ضرورت جداسازی قیمت کالاهای اساسی از نرخ ارز

ناصر چمنی, فعال کارگری در گفت‌وگو‌ با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم, با اشاره به نوسانات ارزی گفت: کالابرگ کافی نیست و دولت باید استراتژی دلار را برای معیشت کارگران بازنگری کند.

وی اظهار داشت: به‌طورکلی، هر تلاشی برای تزریق منابع به سبد مصرفی کارگران قابل تقدیر است، اما باید واقع‌بین بود؛ طرح کالابرگ خوب است، اما کافی نیست، این طرح‌ها صرفاً مسکّن‌های مقطعی هستند که به‌صورت موقت برخی اقلام را پوشش می‌دهند. مشکل ریشه‌ای ما، تورم افسارگسیخته و تخریب مداوم قدرت خرید است. سفره کارگران روز به روز کوچک‌تر شده است و ارائه یک سقف اعتباری کوچک‌تر از آن کوچک‌شدگی، راه‌حل اصلی نیست.

چمنی بیان کرد: دغدغه بزرگ دیگر، مسکن است. برای کارگرانی که حقوقشان به‌سختی کفاف اجاره را می‌دهد، خرید یا ودیعه مسکن تبدیل به یک رویای دست‌نیافتنی شده است.

وی افزود: متاسفانه در حوزه مسکن کارگران، دولت تعهدات خود را عملی نکرده است یا تسهیلات ارائه‌شده با نرخ‌های فعلی بازار برای قشر کارگر قابل دسترسی نیست. مسکن یک نیاز حیاتی است و نباید به‌عنوان یک کالای صرفاً مصرفی دیده شود.

این فعال کارگری با اشاره به اینکه اقتصاد ایران به نوسانات ارزی گره خورده است، گفت: زمانی که اقتصاد ما وابسته به نوسانات دلار است، هرگونه تلاش برای ثبات قیمتی شکننده خواهد بود، این وابستگی یعنی هر جهش ارزی، مستقیماً به قیمت کالاها منتقل می‌شود.

وی اضافه کرد: بنابراین، دولت باید برنامه برای کالاهای اساسی و معاش را به‌گونه‌ای دیگر بچیند، دولت باید یک استراتژی کاملاً متفاوت برای جداسازی قیمت این کالاها از نوسانات لحظه‌ای بازار ارز تدوین کند، این امر از طریق مکانیزم‌هایی چون ذخیره‌سازی استراتژیک یا حمایت مستقیم تولید داخلی با قیمت تضمینی قابل تحقق است.

چمنی خاطرنشان کرد: خواست اصلی ما این است که سیاست‌گذاران نگاهی جدی‌تر به حفظ ارزش کار و درآمد کارگر داشته باشند. تا زمانی که ثبات در قیمت مواد خوراکی و تامین سرپناه کارگر تضمین نشود، هر طرح حمایتی صرفاً یک اقدام نمایشی تلقی خواهد شد.

وی گفت: تاثیر نوسانات ارزی بر زندگی کارگران ویرانگر بوده است. با توجه به وابستگی شدید قیمت‌ها به نرخ ارز، هرگونه افزایش در قیمت دلار، به‌صورت مستقیم ارزش ریالی حقوق کارگران را کاهش می‌دهد و قدرت خرید آن‌ها را نسبت به کالاهای اساسی و اجاره‌بها به‌شدت تضعیف می‌کند، این امر به‌معنای واقعی کلمه، سفره کارگران را کوچک کرده و امنیت روانی و اقتصادی آن‌ها را به مخاطره‌انداخته است؛.

چرا که زمانی که پایه و اساس قیمت‌گذاری در کشور دلار است، ثبات دستمزد در برابر نوسانات ارزی عملاً بی‌معنی می‌شود و کارگر همواره در حال دویدن برای عقب نماندن از افزایش قیمت‌ها خواهد بود.