کد خبر
133566
جمود مفصل شانه (کپسولیت چسبنده) ـ shoulder-frozen
| جمود مفصل شانه (كپسولیت چسبنده) درد و سفتی مفصل شانه كه به‌سوی ناتوانی در حركت دادن آن پیشرفت می‌كند. واژه «جمود» در این عبارت اشاره به درجه حرارت پایین و انجماد ندارد بلكه به‌معنی عدم انعطاف‌پذیری حركتی در تاندون‌ها، بورس، كپسول مفصلی، عضلات، عروق خونی و اعصاب مرتبط با مفصل شانه است. |
 |
| این عارضه در همه سنین دیده می‌شود ولی در مردان بالای 40 سال كه در دوره جوانی به ورزشهای قهرمانی می‌پرداخته‌اند شایعتر است. |
| ـ علایم شایع: |
| ۱. درد در بازو و گردن |
| ۲. ناتوانی در حركت دادن شانه |
| ۳. درد غیر قابل تحمل شانه |
| ۴. احساس صدای ساییدگی یا چینی شكسته هنگام حركت شانه |
| ۵. سفتی مفصل شانه كه مانع حركت طبیعی شانه می‌شود. با كاهش حركت شانه این سفتی افزایش می‌یابد. |
| ۶. درد معمولاً خفیف شانه كه به‌سوی درد شدید پیشرفت كرده و خواب و فعالیت طبیعی فرد را دچار اختلال می‌كند. درد با حركت دادن شانه بدتر می‌شود. |
| ـ علل بیماری: |
| آسیب‌ها یا التهاب‌های خفیف شانه، نظیر بورسیت یا تاندنیت، كه با كمتر به‌كار بردن مفصل شانه تشدید می‌یابند. با كمتر به‌كار بردن مفصل شانه در عرض 10-7 روز چسبندگی‌هایی (به‌صورت نوارهای بافتی محدودكننده حركت) ایجاد می‌شود كه این خود حركت مفصل شانه را باز هم محدودتر می‌كند. پس از هفته‌ها كم‌حركتی مفصل شانه، چسبندگی‌های مذكور به‌قدری پیشرفت می‌كند كه به ناتوانی در حركت دادن مفصل شانه می‌انجامد. |
| ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر: |
| ۱. دیابت شیرین |
| ۲. بیماری عروق محیطی |
| ۳. بی‌حركتی |
| ۴. مشاغل نشسته و كم‌تحرك |
| ۵. شركت در ورزشهای شدید یا پربرخورد |
| ۶. نادیده گرفتن آسیب‌های خفیف شانه از قبیل بورسیت یا تاندونیت |
| ۷. نامطلوب بودن وضعیت فعالیت‌های فیزیكی و پرداختن به ورزشهای قهرمانی به‌طور نامنظم |
| ـ پیشگیری: |
| اقدام به درمان طبی بورسیت و تاندونیت شانه شامل نرمش‌های شانه به‌منظور جلوگیری از تشكیل چسبندگی، انجام منظم نرمش‌های كششی. |
| ـ عواقب موردانتظار: |
| با درمان و توانبخشی معمولاً بهبود می‌یابد (ولی ممكن است بهبود آن چندین ماه به‌طول انجامد). برخی موارد آن به‌طور خودبه‌خود بهبود می‌یابند. |
| ـ عوارض احتمالی: |
| درد و ناتوانی دایمی در حركت دادن شانه، در صورت عدم درمان یا به تأخیر انداختن درمان، پارگی كپسول شانه در اثر ضعف بافتی و وجود بافت جوشگاهی. |
| ـ درمان: |
| ۱. بررسی‌های تشخیصی ممكن است شامل رادیوگرافی (آرتروگرافی) با (ام.آر.آی) شانه باشد. |
| ۲. درمان ممكن است شامل حركت دادن اجباری شانه برای رفع چسبندگی‌ها باشد. این درمان در بیمارستان یا یك مركز جراحی سرپایی و زیر بیهوشی عمومی انجام می‌گیرد. |
| ۳. آویختن دست به گردن با استفاده از یك پارچه ممكن است ناراحتی بیمار را تخفیف دهد. |
| ۴. به‌كار بردن گرما بر روی محل درگیری (با كمپرس گرم یا بالشتك گرم‌كننده) به تخفیف درد كمك می‌كند. |
| ۵. در موارد برخی بیماران كمپرس یخ ممكن است سودمندتر باشد. در موارد شدید ممكن است جراحی به‌منظور رفع چسبندگی‌ها یا ترمیم كپسول مفصلی ضرورت یابد. |
| ـ داروها: |
| داروهای ضدالتهابی غیراسترویید، تزریق كورتون و مواد بیحس‌كننده موضعی به داخل مفصل برای كاهش درد و التهاب، برای درد خفیف استفاده از داروهای بدون نسخه، نظیر آسپیرین ممكن است كافی باشد. |
| ـ فعالیت: |
| درمان فیزیكی و نرمش‌های غیرفعال شانه، پس از بهبود علایم هرچه سریعتر فعالیت‌های طبیعی خود را از سر بگیرید. |
| ـ رژیم غذائی: |
| رژیم خاصی نیاز نیست. استفاده از مكمل‌های ویتامینی و مواد معدنی كمك‌كننده نیست مگر اینكه بیمار قادر به دریافت رژیم غذایی تعادل طبیعی نباشد. |
| ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید: |
| اگر شما یا یكی از اعضای خانواده‌تان دارای علایم جمود شانه باشید. بروز درد پایدار شانه كه نشان‌دهنده احتمال بورسیت یا تاندونیت است. اگر دچار علایم جدید و غیرقابل كنترل شده اید. داروهای تجویزی ممكن است با عوارض جانبی همراه باشند. |
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.