ضرورت ها و الزامهای امید آفرینی از نگاه نایب رییس اتاق ایران

ایران ارجمند باید سرآمد باشد

ساعت24-حسین سلاح ورزی نایب رییس اتاق بازرگانی ایران که صفحه تلگرامی اش از صفحه های خواندنی به حساب می آید درتازه ترین نوشته اش درباره ضرورت ماندن درایران و امیدآفرینی برای پیشرفت این سرزمین نوشته است . نوشته اورا درادامه می خوانید:

r /> آدمی چیزهایی را درژرفای دل و ذهن خویش دوست داشته و دارد که چرخش زمین و پویش زمان آنها را ازدل و ذهن دور نمی کند جزاینکه شاید رخدادهایی بسیار تیره وتار آنها در دل و جان کم رنگ وبی اثرکنند. آدمی پدر ومادر ، فرزند ، برادر و خواهر خویش را ارجمند می داند و آنها راعزیز و گرامی می داند و برای پیشرفت و خوشبختی آنها نیرو و عشق و امید خودرا درسبد دوستی می گذارد. آدمی علاوه براینها ، راستگویی، درستکاری ، شجاعت ، مهربانی ، مداراجویی آزادی و عدالت را نیز تحسین می کند و برای استوارکردن آنها درجامعه دل می سوزاند. وطن، میهن ،سرزمین وکشور که نامهایی گوناگون برای یک مقوله اند نیز همانند دوگروه از مقوله ها و داشته های آدمیان پدیده ای ارزشمند است که شاید در جوانی و حتی میان سالی ارزش و اهمیت داشتن آن و ضرورت پیشرفت و آبادانی آن برجان و دل ویاد وذهن آدمی ننشیند اما به مرور و با سپری شدن زمان داشتن جایی که درآن زاد ورشد کرده و طعم و رنگ و بوی فرهنگ و آداب و آیین آن را گرفته است برای همه آشکار و برملا می شود. میهن دوستی یک میل و انگیزه نهفته درسرشت همه آدمیان است و البته شاید دردوره ای از تاریخ به هردلیل مهر آن دردلها کاهش یابد اما این حس مین دوستی ذاتی آدمی شده و هرگزمهر و محبت هیچ سرزمین دیگری جای سرزمین مادری را نمی گیرد. این ادعا نیست و تجربه میلیونها مهاجری که دهه های درازی است از ایران رفته اما هنوز برای این سرزمین دل می سوزانند و ازژرفای وجود آرزوی سربلندی و سرآمدی آن را دارند نشان داه است. این یک میل نابود ناشدنی است و دردرون میلیونها ایرانی ساکن این مرزوبوم و میلیونها ایرانی دوراز مام وطن سربرمی آورد و به اویادآور می شود درکجا زاده شده و باید دربرابرمیهن چه کند. این روزها حال ایران ارجمند چندان خوش نیست و به نظر می رسد اجزای این تن و جان کهن خوب کار نمی کنند و بیماری و ناتوانی هایی اورا و شهروندانش را آزار می دهد. ایرانیان این روزها از کسب و کار کم رونق و از ینکه به هردلیل توانایی خریدشان را از دست داده و از سوی کشورهای گوناگون زیر فشارند ناراحتند و گلایه دارند اما با این همه، ایرانیان میهن دوست و دلسوز به این سرزمین باستان می خواهند روزهای شاد و سربلند برای کشورشان را فراهم کنند. برای سر افرازی بیشتر ایران ارجمند بدون چون وچرا باید نهادهای اداره کننده جامعه با شهروندان همراه باشند و یا دست کم بسر راه پیشرفت ایران سد درست نکنند اما این تنها کاری نیست که باید انجام شود. ایران سرزمین همه ایرانیان است و به دولت مستقر و دولتمردانش ، به مجلس مستقر و اعضایش و به قوه قضاییه و نیروهای استیلا یافته برآن تعلق ندارد و هیچ متر و معیاری هم نیست که اثبات کند حتما اعضای ارشد و میانی نهادهی سه گانه یادشده و همچنین سایرنهادها از ایرانیانی که مناصب بالا ندارند میهن دوست ترند . ایران به همه ایرانیانی که دراین سرزمین زاد و رشد کرده ند تعلق دارد و هزاران سال مانده و خواهد ماندو ایراینیان دلسوز به ا ین سرزمین نجیب وکهنسال باید بمانند و همه نیروی خود را برای سرافرازی ، سربلندی و سرآمدی آن به کارگیرند . نشانه های پرشماری هست که به ایرانیان یادآوری می کند می توان ایران را سرامد سایرسرزمین ها دراقتصاد و آبادانی و پیشرفت کرد و تا ابد چراغ این بروبوم را روشن و درخشان نگهداشت. ایران با داشتن جوانانی توسعه خواه ، جوانانی با داشتن سطح عالی تحصیلات وبا داشتن آب و خاک وثروتهای طبیعی و گردشگری می تواند سرآمد باشد. یادکان باشد همانطور که مهر مادری از دل ویاد آدمیان نمی رود دوست داشتن میهن و سرزمین نیز از ذهن و جان آدمیان پاک نمی شود. این دور از خرد و دوراز آداب انسانی و آبرومندی است که فردی درجایی زاد و رشد کند و درحالی که سرزمین مادری برای بالندگی او سرمایه گذاری کرده است بهره وری و بازدهی اش برای سرزمینی دیگر و برای جامعه دیگری باشد. این آدابی نیست که میهن دوستان جهان آن را بپسندند و توصیه کنند . این نیز البته قابل قبول است که نهادهای اداره کننده جامعه نباید با سیاستگذاری های اشتباه و غیر علمی راه پیشرفت جوانان ایران را سدکند و آنها را به رغممیل باطنی به رفتن وادارند. برهمه ماست که به هرراهی که ایران ارجمند را سرآمد می کند استوار بمانیم و به امید آینده ای با چشم انداز زیبا و دلنشین برای ایران عزیز تلاش کنیم.