ایران ارجمند وتوانایی که این روزها جان ندارد

توانایی ها و زخم های ایران امروز

ساعت24 -تن و روان سرزمین ایران این روزها تب دار و بیمار است و از کابوس هایی رنج می برد. مدیران سیاسی اداره کننده و دارای توان ونیروی واقعی درایران ارجمند ، دراین روزهای پرسوز و گداز،شهروندان ، ایران و خود را با نیرومند ترین کشورجهان از نظر اندازه توانایی اقتصادی و ساز و برگ جنگی و استیلای فرهنگی دروضعیت جنگی قرار داده اند. ایران این روزها حالش خوب نیست و از تب ودردو فشار بیرونی ناراحت و زخمی است. این بی حالی ایران درحالی است که توانایی های آن را نمی توان هرگز انکار کرد.

r /> توانایی های ایران دریک نگاه
ایران سرزمین پهناور با 82 میلیون نفر جمعیت و یکی از قدرتهای بزرگ در منطقه خاورمیانه و غرب آسیاست که تاریخ طولانی را پشت سر گذاشته و جغرافیای آن خاص و دارای عناصر پیچیدهای از سیاست در لایه های پیدا و پنهان است. این سرزمین و شهروندان آن به همران حاکمیت دست کم 40 سال است در صدر اخبار سیاسی جهان قرار دارند و رفتارها و تصمیم هایی که در درون مرزهای ملی اتخاذ می شود سرچشمه دگرگونی در منطقه و در بخش قابل اعتنایی ازجهان است. سرزمین ایران در جایی از جهان واقع شده است که از سالهای پس از جنگ جهانی دوم محل اعتنای اردوگاه سوسیالیستی جهان و همزمان دنیای آزاد بوده است و هم اکنون نیز چین و روسیه به مثابه قدرتهای شرق جهان و آمریکا و اتحادیه اروپا به مثابه نمایندگان غرب خواستار حمایت ایران هستند و علاقه دارند از قدرت و اعتبار این کشور در نبرد با دیگری استفاده کنند. ایران دارای منابع غنی نفت و گاز است که با وجود همه فراز و فرودها هنوز از استراتژیکترین کالاهای مورد نیاز جامعه جهانی و کالای اصلی تأمین انرژی برای صنعت و کشاورزی و معدن و راه است. ایران به لحاظ جمعیت با همه کشورهای حاشیه خلیج فارس برابری میکند و از نظر کیفیت جمعیت نیز با همه کشورهای منطقه و حتی آسیا – به جز چند کشور – قابل مقایسه است سرزمین ایران با داشتن منطقهای مثل بندر و منطقه چابهار یکی از راهبردیترین مناطق را دراختیار دارد و همسایگی ایران با بیش از 15 کشور جهان یک مزیت بالای دادوستد در سطح منطقه است. با این همه، اما شوربختانه ایران در موقعیت ممتازی در مقایسه با داشته هایش قرار ندارد و در وضعیتی به سر میبرد که هرگز هیچ فرد و گروه منصف و منعطف و کارشناسی آن را بهترین موقعیت نمیداند. عناصر اصلی قوام دهنده هر جامعه مثل اقتصاد، سیاست، فرهنگ و امور اجتماعی در ایران وضعیتی نامساعد دارند و به همین دلیل است که نمی توان ادعا کرد ایران در بهترین روزهای خود قرار دارد. در حوزه سیاست داخلی ایران آنقدر تشتت و پراکندگی و تضادهای آشتی ناپذیر وجود دارد که حتی در برابر سخت ترین مسائل گرفتارکننده هستی این مرز و بوم نیز اتفاق نظر وجود ندارد. در سیاست خارجی نیز دیدگاههای متضاد راه را برای هماوردجویی منطقی و مبتنی بر خرد جمعی ناهموار کرده است. در اقتصاد و کسب و کار شهروندان نیز در روزهای خوب قرار نداریم و برخی سیاستهای اقتصادی که دولت اتخاذ کرده است تنفس شهروندان را به شماره انداخته است.
زخم های ایران

رشد منفی اقتصادی بدترین رخدادی بود که میتوانست گریبان ایران را بگیرد که گرفت و در سال 1397 برای ایران بلا درست کرد و شوربختانه درسال 1398 رشد منفی بیشتری را خواهیم دید. سرمایه گذاری در ایران از نفس افتاده است و از سرمایه گذاران بزرگ و کوچک خارجی کسی به ایران نیامده و در داخل نیز شوقی برای بزرگتر شدن بنگاهها دیده نم شود. در حوزه فرهنگ نیز شاهد گسست میان اراده سیاست ورزان و مدیران اصلی با بدنه جامعه به ویژه جوانان ایرانی هستیم. رشد روزافزون آسیبهای اجتماعی مثل اعتیاد، خلافهای کوچک و بزرگ، ازدواج سفید، مهاجرت به خارج از کشور نیز از گرفتاریهای ایران امروز است که در مسائل اجتماعی خود را نشان میدهد. ایران در روزهایی قرار دارد که به هر دلیل توانایی سازگاری با کشورهای حاشیه خلیج فارس را ندارد و علاوه بر این ناسازگاری، متاسفانه مناسبات به نقطه سرحدی نامناسبی رسیده است. ایران نمی تواند به هر دلیل از مزیتهای خود مثل گردشگری به مثابه یک صنعت پول ساز استفاده کند. ایرانیان در حالی ناگزیر شده اند در صف های طولانی برای خرید گوشت قرمز وارداتی بایستند که سالهای طولانی است میخواهیم خوداتکا شویم. درحالیکه هزاران هکتار اراضی زیر کشت در ایران با بهره وری ناکافی مورد استفاده قرار میگیرند ایران یکی از بزرگترین واردکننده های نهادهای دامی است. در حوزه حمل و نقل نیز شاهد تصادفهای جاده ای هستیم و در حمل و نقل هوایی نیز به دلیل گرفتار شدن در تار و پود شبکه شرکتهای بین المللی توانایی بازسازی ناوگان را از دست داده ایم. درحالی که ایران باید در مسیر رشد غیرتورمی قرار بگیرد تا فاصله اش با ترکیه، عربستان و امارات بیشتر نشود اما شاهد رکود تورمی برای بار دوم در کمتر از یک دهه هستیم. همه اینها را که کنار هم قرار م یدهیم تصویری نه چندان روشن از امروز ایران در برابر دیدگانمان قرار میگیرد و این برای مردم ایران آزاردهنده است. درحالی که ایران می توانست از سال 1393 تا 1396 بهترین بهره برداری را از پدیدهای مثل برجام داشته باشد اما شوربختانه این پدیده به بدترین شکل نه تنها موجب خیر و برکت نشد بلکه به یک پدیده آسیب رسان تبدیل شد که در دو سوی آن سرسختترین مخالفان و وفادارترین افراد صف کشیده و هر کدام ساز خود را کوک کردند.
این روزهای آسمان ایران ابری است و البته باران و برق ندارد و تنها آلودگی و سوز و سرمایش استخوانها را آزار می دهد. ایران می توانست از ورود بیش از 200 گروه اقتصادی که میخواستند در این مرز و بوم سرمایهگذاری کنند برای اقتصاد تضعیف شده خود بهرهبرداری کند که نکرد. روزهای ایران آفتابی نیست و آسمان آن در شب ستاره باران نمی شود و باید از این حالت عبور کرد. ایران نمی تواند تا چند سال دیگر به همین اندازه های اقتصادی بسنده کند و اگر دیر بجنبد بی تردید ابهت سیاسی و نظامی خود را در برابر دیگران از دست می دهد. هر سرزمینی در غیاب اقتصاد رو به رشد و پررونق تنها چند سال میتواند تاب آور باشد و پس از آن در سرازیری قرار میگیرد و شهروندانی ناراحت و خشمگین ساکن آن خواهند بود که دنبال راههای فرار می گردند. روزهای ایران با پشتوانه میلیونها جوان ترقی خواه که آرزوی زندگی مادی در سطح بالاتری دارند باید آفتابی شود و درخشندگی آن به چشم آید. نباید به امارات متحده عربی حسادت کرد که به سرعت تولید ملی خود را به اندازه ایران میرساند بلکه باید حسرت ایران را خورد که با رشدهای منفی اقتصادی در موقعیت دشواری قرار میگیرد.
این قابل قبول است که نظام سیاسی آمریکا به مثابه یک ابرقدرت با نظام سیاسی ایران ناسازگار شده و از هر راهی برای تضعیف ایران استفاده میکند و با تحریمهای گسترده روزنه های کسب و کار ایرانیان را میبندد اما در مقابل ایران نیز باید بتواند از امکانات بقیه جهان استفاده کند و باید برخی راهها را برای دادوستد با اتحادیه اروپا، با ژاپن، با کانادا یا استرالیا یا کره جنوبی باز نگه دارد. نباید در سایه تحریمها خوابید و مدام از اینکه آمریکا نتوانست صادرات ایران را صفر کند خرسند بود و از یاد برد که صادرات نفت نصف شده است. 82 میلیون شهروند ایرانی را نمیتوان با وعده های بلند و دورپروازانه راضی نگه داشت و باید به حال امروز آنها نیز رسیدگی شود