این ژاپنی نظرهمه را گرفت و به ایران آمد

سناریوهای ایران پس از رفتن آبه

ساعت24 -هر آمدنی رفتنی دارد حتی اگر کسی که می آید شینزو آبه نخست وزیرژاپن سومین اقتصاد دنییا باشد که اکنون درتهران است. این روزها ایرانیان چشم به آمد و شد و گفت و شنود و پیشنهادهای شینزو آبه، نخست وزیر ژاپن دارند و امیدوارند او برخلاف وزیر خارجه آلمان که به نظر می رسد با دستهای پر از ایران نرفت با لبخندو با دستهایی پر از ایران برود .

سفراوبه ایران تلاش در عالی ترین سطح برای کاهش تنش ها بین ایالات متحده و ایران و در شرایطی است که به نظر می رسد تهران قصد دارد توافق هسته ای 2015 با قدرت های جهانی را که واشنگتن پیشتر از آن خارج شده، منفصل کند. اگرچه سفر شینزو آبه به ایران نخستین سفر یک نخست وزیر ژاپن در 40 سال گذشته و پس از انقلاب اسلامی به شمار می رود، اما هنوز مشخص نیست که آیا او با موفقیت به خانه باز می گردد یا خیربرخی سناریوهای ایران پس از بازگشت شینزو به توکیو به طور خلاصه این است :
یکم – اصولگرایان تند و افراطی مخالف اصلاحات می گویند رفت و امد شینزو به تهران هیچ اثری برمناسبات ایران و آمریکا نخواهدداشت. این گروه افراطی باوردارند نخست وزیر ژاپن به دلیل وابستگی کشورش به امریکا و بر اساس سابقه همین سالهای نزدیک تنها برای پیشبرد هدفهای آمریکا به تهران آمده است و چون هدفهای آمریکا برخلاف منافع و مصلحت ایران است این سیاستمدار ژاپنی با دستهای خالی از ایران می رود . براساس نتایج این سناریو هیچ مساله ای از مسایل ایران و آمریکا حل نخواهد شد و بنابر این تحولات اقتصادی – سیاسی مهمی دردرون ایران رخ نمی دهد. اصولگرایان دربیان این داوری خود به اندازه کافی صراحت دارند و انگار که از پیش درجریان مذاکرات قراردارند.
واقع بین ها
دربرابر این دیدگاه سفت و سخت اصولگرایان رادیکال اما شمار از سیاستمداران واقع بین از دو جناح سیاسی قرار دارند که باورشان این است که شینزو آبه بیهوده رنج سفررا برخود تحمیل نخواهد کرد و وی با رایزنی های قبلی به تهران آمده است. رسانه های غربی نوشته اند وی پیش از ورود به تهران با رهبران آمریکا ، عربستان ، امارات و اسراییل حرف زده است و بی تردید از آنها خواسته است آنها واقع بین باشند و بدانند ایران قدرت نظامی – سیاسی قابل اعتنایی درغرب آسیا به شمار می آید و نمی توان این قدرت را نادیده گرفت و باید امتیازهای کافی به ایران داده شود تا بتوان گامهایی به جلو برداشت. واقع گرایان باوردارند ایران به دلیل سخت تر شدن روزگار و کسب کار مردم و دولت در ماههای اخیر و چشم انداز نگران کننده برخی امتیازها را ناچار است بدهد. به این ترتیب و براساس دیدگاه واقع گرایان نتایج سفر آبه به تهران مثبت خواهد بود.
پیامدسناریوها

شورای سردبیری جامعه نو که دیدگاه برخی اصلاح طلبان دوم خردادی را بازتاب می دهد و درروزهای اخیر از قالب های احتیاطی رسانه ها درباره سیاست خارجی ایران کمی دورشده و با جسارت بیشتری می نویسند اما معتقدند ایران وارد کشمکش نظری تازه‌ای شده است. به این ترتیب که "ترامپ می‌خواهد جنگ نشود، حکومت ایران هم جنگ نمی‌خواهد، میانجی ژاپنی هم دارد می‌آید. پس مشکل حل است و نگرانی موردی ندارد... "معتقدان به این یافته تازه، مصلحت‌اندیشانه خواهان آن هستند فعلاً حرفی درباره فرجام وضعیت تنش‌آلود اخیر گفته نشود. تا جایی‌که به تأثیرات روانی روی قیمت ارز و قیمت خودرو مربوط می‌شود حق دارند، اما داستان به این سادگی نیست. بحران حاصل از معضل کنونی در بهترین فرجام خود تزریق یک داروی قوی بیهوشی به اقتصاد کشور را نتیجه خواهد داد که سرانجام آن را به کما می‌برد. اگر فروپاشی اقتصاد جامعه را به هم نریزد، یک درگیری نظامی محتمل رسیدن تقدیر و امر محتوم را تسریع می‌کند و ابعاد مصیبت کنونی را افزایش می‌دهد و ماندگار می‌سازد. آرزوی عدم تحقق چنین وضعیتی عمومی است، ولی همان‌قدر که بخشی از ما در برآورد احتمال خطر افراط می‌کنیم، کسانی هم به مصداق انشاءالله گربه است شرایط را خوشبینانه‌ تراز واقع ارزیابی می‌کنند. پذیرش واسطگی ژاپن توسط ترامپ، آزاد شدن یک عرب آمریکایی از زندان ایران، و برخی نرمش‌ها در دعاوی پراز تناقض ترامپ، حداکثر ممکن است فضایی خوشبینانه و روندی از تنش زدایی در همان حدی که با کره شمالی صورت گرفت پدید آورد، اما مساله و تهدیداصلی هدفی است که پشت تحریمها، و زیر امیال میلیتاریستی مشترک پیکره صنعتی-نظامی آمریکا، تصورات سران دولتهای عرب، و عطش اسرائیلی‌ها برای راه انداختن ماشین جنگ طولانی بین کشورهای منطقه و با هدف نابودی ایران نهفته است. این ماشین را فقط ایران می‌تواند خاموش کند و برای آنکه این ماشین خاموش شود، مهمان امروز باید حرف‌های تازه‌ای از مقامات ایران بشنود و احساس متفاوتی را با خود ببرد. حالا دیگر مهم نیست حاضریم چند آمریکایی را تا فرودگاه بدرقه کنیم، مهم نیست درباره سقف برد موشکها در کدام نقطه به توافق برسیم، و مهم نیست انبار اورانیوم متورم شده باشد یا خالی شود. مسیر بیرون بردن این مسائل فرعی از روی میز و حل کردن مساله اصلی، دادن این اطمینان به بخش آمریکایی-عربی آن پیکره است که منافعش از طریق تحریم‌های منجر به جنگ تأمین نخواهد شد و اگر تهدیدها پایان یابد ایران تازه‌ای در مقابل آنها وجود خواهد داشت.... ما می‌توانیم اسم آن را یران نامتخاصم بگذاریم. بعد، وقتی آقای نخست‌وزیر را همراه با این پیام بدرقه کردیم، قدم دیگری باید برداشت. باید بلافاصله با اعراب پشت میز نشست.امتحان کنیم ببینیم اصلا می‌توان نشست.