افزایش 2.5 برابری فقرا در ایران

به گفته او گزارش‌های مربوط به سال‌های اخیر نیز حکایت از آن دارد که در سال ۱۴۰۳ فاصله‌ بسیار عظیم و معناداری با همان جمعیت فقیر بیست‌و‌پنج میلیونیِ سال ۱۴۰۰ پدیدار شده است. به‌جز این واقعیت که رخ داده ـ و بدون تردید محصول سیاست‌های تورم‌زایی است که با سوء‌استفاده از فقدان صلاحیت‌های کارشناسی بایسته در مجلس و دولت، و به‌ویژه در جمع سران قوا، به تصویب می‌رسد.

اکنون ما شرایطی را تجربه می‌کنیم که با شکنندگی‌های غیرقابل باور از نظر اندازه‌ جمعیتِ گرفتار فقر شدید روبه‌رو هستیم. چگونه ممکن است حکومتگرانی که عدالت اجتماعی لقلقه‌ زبانشان است، بتوانند گزارش‌های رسمی حکومت را بخوانند که در آن آمده جمعیت به‌شدت فقیر، یعنی جمعیتی که در آستانه‌ شرایط قحطی‌زدگی قرار دارد، چنین وضعی یافته است؟

آیا در چنین شرایطی اصرار و پافشاری بر تضعیف بنیه‌ تولیدی و بار کردن فشارهای بسیار سنگین بر تولیدکنندگان و فرودستان، قابل توجیه است؟

مومنی اظهارداشت: آنچه که واقعا مسئله را به مسئله‌ امنیت ملی تبدیل می‌کند، این نیست که ممکن است جمعیت فقیر، که چیزی برای از دست دادن ندارند و کارد به استخوانشان رسیده، واکنش نشان دهند؛ بلکه آن چیزی است که با مراجعه به تاریخ ایران و ارتقای هوشمندی حکومت باید به آنان گوشزد کرد. محض اینکه فقر از حدی گسترده‌تر و عمیق‌تر شود، هم تحریک‌کننده‌ جنگ‌های داخلی است و هم تحریک‌کننده‌ مداخله‌های خارجی فعال می شوند.  

جماران