فعالیت‌های گسترده نفت و دیپلماسی نتیجه می‌دهند؟

آخرین تلاش‌های زنگنه و ظریف برای جلوگیری از ویرانی برجام

ساعت ۲۴- «بم دان بوردن» رییس شرکت نفتی شل در خردادماه ۱۳۹۴ با بیژن زنگنه وزیر نفت ایران دیدار کرد و با صراحت گفت: به اینجا آمده است تا اطمینان دهد به محض اینکه امکان‌پذیر باشد بدهی ۲ میلیارد دلاری این شرکت به ایران را پرداخت کند و یادآور شد لحظه‌ای که رژیم تحریم‌ها تغییر کند دنبال فرصت سرمایه‌گذاری در ایران خواهیم بود.

dir="RTL" style="text-align:justify">آیا روز گذشته که هانس لاکان معاون شرکت شل با نورالدین شهنازی‌زاده مدیرعامل شرکت متن تفاهم‌نامه امضا کرد عقیده بوردن این بود که رژیم تحریم‌ها تغییر کرده است؟ شاید بوردن و سهامداران غول نفتی شل گوش‌های خود را بر روی حرف‌هایی که ایرانیان تندرو و تندروهای امریکایی می‌زنند و می‌گویند تحریم‌ها برگشته‌اند را از سر عمد بسته است؟ اما او آیا می‌توانست صدای نخست‌وزیر «ترزا می» را از بحرین نشنود که به اعراف حاشیه خلیج فارس گفت برای مقابله با رفتار ایران در منطقه به آنها کمک خواهد کرد؟

در حالیکه روزنامه سرشناس ایرانی تیتر یک خود را به انتقاد از دولت و زنگنه اختصاص داده است که چرا به «ترزا می» پاداش می‌دهد و تفاهم‌نامه با شرکت امضا می‌کند را می‌توان نادیده گرفت و صدای اعتراض‌هایی که احتمالا دیر یا زود شنیده خواهد شد؟ آیا بیژن زنگنه که اکنون باید باتجربه‌ترین ایام کاری‌اش را سپری کند نمی‌داند چه می‌کند؟ او نیک می‌داند و یادش می‌آید که بوردن گفت اگر رژیم تحریم‌ها تغییر کند سرمایه‌گذاری می‌کند و باز هم برای تفاهم پا پیش گذاشت.

شاید زنگنه وعده‌های خاصی از سوی مقام‌های شل در انبان دارد که با توجه به مجموعه شرایط داخلی، رفتار دوستان و همکاران جمهوریخواه ترامپ در امریکا در تمدید تحریم‌ها و حرف‌های «ترزا می» باز هم برای امضای تفاهم‌نامه اصرار دارد.

به گزارش ساعت ۲۴، برخی کارشناسان می‌گویند باید پذیرفت که بوردن از ترزا می قوی‌تر است. رییش رکت شل در جایی ایستاده است که قدرت واقعی همان جاست و اوست که به همراه سهامداران اصلی شاید بتواند «ترزا می» را متقاعد کند که بهتر است در ایران سرمایه‌گذاری کند. «ترزا می» با رای مردم آمده و با رای مردم نیز می‌رود اما رییس شرکت شل قدرتش را از واقعیات نفت و پول جهان کسب کرده است.

برخی دیگر اما می‌گویند بوردن شاید می‌خواهد از توتال عقب نماند و توتال وعده‌هایی دریافت کرده است که می‌خواهد ۴.۸ میلیارد دلار در نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کند.

پیچیدگی فزاینده مناسبات داخلی در ایران که پیوندی روزانه و سریع با تحولات غرب به ویژه امریکا دارد روزهای عجیبی را برای تحلیلگران از یک طرف و سیاستمداران بی‌پناهی مثل اعضای دولت یازدهم از سوی دیگر رقم زده است.

آیا دولت یازدهم می‌داند در چه میدانی بازی می‌کند و می‌خواهد آخرین نیروهایش را برای جلوگیری از برگشت شرایط به قبل از برجام به کار گیرد. آیا زنگنه و ظریف می‌توانند با نفت و دیپلماسی جلوی یورش منتقدان تندرو داخلی و امریکایی برای تخریب پایه‌های برجام را بگیرند؟