شرایط اقتصادسیاسی امروز ایران زیر ذره بین ساعت 24

بازسازی امید و اعتماد مردم تنها راه بازمانده است

ساعت24-اقتصادایران در بدترین وضعیت 4دهه اخیر قراردارد و اگر در باره اصلاح ساختاری و عملیاتی آن کاری انجام نشود احتمال سقوط آن بیشتر می شود. بدترین اتفاقی که برای ایران و اقتصادش رخ داده است امواج بلند سردر گمی و ناامیدی در گروههای گوناگون اجتماعی و حتی نهاد دولت است.

دولت در قانون اساسی ایران اختیارات و وظایف سنگینی در اقتصاد دارد که گر بتواند همه آن اختیارات را اجرایی کند شاید روزگار خودش و مردم بهتر از این وضع فعلی شود. اما بدون رودر بایستی باید گفت دولت حسن روحانی دربرابر رفتار سایر نهادهای تصمیم گیر در بدترین موقعیت قرار دارد و نمی تواند از اختیارات مصرح در قانون اساسی استفاده کند. اکنون بازی پیچیده ای که از سوی آمریکایی ها پس از امضای مصالحه برجام طراحی و اجرا شد و البته شرایط دشواری که در درون میهن داریم ایران را در سردرگمی فروبرده است. شرایط دشوار فعلی را باید در نوع مبارزه سیاسی در ایران و چگونگی توزیع قدرت جستجو کرد. در حالی که دولت مطابق با قانون برنامه ششم توسعه باید سالانه دست کم 20 میلیارددلار به اقتصاد ایران از مسیر سرمایه گذاری خارجی سرمایه جدید تزریق کند اما در این مسیر به دلیل بدی فضای کسب و کار که به سیاست آلوده شده چشم انداز ی دراین باره دیده نمی شود. سیاست خارجی ایران شوربختانه به سویی رفته است که ایران و به ویژه دولت توانایی لازم و کافی برای فراخوان سرمایه گذاران خارجی ندارد و سرمایه گذاران خارجی که در سال 1394 دسته دسته به ایران می آمدند دیگر حاضر به برگشت نیستند. به گمان آنها ایران در سیاست خارجی خو تنگنا هایی دارد که نمی توان به برطرف شدن آن درکوتاه مدت امیدوار بود. این پیچ و سد تند و تنومند مناسبات روبه انحطاط بیشتر ایران و آمریکا است. واقعیت این است که شرکتهای بزرگ اروپای غربی به ویژه 4 کشور اصلی اروپا یعنی آلمان ، انگلیس ، فرانسه و ایتالیا به دلیل منافع و فعالیت های بزرگ تر و بیشتری که در بازار آمریکا دارند بیم دارند اگر با ایران دادو ستد کنند دچار تیر غیب تحریم امریکا شوند و به همین دلیل حاضر نیستند ریسک بالایی را بپذیرند.کشورهای چین و هند ،ژاپن ،کانادا ،استرالیا و سایرکشورهای نوظهور صنعتی نیز همین شرایط را دارند و میان بازار امریکا و بازار ایران بازار بزرگترو با ثبات تر را ترجیح می دهند دولت حسن روحانی الان با این واقعیت سخت و سد استوار مواجه شده است و کاری از دستش بر نمی اید. دولت دوازدهم در سیاست خارجی نقش تعیین کننده ندارد و در باره برطرف کردن این سد بزرگ توانایی تصمیم گیری ندارد. علاوه بر این دولت دوازدهم در داخل نیز با دشواری های سیاسی ویژه ای دست و پنجه نرم کند و نمی تواند راه را برای سرمایه گذاری هموارکند. سه پایه اصلی تقاضای کل یعنی مصرف شهروندان به دلیل آسیب های قبلی ،مخارج دولت به دلیل اینکه کف گیر به ته دیگ خورده است و تقاضای سرمایه گذاری از سوی بخش خصوصی ترسوو مظطرب با نوعی درجا زدن ناراحت کننده مواجه شده اند و نمی توانند تن سنگین اقتصاد ایران را تکان دهند. این وضعیتی است که دولت دارد و از سوی دیگر با بدهی های شگفت انگیزی که دارد فقط می تواند به زور خرج کارمندان را پرداخت کند. دست دولت واقعا بسته است و فشارهای سیاسی که از سوی منتقدان تند روتر مبنی بر اینکه دولت توانایی اداره اقتصاد را ندارد و این اتهام که عناصری دردرون دولت می خواهند ناراضی تراشی کنند روزگاررا به شدت تیره و تار کرده است. چاره چیست و از کجا باید شروع کرد تا دولت و ملت از رخوت و سکون خارج شوند؟ به نظر می رسد دولت باید شجاعانه با شهروندان در باره نکات یادشد با شهروندان سخن بگوید. شهروندانی که اکثریت انها به تازگی به حسن روحانی رای دادهاند هنوز از دولت قطع امید نکرده اند و می شود شود با آنها روراست بود و مصایب را بازگوکرد . کاری که الان دولت روحانی باید کند بازگوکردن واقعیت هاست و حرکت در مسیر حفظ همین میزان اعتماد و امید . اگر این دولت نتواند با این میزان رای و حمایت مردمی اعتماد و امید شهروندان را بازسازی کند هیچ نهاد دیگری در میان سه قوه این توانایی را ندارندمانع قطع امید مردم شوند و این دولت بدترین رخدادی است که می افتد و اگر این گونه شود. با قاطعیت باید گفت ادامه مناسبات سیاسی دردرون مرزهای ملی و در بیرون از مرزها کار دولت را برای بیرون کشیدن اقتصاد از بحران های بدتر بسته و دولت قطعا کاری از دستش بر نمی اید.