گردش از راست به چپ، از چپ به راست
ساعت24 -او که در سمت راست تصویر آمده لقبش چریک پیر است. روزگاری حامی سیاستهای دولتمحور و توزیع عادلانه درآمدها بود و از طیف چپ میآمد و کسی که در سمت چپ تصویر است، روزگاری حامی اقتصاد بازار آزاد بود و از طیف راست سنتی میآمد. حالا جایشان برعکس شده و حامی اقتصاد بازار آزاد و منافع کارفرما از عدالت حرف میزند و نهادی تحت عنوان دیدهبان شفافیت و عدالت دارد. حامی آن روز کارگران سویههای قوی لیبرالیستی گرفته است. هر دو فرتوت و عصابهدست وارد افطاری رئیسجمهوری با فعالان سیاسی شدهاند.
تأکید توکلی بر ارائه تصویری اسلامی از پیشنویس قانون کار در عین عدم آشنایی او و دیگر اعضای این کمیته با ظرفیتهای فراوان احکام اسلامی، سبب شد این تلاش که در حقیقت جز نخستین تلاشهای تقنینی بود نه تنها به نتیجه نرسد، بلکه احمد توکلی بعدها بهصورت تلویحی این خطای خود را بپذیرد. او در بازخوانی ماجرای قانون کار خود میگوید: «اشتباهی من کرده بودم در تهیه پیشنویس قانون، بهجای لفظ کارگر از یک ترم فقهی به نام «اجیر» استفاده کرده بودم. ترجمه اجیر به فارسی میشود کارگر.»
پیشنویس قانون کاری که طیف و تیم احمد توکلی تدوین کرده بودند و مخالفتهای طیف چپ به ویژه بهزاد نبوی با او در نهایت کار را به جایی رساند که منجر به خروج توکلی از دولت شد. توکلی بعدها با این ادعا که برخی وزرای دولت میرحسین افکار سوسیالیستی داشتند، گفت: «بنده، آقای عسگراولادی، آقای پرورش، آقای ناطق نوری، آقای ولایتی، آقای مرتضی نبوی و آقای رفیقدوست با رویههای دولتسالارانه و سوسیالیستی برخی وزرا مخالفت کردیم و متوجه شدیم که آقای موسوی در عمل از آن رویهها و افکار انحرافی حمایت میکنند. بعد از چندین بار بحث و مذاکره، من و آقای عسگراولادی که از مسئولان اقتصادی کابینه بودیم تصمیم گرفتیم خودمان استعفا دهیم تا تیم اقتصادی کابینه دچار دودستگی نشود.»
علنیشدن پیشنویس تهیهشده توسط تیم احمد توکلی، اعتراضات فراوانی را در مجامع کارگری به همراه داشت. علیرضا محجوب، دبیر کل کنونی خانه کارگر و از فعالان کارگری اوایل انقلاب، در همان روزها مصاحبهای بسیار تند علیه توکلی انجام میدهد و افکار توکلی را ضد کارگری و روابط تنظیمشده در پیشنویس ارائهشده از سوی وی را «سطحی» قلمداد میکند.
او بعدها در گفتوگویی، پیشنویس توکلی را اینگونه تفسیر میکند: «پس از مطرحشدن قانون کار جدید، محیطهای کارگری بهشدت دچار تنش شده بود، محیط کارخانجات قفل شده بود. هر کس تفسیر خودش را داشت و روابط را دچار هرجومرج کرده بود.»
احمد توکلی و بهزاد نبوی دو سال پیش هم با یکدیگر در یک قاب دیده شدند. در نشستی به نام «محمدعلی رجایی؛ مردمی یا پوپولیست». توکلی در آن نشست به بیان چند خاطره مشترک با نبوی پرداخته بود. احمد و بهزاد به رسم زمان انقلاب در آن نشست یکدیگر را برادر صدا میکردند. در حالی که در روایتهایشان آثار همان اختلافات گذشته دیده میشد. اختلافاتی که توکلی به عنوان وزیر کار دولت میرحسین موسوی با بهزاد نبودی بر سر نگاه به اقتصاد داشت. در آن مراسم مجری برنامه به بیان نکاتی پیرامون دوستی توکلی و نبوی پرداخت و توکلی و نبوی را به حسن آلادپوش و محبوبه متحدین و روایت شریعتی دراینباره تشبیه کرد و در نهایت گفت این دو بزرگوار برای من حسن و محبوبه بودهاند. البته امیدواریم مثل آنها که مارکسیست شدند، این دو حب دنیا نگیرند که البته از هر دو دور است. توکلی با خنده گفته بود: «حالا کداممان حسن و کداممان محبوبهایم؟ انشاءالله همه بهشتی شویم. ما با آقای بهزاد نبوی اختلاف سیاسی داریم و شاید هم نداشته باشیم (با خنده) اما کنار هم مینشینم و رفاقت داریم.»
در نهایت در آخر نشست هم توکلی از طرف راست سالن خارج شد و نبوی هم در میان جمعیتی که او را دوره کرده بودند، از سمت چپ. اگر چه این بار خبری یا عکسی از نحوه خروج آنها از مراسم رئیسجمهوری منتشر نشد که بدانیم توکلی همچنان از در راست بیرون رفته و نبوی از در چپ یا برعکس؟ شاید هم هر دو از یک در خارج شدهاند!»
منبع: روزنامه شرق
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.