فرهنگ عجیب ، خبر رسانی به زنبورها برای نگهداری خیر
ساعت 24-زمانی تقریبا همه خانواده های روستایی بریتانیایی سنت عجیبی را دنبال می کردند در واقع برای اینکه در امان بمانند این سنت خبر رسانی به زنبورها را انجام می دادند در این باره بنابه زمان و محل شعرهایی سروده شده است .
زمانی تقریبا همه خانواده های روستایی بریتانیایی سنت عجیبی را دنبال می کردند . هر زمان که یکی از اعضای خانواده از دنیا می رفت یک نفر باید کنار کندوهای زنبور عسل می رفت و اتفاق اندوهناک را به زنبورها می گفت این افراد براین باور بودند که قصور در انجام این کار سبب می شود بعدا خساراتی پیش آید مثلا برخی از زنبورها کندو را ترک کنند یا به اندازه کافی عسل تولید نکنند و یا حتی زنبورها بمیرند . این سنتی بود که خانواده ها نه تنها در باره مرگ ها بلکه در باره تولدها ، ازدواج ها و حتی مسافرت و عدم حضورشان را به زنبورها اطلاع می دادند و اگر این کار را نمی کردند انواع بلاها و بدبختی ها اتفاق می افتد . این سنت به سنت خبررسانی به زنبورها مشهور است .
آدمی همواره ارتباط خاصی با زنبورها داشته است . قرون وسطی در اروپا ، زنبورها برای عسل و موم بسیار ارزشمند بودند . عسل به عنوان غذا مورد استفاده قرار می گرفت مثلا الکل حاصل از عسل قدیمی ترین الکل در جهان است که برای درمان سوختگی ، سرفه ، سوء هاضمه و سایر بیماری ها استفاده می شد . شمعی که از موم زنبورساخته شود با روشنایی بیشتر، مدت زمان طولانی تر و پاک تر از شمع موم های دیگر می سوزد و زنبورها اغلب در صومعه ها و حیاط خانه ها ی بزرگ نگهداری می شدند یعنی زنبورها برای افراد مانند بخشی از خانواده و جامعه با ارزش بودند مثلا نزاع کردن در مقابل زنبورها را گستاخی می دانستند .
منشا اصلی عادت به گفتگو با زنبورها بر می گردد به افسانه های قدیمی سلیت که معتقد بودند زنبورها ارتباط بین دنیای ما و جهان روح هستند و می گفتند اگر پیامی برای مردگان داشتید کافی است که آن پیام را به زنبورها بگویید . عادت گفتگو با زنبورها به طور گسترده از سراسر انگلستان و همچنین بسیاری از نقاط در سراسر اروپا گزارش شده است . در نهایت این سنت به سراسر اقیانوس اطلس و در امریکای شمالی نیز راه یافته است .
برای اطلاع رسانی به زنبورها روش معمول اینگونه بود که مسِئول خانواده یا کدبانوی خانه این کار را انجام می دادند به این ترتیب که کنار کندوها می رفتند به آرامی روی کندوها ضربه می زدند تا توجه آنها جلب شود و به نرمی با صدای غم انگیز خبر را می دادند .شعرهای کوتاه مربوط به مناطق خاص در قرن های بخصوص در این باره گفته شده است در قسمتی از بریتانیا ، خانمی که همسرش فوت کرده جلوی کندو عسل می ایستاده و به آرامی آوازی می خوانده که مضون آن این بوده : سرپرست مرده اما شما نروید من سرپرست خوبی برای شما خواهم بود. در آلمان نیز دوبیتی مشابه شنیده شده است: زنبور کوچک ، صاحب ما مرده دراین زمان اندوه مرا ترک نکنید .
به این ترتیب به هنگام سوگواری پارچه ای سیاه روی کندوها می کشیدند و آنها را در عزداری شریک می کردند و د ر جشن ها کندوها را تزیین می کردند و عروس و داماد کنار کندو ها می رفتند و شروع زندگی را بیان می کردند و افراد معتقد بودند اگر غیر از این عمل کنند زوج جدید خوشبخت نخواهند شد .
اما رابطه بین زنبورها و انسان ها فراتر از خرافات است و در واقع به نوعی برای حیات انسان لازم است .
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.