محمدستاریفر ، رییس اسبق سازمان تامین اجتماعی انتقاد کرد
هزینهکرد 230 هزار میلیارد تومانی در رفاه اجتماعی بدون نظام ارزشیابی
ساعت24-امروز در حال حاضر 230 هزار میلیارد تومان در سال 1396 در عرصه رفاه اجتماعی ایران هزینه میشود، در صورتی که در شرایط فعلی برای این میزان هزینه نظام ارزشیابی، سیاستگذاری و برنامهریزی نداریم. درحالی که برای هزینهکرد 110 هزار میلیارد تومان از منابع چندین وزیر در وزارتخانههای گوناگون مشغول کار هستند.
ستاریفر در مقاله بلندی که برای مجله قلمرو رفاه وابسته به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نوشته تاکید میکند: در حال حاضر تامین اجتماعی در کشورهزینه بسیار بالایی پرداخت میکند و این تامین اجتماعی است که برای توسعه اجتماعی، مدنیت، تفاهم و سرمایه اجتماعی را به ارمغان میآورد. همچنین تامین اجتماعی برای توسعه اقتصادی، منابع و سرمایه انسانی و برای توسعه فرهنگی، عزت نفس و کرامت خودباوری و نیز برای توسعه زیستمحیطی، دوستداری محیطزیست را به ارمغان میآورد. در نهایت نهاد تامین اجتماعی گستره بسیار زیادی را در حوزه توسعه دربر میگیرد. این نهاد تامین اجتماعی است که در 150 سال گذشته در سطح جهان تبدیل به بسته و پیشنیاز یکی از عوامل مهم در پیشبرد برنامههای کشورها شده است.
در حال حاضر در سطح کشور، اگر بخواهیم اهداف برنامه ششم توسعه و اهداف بودجه سال 97 را بررسی کنیم ابتدا باید بپرسیم که بسترهای فراهم برای رسیدن به این اهداف کجاست؟ با توجه به اینکه در بودجه سال آینده یارانه 30 میلیون نفر در سطح کشور قطع خواهد شد، حال باید بپرسیم که آیا بسترهای این موضوع فراهم شده است یا نه؟ البته تنها توجهی که در بودجه 97 به موضوع تامین اجتماعی شده این موضوع است که چگونه با نگاه ساختاری دخل و خرج صندوقها رابرابر کنیم و اینکه در این زمینه نیازمند یک نگاه اقتصادی توسعه اجتماعی بوده و در حال حاضر شاهد نگاه حسابداری دولتی در این زمینه هستیم. یکی دیگر از کارکردهای تامین اجتماعی این است که رابطه تنگاتنگ بین دولت و ملت را شکل دهد و در این رابطه کشوری که تامین اجتماعی در آن تقویتکننده این رابطه باشد کمتر نیازمند حضور در عرصههای امنیتی است و البته باید این نکته مد نظر قرار گیرد که امنیت، بخش نرم و سخت دارد و این تامین اجتماعی است که مهمترین سازنده بخش نرم امنیت است.
عدالت بیننسلی
در زمان دفاع مقدس مبلغ یک میلیون تومان برای بررسی نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی کشور در نظر گرفته شد که این بررسیها پس از جنگ به فراموشی سپرده و با رویکردهای قمیتی در این حوزه در نظر گرفته شد. در نهایت نطام جامع تامین اجتماعی در سال 77 تهیه و تدوین و در دولت به رای گذاشته شد. این نکته را باید مد نظر قرار داد که باید رابطه معناداری بین سن امید به زندگی و بازنشستگی وجود داشته باشد. قابل ذکر است که امید به زندگی قبل از انقلاب حدود 63 سال بود، سن بازنشستگی در مرز 60 سال قرار داشت و با افزایش سن امید به زندگی در حال حاضر به 74 سال، قاعدتا باید افزایش سن بازنشستگی را هم شاهد باشیم که در کشور ما عکس این موضوع در حال اتفاق افتادن است و سن بازنشستگی مردان تقریبا 52 سال و برای زنان زیر 50 سال است. باید این نکته را نیز اذعان داشت که به تعبیری بازنشستگی پیش از موعد اعلان جنگ به عدالت در داخل و بین نسلها است و مساله اینجاست که اگر دولتهایی در پی تصویب بازنشستگی پیش از موعد در مقاطع مختلف هستند، باید هزینههای آن راهم خود دولتها پرداخت کنند ولی در طی سالیان گذشته شاهد این موضوع بودهایم که هزینه طرحهای بازنشستگی پیش از موعد را حداقل در سازمان تامین اجتماعی کارگران پرداخت کردنند. در واقع قوانین بازنشستگی پیش از موعد مربوط به صندوقهای بازنشستگی بیننسلی نیست.
استفاده بهینه از منابع تامین اجتماعی
در ابتدای انقلاب در صندوق تامین اجتماعی 5/20 نفر ورودی داشتیم و یک نفر حقوق مستمری بازنشستگی دریافت میکرد و اوضاع تامین اجتماعی روزبهروز بالندهتر میشد و ای کاش در سالهای ابتدای انقلاب و زمان دفاع مقدس از منابع خوب موجود استفاده لازم را میکردیم. اما دلایلی در پس این اتفاقها است که به عنوان نمونه باید گفت در زمان جنگ منابع ریالی سازمان اجتماعی در بانکها 60 میلیارد تومان و نرخ بهره در بانکها در همان زمان صفر درصد و منابع سازمان در بانکها با توجه به دلار 7 تومانی حدود 10 تا 11 میلیارد دلار بوده است. همچنین در زمان دولتهای هفتم و هشتم حدودا 5/8 نفر ورودی حق بیمه به صندوق داشتهایم و یک نفر مستمری بازنشستگی دریافت میکرد، همین این امر در سال 65 نشان میدهد که 11 نفر واریزی به صندوق داشتهایم و یک نفر حقوق مستمری بازنشستگی دریافت کرده و از آن پس به طور مستمر شاهد کاهش ورودیها به سازمان بودهایم در حالی که در حال حاضر این عدد به 2/5 رسیده است. یکی از موضوعاتی که برای رفع مشکلات بازنشستگی، در قانون جامع تامین اجتماعی مطرح شده و متاسفانه مورد توجه قرار نمیگیرند، این است که بازنشستگان پس از بازنشستگی حق کار ندارند، در حالی که این امر در حال حاضر اجرایی نمیشود.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.