رفتن به محتوا
تلویزیون سام با ۲ سال ضمانت سام سرویس
کد خبر 419716

راه فرار از پیش بینی اکونومیست کدام راه است

پیش‌بینی "اکونومیست" از یک دوران سخت برای شهروندان ایرانی

ساعت24-صفحه تلگرامی نشریه اقتصادی – اجتماعی شب چراغ متن کوتاهی از پیش بینی نشریه معتبر اکونومیست از وضعیت اقتصاد ایران در سال ۲۰۱۹ را منتشر کرده است که اگر خوب به آن دقت کنیم نباید از وحشت خواب برچشمانمان بیاید. این روزنامه نوشته است :اقتصاد ایران به دنبال تحریم‌های جدید آمریکا با چالش‌های بسیاری مواجه است.

خبر
نرخ تورم و بیکاری افزایش یافته و همچون دور پیشین تحریم‌ها، کشور با کمبود دارو و برخی کالاهای اساسی مواجه است.اکونومیست می‌نویسد که مردم ایران پس‌لرزه‌های این تحریم‌ها را در سال ۲۰۱۹ حس خواهند کرد که عبارتند از:
کاهش ۳۰ درصدی تولید نفت
کاهش ۴۰ درصدی تولید خودرو و افزایش بیکاری
کاهش ۶۰ درصدی قدرت خرید خانوارهای شهری و ضعف تقاضا
رکود عمیق در بخش معاملات مسکن و نصف شدن تعداد معاملات
بودجه غیرواقعی و احتمال کسری شدید و استقراض از صندوق توسعه
پرسش این است که آیا باید دست روی دست گذاشت و شاهد باشیم ک این پیش بینی اکونومیست
-که البته پیش بینی بیشتر اقتصاددانان و نهادهای بین المللی نیز این روندها را تایید می کنند -باشیم . آیا از درون توانایی این دولت و این توزیع قدرت سیاسی در ایران و مناسبات ایران با جهان نیروی کافی برای جلوگیری از پیش بینی های اکونومیست بیرون می آید؟ واقعیت این است که چنین چشم انداز روشنی دیده نمی شود . برخی از کسانی که کی بازتر به مسایل نگاه می کنند باورشان این است که نقطه عزیمت برای عادی کردن روندها در اقتصاد ایران باید از جایی شروع شود که بحران درست کرده است و این نقطه عزیمت نگاه نو به سیاست خارجی است. امیر حسین خالقی اقتصاددان جوان ایرانی یکی از کسانی است که با صراحت بیشتری دراین باره نوشته است. اودرکانال تلگرامی راهبرد نوشته است" این پرسش را در میان شهروندان ایرانی زیاد شنیده ایم که آینده اقتصاد ایران چه می شود و آیا امیدی به بهبود اوضاع هست؛ هرچند به قول محمد قائد، روزنامه نگار معروف، پیشگویی در مورد آینده را باید به متخصصان فال قهوه سپرد، ولی به واقع ایرانی ها حق دارند نگران باشند، به یاد می آوریم جز مدتی کوتاهی پس از برجام؛ از آغاز قضیه هسته ای به این سو مردم این کشور در حالتی میان خوف و رجا به سر برده اند؛ روزی نیست که از بحران های جدی پیش روی کشور خبری نشنویم؛ "شرایط حساس کنونی" از زبان سیاسیون ایرانی نیفتاده است و آنها همواره از مردم خواسته اند که در این شرایط سخت آنها را تنها نگذارند، با این حال روشن نیست آیا برنامه مشخصی برای آینده دارند یا خیر؛ شوربختانه در شرایطی که گروه های سیاسی مختلف کشور حتی فهم مشترکی از اوضاع و گزینه های پیش رو هم ندارند؛ انتظار یک صدا بودن و همدلی برای حرکتی مشخص و هماهنگ خیلی خوشبینانه است. اما راه حل احتمالی برای ثبات بخشی به اقتصاد ایران چیست؟اجازه دهید ادعا کنیم تا وقتی مسئله سیاسی ما یعنی ارتباط با بزرگترین قدرت های سیاسی و اقتصادی جهان حل نشود، مجالی برای امیدواری به آینده اقتصاد ایران به وجود نمی آید.براساس نوشته وی به طورمثال می توان به آمریکا به عنوان یک قدرت اقتصادی درجه اول اشاره کرد: "امریکا تنها یک کشور کیلومترها دورتر از ما نیست، نمایانگر یک فرهنگ و نگاه به جهان است، از قضا درست همان نگاهی که ما پیشرفت و توسعه و اقتصاد پررونق را با آن معنا می کنیم. امریکا تنها پرقدرت ترین کشور جهان از نظر اقتصادی و نظامی نیست؛ این کشور بیش و پیش از این دو یک ابرقدرت فرهنگی است؛ فرهنگی که آن دستاوردهای اقتصادی و نظامی را به وجود آورده است.به خاطر نمی آورم حتی یک کشور در تاریخ معاصر داشته باشیم که با تخاصم با امریکا پیشرفت پایدار را تجربه کرده باشد؛ لیبی، عراق، کره شمالی نمونه های غم انگیزی از فرصت های از دست رفته اند."
برخی از کارشناسان سیاسی شاید این داستان را باورندارند و می گویند می توان با اتکا به شرق هنوز اقتصادایران را بدون تعامل با غرب نجات داد.

نظرات کاربران
نظر شما

ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.

تازه‌ترین خبرها