آسایشگاه در توپ فولادی کانینگهام
ساعت 24- دکتر کانینگهام معتقد بود که فشار هوای بیشترسبب اکسیژن رسانی بهتر به سیستم بدن است
درمان با اکسیژن پر فشار ابتدا در سال 1664 توسط پزشک انگلیسی به نام نانیل هاشو در مورد مزایای هوای تازه در رساله خود نوشت وی دوسال قبل از دکترکانینگهام نخستین محل اکسیژن فشار را ساخت اما کانینگهام پیشگام واقعی در این نوع درمان بوده است .
دکتر کانینگهام به عنوان متخصص بیهوشی در دانشگاه کانزانس دیده بود که بسیاری ازبیماران مبتلا به بیماری ریه در هنگام تغییر ارتفاع از دنور به شهر کانزاس بهبود یافته بودند وی دریافت که دلیل بهبود بیماران افزایش اکسیژن در ارتفاع پایین بوده است .
در سال 1918 در طی اپیدمی آنفولونزا ، دکتر کانینگهام نخستین محل درمانی فوق العاده ای در شهر کانزاس ساخت که شامل یک مخزن استوانه ای بلند که اتاق هایی برای بیماران درون آن قرار بیماران با مشکلات ریوی شدید اعتماد دکتر کانینگهام را تقویت کرد. و از اکسیژن درمانی برای درمان بیماری های دیابت ، سرطان ، کم خونی ،بیماران ریوی ، فشار خون بالا و سفلیس استفاده کرد. یک درمان نامتعارف که بر اساس فرضیه اشتباهی که دلیل این بیماری ها را باکترهای بی هوازی می دانست که در محیط کمبود اکسیژن مانند درون شکم رشد می کند بنابراین با افزایش اکسیژن ، باکتری ها نمی توانند رشد می کنند و در نهایت از بین می روند یکی از بیماران میلونر دکتر کانینگهام به نام هنری تیمکین که از درمان نتیجه گرفته بود و به روش های درمانی دکتر اعتماد داشت 1.5میلیون دلار برای ساخت یک بیمارستان و یک اتاق بزرگ فشرده به شکل کره فولادی در ساحل دریاچه در کلیولند اوهایو را فراهم کرد .این محل به دلیل آرامش و زیبایی محیط اطرافش انتخاب شده بود .
اگرچه شکل این فولاد به نظر مانند یه موتور گاز صنعتی بود اما داخل آن مانند یه هتل لوکس با پنج طبقه دارای اتاق خواب ، مناطق تفریحی ، توالت بود.. در وسط این مرکز یک دستگاه تهویه مطبوع قوی شامل سه کمپرسور ، دو دیگ بخارگرم ، یک کمپرسور آمونیاک 27 تنی که به عنوان رطوبت گیر و فیلترهای مختلف هوا که امکان کنترل دقیق نه تنها فشار بلکه درجه حرارت رطوبت و میزان تبادل هوا در این مرکز قرار گرفته بود . کل سیستم به وسیله ترموستات تنظیم و کنترل می شد که به طور خودکار هوا ی درون مخازن را تنظیم می کرد.
این مرکز در سال 1928 افتتاح شد . در همین سال اداره تحقیقات پزشکی امریکا ، مقاله ای را منتشر کرد که در ان این پرسش را مطرح شده بود که آیا درمان های کانینگهام بیشتر به پشتیبانی اقتصادی نیازمند است تا پشتوانه و توانمندی علم پزشکی .
پنج سال پس از افتتاح بیمارستان ، یعنی در سال 1934 وضع مالی به هم ریخته کشور سبب شد که کانینگهام مجبور به فروش بیمارستان خود به یکی از موسسان بیمارستان به نام جیمز رند شد . رند نام موسسه را به نام اوهایو تغییر نام داد و از درمان با اکسیژن استفاده می کرد اما نتوانست بیماران را جذب کند و در سال 1936 مجبور به فروش گرفت . صاحبان جدید درمان اکسیژن را کنار گذاشتند و آن را به یک بیمارستان عمومی تبدیل کردند اما دوباره این محل به دلیل مشکلات مالی بسته شد در سال 1942 ساختمان بیمارستان تخریب شد و توپ فولادی برچیده شد و برای جنگ برداشته شد .
دکتر کانینگهام در سال 1937 فوت کرد .هیچ شواهدی برای روش های درمانی او بر بیماری هایی که او هدف قرار داده بود ، یافت نشد . با این حال ، بعضی از رویکردهای او سالها بعد معتبر بودند و کاربرد در موارد خاص مانند درمان بیماری تصلب شرائین را داشتند .
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.