ساعت 24 -اگر میزان صادرات نفت اوپک 30 میلیون بشکه درروز باشد ایران در بهترین حالت توانایی صادرات روزانه 2میلیون بشکه درروز یعنی کمتر از 8 درصد صادرات این کارتل را دراختیار دارد. این روزها اما با توجه به اینکه صادرات ایران با سقوط مواجه شده است سهم ایران از همین میزان یادشده نیز کمتر شده است.
dir="RTL">برخی سیاستمداران از جمله سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی از احتمال بیرون راندن محترمانه ایران از بازار جهانی نفت سخن می گویند. کارشناسان باوردارند رفتار ولادیمیر پوتین روسی که خود را متحد استراتژیک ایران نشان می دهد و همچنین بن سلمان که دشمنی راهبردی خود با ایران را پنهان نمی کند در یک اتحاد نانوشته درمسیر حذف اوپک و یا تهی کردن آن از قدرت هستند. ایران نگران فروپاشی اوپک است زیرا درفقدان اوپک سهمیه بندی ها از روال فعلی خارج شده و معلوم نیست ایران بتواند درچارچوبی از پیش تعیین شده به میزان مشخص و با قیمت های تا حدودی کنترل شده نفت بفروشد. بر پایه نوشته فریدون خاوند بیژن زنگنه درهمین باره گفته است :
"ایران اوپک را ترک نمی‌کند، اما باور دارم اوپک خواهد مرد. با این فرآیند ها، اوپک خواهد مرد". این حرف را وزیر نفت جمهوری اسلامی، که برای شرکت در نشست وزیران سازمان کشور های صادر کننده نفت (اوپک) به وین رفته بود، نقل کرد
.این نخستین بار نبود که بیژن نامدار زنگنه از خطر مرگ اوپک سخن می‌گفت. اردیبهشت ماه گذشته نیز او در پی دیدارش با محمد سانوسی بارکیندو، دبیر کل اوپک، که درتهران به سر می برد، به خبرنگاران گفته بود : به آقای بارکیندو گفتم که اوپک با احتمال فروپاشی روبرو است
.این یکی دو نفری که خارج از نهاد های اوپک تصمیم گرفته و سپس تصمیم خود را بر دیگران تحمیل کرده اند، چه کسانی هستند؟ وزیر نفت جمهوری اسلامی بدون تردید به ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه و محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی نظر دارد.چرا وزیر نفت جمهوری اسلامی نگران مرگ سازمانی است که فعالیتش از حدود شش دهه پیش تاکنون بر نفت، قلب تپنده اقتصاد ایران، تاثیری قابل توجه داشته است؟ در توجیه این نگرانی، بیژن نامدار زنگنه بر دو عامل اصلی تکیه می‌کند
:الف) عامل اول کشمکشی است که میان ایران و چند عضو عرب سازمان اوپک به ویژه عربستان سعودی و امارات متحده عربی عمدتا بر سر مسایل ژئوپولیتیک و استراتژیک در منطقه خاورمیانه جریان دارد. او میگوید که "وقتی دو عضو اوپک به دنبال ضربه زدن به منافع سایر اعضا باشند، این سازمان رو به فرو پاشی می رود تردیدی نیست که کشمکش های درونی به کارآمدی اوپک ضربه میزنند، ولی نه آنچنان که بقای این سازمان را تهدید کند. در سال های ۱۹۸۰ میلادی و در هنگامه جنگ نفتکش ها، درگیری مرگبار میان ایران و عراق مانع از آن نشد که نشست های اوپک با حضور وزیران دو کشور متخاصم برگذار بشوند. و بعد ها نیز، در آغاز دهه ۱۹۹۰ میلادی، زمانی که کویت به اشغال عراق در آمد، نشست های اوپک همچنان ادامه یافت. بنابراین بحران در روابط ایران با چند کشور عضو اوپک را نمی توان به تنهایی پیش در آمد فروپاشی اوپک دانست
.
ب) عامل دومی که از دیدگاه وزیر نفت جمهوری اسلامی آینده اوپک را به مخاطره انداخته، پدیده ای است که او آن را یکجانبه گرایی توصیف کرده و دوشنبه دهم تیر ماه، در هتل کوبورگ وین، در توضیح آن چنین گفته است: "این روال اوپک نبوده است که یکی دو نفر خارج از این سازمان توافق کنند و بر توافق خود در اوپک مهر تایید بزنند. این بزرگ ترین خطری است که اوپک با آن روبرو است."این یکی دو نفری که خارج از نهاد های اوپک تصمیم گرفته و سپس تصمیم خود را بر دیگران تحمیل کرده اند، چه کسانی هستند؟ وزیر نفت جمهوری اسلامی بدون تردید به ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه و محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی نظر دارد که در روز های ۲۸ و ۲۹ ژوئن، در حاشیه نشست گروه ۲۰ در اوزاکای ژاپن، تصمیم گرفتند سقف پیشین تولید چهارده کشور عضو اوپک به رهبری ریاض و ده کشور نفتخیز غیر عضو اوپک به رهبری مسکو را تا مارس سال آینده میلادی تمدید کنند.همین تصمیم، دوم ژوئیه در وین به تصویب بیست وچهار کشور مورد نظر رسید. پرسش وزیر نفت جمهوری اسلامی به صورت مشخص چنین است: اگر قرار باشد دو مرد نیرومند روسیه و عربستان به تنهایی در مورد استراتژی اوپک و غیر اوپک تصمیم بگیرند، پس نشست های وین به چه کار می آیند؟
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.