هشدار مهندس محسن خلیلی رییس هیات مدیره انجمن مدیران صنایع
صنعتگران گرفتار و مصیبت‌زده را در برابر رقبای خارجی توانمند قرار ندهیم
ساعت ۲۴- مهندس محسن خلیلی از صنعتگران قدیمی است که در دهه ۱۳۳۰ فعالیت خود را برای تولید گاز خانگی شروع کرده است و اکنون نزدیک به ۶۵ سال به طور مستمر در صنعت فعالیت دارد.
به گزارش ساعت ۲۴، خلیلی که این روزها در یک تضاد قرار گرفته است و می‌داند اگر بنگاه‌های خارجی با هدف فروش کالا در داخل ایران بیایند با توجه به شرایط تاسف‌بار بنگاه‌های ایرانی بازار از دست می‌رود به مسوولان هشدار می‌دهد که باید سرمایه‌گذاران خارجی به بخش‌هایی هدایت شوند که دست نخورده و بکر است.
او نگران از دست دادن همین شمار شغل صنعتی نیز هست زیرا می‌داند قدرت رقابت‌پذیری صنعت ایران در مقابله با رقبای خارجی چندان بالا نیست. صحبت‌های رییس انجمن مدیران صنایع در این باره را می‌خوانید:
در سال‌های اولیه انقلاب، بخش اعظم کارآفرین‌های ایرانی به سبب شرایط آن زمان، کشور را ترک کردند. البته تعداد قلیلی از آنها هم در میهن باقی ماندند و با ایثار و از جان‌گذشتگی و تحمل رنج، تندروی‌های اوایل انقلاب از قبیل زالوصفت نامیدن کارآفرینان را به شرایطی تبدیل نمودند که اکنون تمام مقامات عالیه نظام و مراجع دولتی برای بخش خصوصی احترام قائلند.
کارآفرینان و به ویژه صنعتگران گرفتار و مصیبت‌زده در طی این سه دهه پشت سر در حد توان صنایعی را در کشور ایجاد کرده که آنها نیز در نهایت تاسف به سبب تحریم‌های آزاردهنده و رکود تحمیل شده بر کشور (به ویژه در چند ساله اخیر) با سخت‌ترین دوران عمر خود روبه‌رو هستند و جملگی تلاش می‌کنند تا با شرایط دشوار رکودی کشور و عوارض باقی‌مانده از دوران تشدید تحریم‌ها مقابله نموده و زنده و سرپا بمانند.
کارآفرین بی‌گناه که تقصیری در شرایط تحمیلی تحریم و اوضاع ناگوار ناشی از رکود برایش متصور نیست، بی‌اراده در زنجیری اسیر است. به وضوح می‌دانم که عارضه‌ای که کارآفرین را به روزگار دشوار کنونی کشانده به طور موثر ناشی از شرایط تحریم‌های حاکم بر کشور و رکود دشوار و مزمن حاضر که بر میهن و تولید آن تحمیل گردیده است، می‌باشد.
نباید فراموش کرد که کارآفرینان به وضوح می‌دانستند که بعد از انسجام و استقرار در بازار ملی می‌بایست به سیاست‌های صادراتی متوسل شوند و تلاش‌های خود را در این راه آغاز و تا حدی گسترش دادند. اما بر هیچکس پوشیده نیست که شرایط اقتصادبرانداز تحریم‌ها، توسعه سیاست‌های صادراتی آنها را با عدم توفیق روبه‌رو ساخته است.
کارآفرین صنعتگر نیمه‌جان و فرسوده و رکودزده با همه توان در پی بقا و تداوم حیات است. دلیل روشن تحلیل جان و فرسودگی، تعدد تعطیلی بسیاری از واحدهای صنعتی کوچک که به سبب محدودیت توان مالی از جمله پیشگامان سقوط در مقابل رکودند.
اکنون سیاست‌های دولت و آغاز اجرای برجام، امیدهایی را در دل صنعتگران کشور ایجاد نموده که بلکه با امید، تلاش و پایمردی این دورا سخت را بگذرانند تا در دوران شکوفایی کشور سلامت اقتصادی خود را بازیابند و با بهبود شرایط تحریمی، هم از رونق بازار استفاده کنند و هم به صادرات بپردازند.
این قشر زحمتکش و آسیب‌دیده در نهایت تاسف اکنون با شرایط اقتصادی در حال احتضار و رکودزده، در تلاش زنده ماندن و بقا می‌باشند و امید دارند تا دوران تلخ را سپری نموده و به رونق اقتصادی دست یابند.
اما هر دوره‌ای حوادث تلخ و شیرین خود را دارد. اکنون که در فضای پساتحریم قرار گرفته‌ایم در نهایت تاسف با مشکلی مواجهیم که به یقین هم‌اکنون نیز آن را روزنه امید می‌دانیم ولی با رعایت دقت، تامل و خردورزی، صنعتگران ما اکنون ناظر جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی تازه نفس، مجرب و صاحب توان مکفی مالی و اقتصادی می‌باشند که مقرر است به کشور ورود یابند که تا اینجای کار خوب است اما وقتی قرار می‌شود کالای رقابتی خود را در برابر کالای ساخت میهن با شرایطی که گذشت و صرفا با شرط ۳۰ درصد صادرات و حمایت‌های بی‌دریغ دیگر به مردم عزیز میهن عرضه نمایند، موضوعی تألم‌بار می‌شود و این پرسش مطرح می‌گردد که آیا ما می‌خواهیم صنعت داخلی را از صحنه به در کنیم؟
در حالی که تجارب کشورهای موفق حکایت از آن دارد که ورود سرمایه خارجی به کشور را باید با موفقیت صنعتگر داخلی در بازار خارجی گره بزنیم. در واقع همانقدر که سرمایه‌گذاری خارجی برای کشور لازم است، در بخش سیاستگذاری باید به گونه‌ای عمل شود که بنگاه داخلی بتواند از ظرفیت‌ها و امکانات در جهت ورود به بازارهای خارجی بهره ببرد. بنابراین دو موضوع یعنی ورود سرمایه خارجی به کشور و ارتقای توان رقابتی صنعتگر داخلی باید به موازات هم دیده شوند.
هر صاحبنظر منصف و انسان‌دوستی به این نکته معترف است که کارآفرین ایرانی در چهار دهه گذشته در شرایط حیات و ممات به سر برده و کوشش فراوان در بقا داشته و در این چهار دهه سرمایه‌گذاران خارجی از آزادی‌های اقتصادی برخوردار بوده‌اند که به بیان آمارهای جهانی، کشور عزیزمان در رتبه‌های پایین این چنین آزادی‌هایی قرار داشته است.
توقع کارآفرین و سرمایه‌گذار خارجی (مثلا کره‌ای) در مهد آزادی اقتصادی با شرایط حاکم بر کشور خودمان و لذا مقایسه یکسان با کارآفرین ایرانی داشتن به واقع تصوری باطل و قضاوتی غیرمنصفانه است.
هر آینه در جذب سرمایه‌گذاری خارجی آنچه گذشت ملحوظ قرار نگیرد و سرمایه‌گذار خارجی با شرایط ممتاز جانشین کارآفرین و سرمایه‌گذار ایرانی خسته و فرسوده از مبارزه گردد؛ اقدامی ضد مصلحت عمومی و مخالف منافع ملی لااقل در حوزه تولید صنعت است.
جلب سرمایه‌گذاری‌های خارجی به طور مسلم اقدامی پسندیده و منطبق با مصالح ملی و ایجار کار برای خیل عظیم بیکاران میهن است و ما به عنوان کارآفرین و صنعتگر به خوبی مصالح ملی را تشخیص می‌دهیم ولی اعلام می‌داریم که:
«اگر شرایطی را که برای سرمایه‌گذار خارجی قایل می‌شوید منجر به امحای صنعتگر ایرانی شود مسلما با منافع ملی انطباق ندارد و کارآفرین‌زدایی که متاسفانه پیامدهای شوم آن در چهار دهه اخیر تجربه شده است، امری زیانبار خواهد بود. این امری مسلم است که هر گاه سرمایه‌گذاری خارجی با بی‌دقتی و ارایه شرایط ممتاز به سرمایه‌گذار بیگانه اعمال گردد، امحای کارآفرین ایرانی و سرمایه‌گذاران رنجیده میهن امری محتوم است که تجارب تلخ آن به خوبی در دوران قاجاریه در تاریخ ثبت شده است.»
هر گاه سرمایه‌گذار خارجی در کشور به سمت زمینه‌های بکر صنعتی و حوزه‌های انتخاب شده هدایت شود، قدم او بر چشم. ولی هر گاه بخواهیم سرمایه‌گذار خارجی را جانشین تولیدکننده داخلی و محصول تولیدش را جایگزین تولید فعلی کشور نماییم. مسلما آثاری جز سرمایه‌گذارزدایی داخلی و قلع و قمع کارآفرینان کشور و قطع امید از آتیه را در پی نخواهد داشت.
ما باید سرمایه‌گذرای‌های خارجی را به محدوده‌هایی که در آنها کشور نیاز به سرمایه‌گذاری دارد، سوق دهیم. با توجه به امکانات طبیعی و منابع بکر کشورمان در حوزه‌های نفت، گاز، معادن، انرژی‌های تجدیدپذیر، استفاده از بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر مجاورت با دریای آزاد و قس علیهذا، لازم است به صورتی مرجح سرمایه‌های خارجی را به حوزه‌های یادشده هدایت کنیم نه اینکه سرمایه‌گذار خارجی را تشویق کنیم که به میهن ما بیاید و صنعت نوپای بلاکشیده از سیاست‌های ضد بخش خصوصی سال‌های پشت سر را تخریب و معدوم نماید.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.