در برزیل اتفاق افتاد
رای فوتبالیستهای فقیر زاده در سبد رئیسجمهور طرفدار ثروتمندان
ساعت24-بازیکنان برزیلی در همه سطوح فوتبال این کشور اغلب از خانوادههای فقیر و نژادهای مختلف هستند. بااینحال چرا آنها در انتخابات ریاست جمهوری به نامزدی رای میدهند که متهم به نژادپرستی است و برنامههایش شامل طرح ریاضت اقتصادی و حذف احتمالی سیاستهایی است که در دهه گذشته میلیونها برزیلی را از فقر نجات داده است.
حامیان سرشناس
ژایر بولسونارو، رئیسجمهوری جدید برزیل، باوجود نظرات جنجالیاش در مورد نژاد، فقر و حقوق زنان بازهم از حمایت برخی از ستارههای فوتبال قدیمی و حال حاضر کشور برخوردار است، ازجمله رونالدینیو و کاکا که زمانی بهترین بازیکنان جهان بودند و نیمار، مهاجم پاریسنژرمن، که نامش بهعنوان گرانترین بازیکن تاریخ برزیل به ثبت رسیده است.نیمار یک پست اینستاگرام را "لایک" کرده که در حمایت از بولسونارو منتشر شده و حتی گفته میشود جدایی او از دوست دخترش برونا مارکزینه، بازیگر تلویزیون، به انتقادهای علنی او از این افسر بازنشسته ارتش مربوط بوده است.آلیسون بکر، دروازهبان لیورپول و گابریل ژسوس، مهاجم منچستر سیتی هم مثل نیمار با "لایک" کردن پستهای منتشر شده در شبکههای اجتماعی حمایت خود را از ژایر بولسونارو استفاده کردند.رونالدینیو عکسی از خود منتشر کرد که در آن پیراهن شماره ۱۷ تیم ملی برزیل را به تن داشت. در سیستم انتخابات الکترونیکی برزیل هر نامزد با یک شماره شناخته میشود و شماره آقای بولسونارو ۱۷ بود. ملیپوش سابق برزیل در توضیح این عکس نوشته بود: " کسی را انتخاب کردم که شادی را به ما باز میگرداند."این پست اینستاگرامی رونالدینیو نه به مذاق برخی هواداران او خوش آمد و نه به مذاق مقامهای بارسلونا، باشگاهی که بهترین سالهای دوران حرفهایش را در آن گذراند.این باشگاه پیش از انتخابات اعلام کرده بود که احتمال دارد عنوان سفیر بارسلونا را از رونالدینیو بگیرد. تصمیمی که ممکن است ریوالدو، دیگر ستاره پیشین این تیم که به شکل علنی از ژایر بولسونارو حمایت کرده بود را هم تحتالشعاع قرار دهد.ژوزپ ویوس، سخنگوی بارسا گفته بود: "ارزشهای دموکراتیک ما با آنچه در مورد این نامزد انتخاباتی شنیدهایم، مطابقت ندارد."حمایت این ورزشکاران از سیاستمداری با گرایش راست افراطی تعجب زیادی بر انگیخته؛ چون فوتبالیستهای این کشور که به طور معمول از بیان مواضع سیاسی خود طفره میروند حالا به نامزدی رأی دادهاند که به دلیل حرفهای جنجالبرانگیرش ازجمله دفاع از دیکتاتوری نظامی حاکم بر این کشور در فاصله سالهای ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۵، مشهور است.
محبوب قشر مرفه
ژایر بولسونارو با کسب ۵۵ درصد آرا، فرناندو حداد از حزب کارگر را پشت سرگذاشت و به ریاست جمهوری رسید.طبق نظرسنجیهای مختلف، این نامزد راست افراطی بیشترین رأی را در میان قشر ثروتمند برزیل به دست آورده و این در حالی است که برای مثال سهم حداد از آرای شهرهای فقیرتر این فوتبالیست های فقیر زاده برزیلی و حمات از رئیسجمهور هوادار ثروتمندان داشتهاند. سال گذشته، ژایر بولسونارو در یکی از سخنرانیهای خود در ریودوژانیرو با اشاره به آفریقاییتبارهای برزیل گفت: " حتی دیگر به درد تولید مثل هم نمیخورند."برزیل در چهار سال گذشته با بحرانی سیاسی دست به گریبان است که از رکود اقتصادی و رسواییهای فساد مالی در سطح گسترده ناشی شده است؛ اتفاقاتی که سال ۲۰۱۶ به استیضاح دیلما روسف، رئیسجمهوری پیشین این کشور منجر شد و اوایل امسال هم لوئیس ایناسیو لولا دا سیلوا ، رئیسجمهوری که پیش از او روی کار بود را روانه زندان کرد.روسف و لولا بیش از ۱۳ سال ریاست حزب کارگر را برعهده داشتند؛ دورهای که این حزب در برزیل قدرت را در دست داشت. طبقات مرفه و متوسط جامعه، که فوتبالیستهایی مثل نیمار این روزها بیشتر به آن تعلق دارند، صف اول اعتراضات علیه این حزب را تشکیل میدادند."مائورو پائولینو، یکی از مدیران "داتافوله"، بزرگترین موسسه نظرسنجی در برزیل میگوید: "جامعه برزیل برای پیدا کردن سیاستمدارانی که نماینده خواستههای مردم باشند با مشکل روبرو است. اتفاقی که محیطی مناسب برای جولان شخصیتهایی مثل بولسونارو به وجود آورده است. افرادی که به آنها به چشم منجی نگاه میشود."آنیبال شائیم، کارشناس سیاسی و نویسنده کتابی در مورد فوتبال و سیاست در برزیل معتقد است برای فوتبالیستهایی که نژاد مختلط دارند حرفهای نژادپرستانه او نسبت به سایر موضعگیریهایش از اهمیت کمتری برخوردار است . او به بیبیسی گفت: "سیاهپوستان برزیلی که با فوتبال به شهرت میرسند معتقدند دلیل موفقیتشان این بوده که کارشان را خوب انجام دادهاند و به کمک دولت نیازی نداشتهاند. طرز فکری که با برداشت آزاداندایشانه از انسان خودساخته کاملا مطابقت دارد. کاملا قابل درک است که آنها از نامزدی حمایت کنند که بر کاهش نقش دولت تأکید دارد و از اهداف جنبش سیاهان حمایت چندانی نمیکند." شائیم علاوه بر این بر نقش مذهب هم تأکید میکند: "بولسونارو یک مسیحی انجیلی است، مذهبی در حال رشد در برزیل که بسیاری از شخصیتهای ورزشی کشور، به ویژه فوتبالیستها از آن پیروی میکنند.کاکا یکی از نمایندگان این گرایش مذهبی است و حتی کفشهای ورزشیای میپوشید که رویشان شعارهای مذهبی نوشته شده بود.آنیبال شائیم میگوید: "بنابر اطلاعات اداره آمار برزیل، بیش از ۸۰ درصد از جمعیت این کشور خود را مسیحی میدانند و ۲۵ درصد مسیحی انجیلی هستند. بخشی از این مردم منتظر نامزدی بودند که به شکل علنی ترس خود از خدا را اعلام کند، همان کاری که بولسونارو از ابتدای مبارزات انتخاباتی خود انجام داد. او روی مذهبی بودنش تأکید کرد و این موضوعی است که نظر بازیکنان را جلب کرد. صحبت از یک محافظهکاری همگانی است."دفاع بولسونارا از ارزشهای مسیحی موجب شده او مورد علاقه کاکا، بهترین بازیکن پیشین فوتبال جهان قرار بگیرد.موضوع قابل توجه دیگر میزان بالای رأیدهندگان مرد به این نامزد است.حمایت مردان از بولسونارو در طول مبارزات انتخاباتی یک رکورد در تاریخ سیاسی برزیل بر جای گذاشت. طبق نظرسنجیها، نزدیک به ۶۰ درصد از مردان برزیلی اعلام کردند به او رأی میدهند. این در حالی است که این نظرسنجیها سهم حداد از رأی مردان را تنها ۳۳ درصد برآورد کردند.جالب اینجاست که بولسونارو در میان هوداران فوتبال به این اندازه محبوب نبود. بیش از شصت گروه از هواداران تیمهای مختلف در سراسر برزیل، بیانیهای در طرفداری از دموکراسی امضا کردند. در میان آنها دو گروه هواداری از پالمیراس هم دیده میشد.پارسال بعد از این که فلیپه ملو، یکی از بازیکنان پالمیراس که سابقه حضور در یوونتوس، اینتر و گالاتاسرای را داشته، گلش را به بولسونارو تقدیم کرد، جنجال زیادی علیه باشگاه شکل گرفت.حمایت مردان از بولسونارو در طول مبارزات انتخاباتی یک رکورد در تاریخ سیاسی برزیل بر جای گذاشت.یکی از این موارد نادر، پائولو آندره مدافع اتلتیکو پارانائنزه، باشگاهی در جنوب برزیل بود. او تنها فوتبالیست حرفهای برزیلی بود که در کنار هنرمندان و نخبگان این کشور بیانیه طرفداری از دموکراسی را امضا کرد.او علاوه بر این به نشانه مخالفت با این افسر سابق ارتش از شرکت در مراسم بزرگداشت او سرباز زد.
این مراسم قبل از یکی از بازیهای لیگ برتر فوتبال برزیل برگزار شد و همه بازیکنان باید پیراهنهایی به تن میکردند که رویشان شعارهایی در حمایت از بولسونارو نوشته شده بود.پائولو آندره مدافع اتلتیکو پارانائنزه از معدود فوتبالیستهای معروفی بود که علیه بولسانرو موضع گرفت ،اما بیان نظرات سیاسی پیشرو در میان فوتبالیستهای برزیلی در دهه هشتاد میلادی رواج بیشتری داشت.یکی از معروفترین این فوتبالیستها سوکراتس بود که در سالهای پایانی دیکتاتوری نظامی، آشکارا خواستار برگزاری انتخابات آزاد شد.والتر کاساگرانده، مهاجم سابق و کارشناس حال حاضر تلویزیون که همیشه سوکراتس را در رویدادهای سیاسی همراهی میکرد میگوید نگران اظهارنظرهای سیاسی اخیر بوده است.او ماه گذشته به روزنامه برزیلی "استادو د سائوپائولو" گفت: "در دهه هشتاد، افرادی مثل من و سوکراتس برای دموکراسی مبارزه میکردیم، مثلا برای این که فوتبالیستها حق داشته باشند نظرات سیاسیشان را به شکل علنی بیان کنند. من شک دارم فوتبالیستهایی که از آقای بولسونارو حمایت کردهاند، به طور کامل مواضع او را فهمیده باشند."شائیم معتقد است طیف سیاسی دستخوش تغییری عظیم شده: "در دهه هشتاد بین جامعه مدنی و حکومت نظامی یک تضاد آشکار وجود داشت. الان اما پای یک جنگ دیگر در میان است: جنگ میان مردم صادق و سیاستمداران فاسد. آقای بولسونارو به خوبی توانست از احساسات مردم در سراسر کشور سود ببرد."
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.