‌گرای اخوان‌المسلمین در خیابان‌های قاهره، پایتخت این کشور او به راحتی در صف هواداران این گروه قرار داده می‌شد. همین شد که ممدانی تصمیم گرفت ریش خود را بتراشد.
او در مقاله خود یادآور می‌شود: «با یکی دو اظهار نظر در مورد "ریش زیبای تروریستی" از سوی فارغ‌التحصیل مست یک مدرسه خصوصی در مهمان‌های دانشجویی می‌توانستم کنار بیایم، اما کنار آمدن با خطر خشم و طغیان صدهاهزار تظاهرکننده کاملا چیز دیگری بود. »
ممدانی ادامه می‌دهد که حتی پس از کوتاه کردن ریش دلایل داشتن آن برای او همچنان پرباجا ماند. چرا که به گفته او، ریش "پاسخی بود به پیوندهای تنگ و محدودکننده‌ای که هم در آمریکا و هم در مصر به آن نسبت داده می‌شد. "
ممدانی چنین نسبت‌‌دادن‌هایی را "همواره خطرناک" می‌خواند و در نوشتار خود برچسب‌گذاری‌ها و هویت‌سنجی‌ها با چنین نمادهایی را با واکاوی و منتقدانه می‌نگرد.
زهران ممدانی در انتخاباتی که میزان مشارکت در آن، از سال ۱۹۶۹ میلادی بی‌سابقه بود، موفق شد بر اندرو کوئومو ۶۷ ساله، فرماندار پیشین ایالت نیویورک، غلبه کند و به نخستین شهردار مسلمان این کلانشهر تبدیل شود.
او با شعارها و وعده‌های انتخاباتی سوسیالیستی، از جمله رایگان کردن اتوبوس‌ها، توقف افزایش اجاره‌بها برای دو میلیون آپارتمان‌نشین نیویورک و نیز فراهم کردن دسترسی تمامی خانواده‌های نیویورک به مهدکودک رایگان در این انتخابات شرکت کرد. اما اینک در ایالات متحده بحث‌های گسترده‌ای جریان دارد در این باره که آیا این شهردار جوان که از همان ابتدا پرانرژی و خروشان ظاهر شده در درازمدت‌هم می‌تواند این انرژی و پویایی را حفظ کند و آیا می‌تواند دیدگاه‌های آرمان‌گرایانه خود را با واقعیت‌های بغرنج سیاست روزمره و ضرورت ائتلاف‌سازی‌های سیاسی سازگار سازد یا نه.
دویچه وله