در مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری عنوان شد
گسترده و پرشمارشدن جنگ های قومی و شهر به شهر در ایران
ساعت 24 - ایران سرزمینی با قومیت های گوناگون و استانها و مناطقی با اقلیم ها و فرهنگ های متفاوت است که سده های طولانی را با این ویژگی سپری کرده است . ایرانیان نشان داده اندبه سرزمین اصلی وفادارند و هرگز سازجدایی نمی زنند اما به دلایل گوناگون کارشناسان به این نتیجه رسیده اند که منازعات قومی و شهر به شهر روندی فزاینده دارد.
در ابتدای این نشست ابراهیم حاجیانی در سخنانی با عنوان تحلیلی از منازعات محلی در ایران امروز گفت: منازعات محلی یکی از پدیده‌های مشهود در ایران امروزی است. وی افزود: منازعات محلی در سال ۱۳۹۷ از جمله تنش‌های بین شهرهای کازرون و چنارشاهیجان بر سر تقسیمات کشوری و تعیین حدود شهرهای دزفول و اندیمشک سبب شد مسئله منازعات محلی بیشتر مورد توجه قرار گیرد. حاجیانی در ادامه گفت: منازعه شهرهای اندیمشک و دزفول در روزهای پایانی سال ۹۷ بر سر تعیین حدود، دارای سطحی گسترده‌تر از منازعه کازرون بوده و خسارات زیادی را هم به همراه داشته است و متأسفانه در منازعه‌های پیش‌آمده عده‌ای از هموطنان جان خود را از دست دادند. البته تاریخچه بحث به این موارد مذکور ختم نمی‌شود چراکه درگذشته موارد دیگری ازین دست نیز در کشور اتفاق افتاده است.
حاجیانی گفت: مفهوم منازعات محلی شامل دو محور؛ «سطح محلی» (معمولاً غیرسیاسی) و سطح «بین دو واحد سیاسی» است. حاجیانی در ادامه تحلیل، به توصیف دامنه منازعات در سه سطح پهن، میانه و خرد پردااخت.ازنظر ابراهیم حاجیانی مسئله اصلی منازعات مذکور در سطح «هویت‌های محلی» است و توجه به این نکته نیز ضروری است که رشد منازعات و رقابت‌های میان هویت‌های خرد محلی با همدیگر الزاماً منشأ قومی یا قومیتی ندارند. برای نمونه به موارد ذیل اشاره کرد.
اختلاف میان کازرون و چنارشاهیجان ۹۷ (خشونت )
اختلاف میان اندیمشک و دزفول ۹۷ (خشونت)
چهارمحال و بختیاری و اصفهان بر سر انتقال آب
اورامی و کرد در مریوان
آذری و تالشی در گیلان
کامیاران: شیعه و سنی
عسلویه: بین مردم محلی با شرکت‌های نفتی پارس جنوبی و...
از دیدگاه حاجیانی ترکیب متنوعی از عوامل در رشد منازعات هویتی مؤثر هستند که برخی از آنها عبارت‌اند: توسعه ناموزون کشور و اجراء طرح‌های توسعه و نحوه توزیع منافع ناشی از آنها، رقابت میان نخبگان محلی با همدیگر، اختلاف سبک زندگی شهری با سبک زندگی عشیره‌ای و روستایی در مناطق حاشیه شهر، انتقال رقابت نخبگان در سطح ملی در سطوح محلی، تبدیل رقابت‌های سیاسی به رقابت‌های محلی، منافع گروه‌های ذی‌نفوذ و ابعاد اقتصاد سیاسی منازعات، ضعف عملکرد مدیران محلی، عدم اهلیت و شایستگی مدیران محلی، تعلل دولت در مدیریت مسائل جاری مثل تقسیمات کشور، تضعیف روابط بین فرهنگی.
در ادامه نشست احسان هوشمند به سخنرانی خود با عنوان «محلی گرایی یا قوم‌گرایی، مسئله اصلی این است؟» پرداخت. هوشمند گفت : سابقه تاریخی محلی گرایی در ایران داری یک ویژگی اساسی است و آن اینکه محلی گرایی هیچگاه میل به جدایی‌طلبی و جداسری نداشته و میل به یکپارچه‌سازی ایرانیان برجسته بوده است؛ یعنی اگر نارضایتی محلی نیز بروز می‌کرد عزیمت به‌سوی حرکتی با تصاحب قدرت در کل کشور بوده است نه جدایی بخشی از ایران.محلی گرایی در سده معاصر ویژگی تازه‌ای یافته و گاه با قوم‌گرایی و حتی اختصاصات مذهبی آمیخته‌شده است. ضمن آنکه محلی گرایی توقف گاه نداشته و ندارد. ایشان در ادامه تأکید کرد در تاریخ چند هزارساله ایران در کنار هویت ایرانی یا در دل هویت ایرانی هویت محلی نیز ظهور و رشد داشته است که مبانی هویت محلی یا هویت‌های خردتر نه هویت‌های قومی یا زبانی بلکه هویت محلی بوده است. از نظر هوشمند هویت‌های خرد در ایران تاریخی به صورت گسترده متکی بر مکان و شهر بوده است یعنی شهر عامل اساسی تعریف خُرد از هویت ایرانیان بوده است. به این دلیل است که می گوئیم قطران تبریز، فردوسی طوسی، منوچهری دامغانی یا حافظ شیرازی! نمی گوئیم حافظ ترک یا کرد یا لر! البته در سطوحی دیگر وابستگی عشیره‌ای و طایفه‌ای و نیز وابستگی خاندانی نقش بااهمیتی در تعریف خُرد هویتی در ایران تاریخی ایفا کرده است و وابستگی قومی به‌عنوان شاخصی از هویت برآمده از مناسبات سیاسی در ایران جدید است.
هوشمند در ادامه با اشاره زمینه‌های عینی و ذهنی گسترش محلی گرایی در ایران گفت: در سال‌های اخیر این زمینه‌های ذهنی و عینی موجب رشد بی‌سابقه محلی گرایی در ایران شده است و ۲ نمونه را برای تأکید مفروض خود به بحث گذاشت یکی بروز تنش‌های ناشی از تعیین حدود شهرستان‌های دزفول و اندیمشک و دیگری ظهور ملی‌گرایی بسیار پیچیده در استان کردستان. احسان هوشمند گفت ظهور و استمرار محلی‌گرایی در دزفول و اندیمشک موجب شده در روز آخر سال ۱۳۹۷ متأسفانه شاهد تنش گسترده و درنهایت جان باختن و زخمی شدن دهها تن از اهالی دو شهر دزفول و اندیمشک شود. وی ادامه داد در استان کردستان نیز شواهدی دال بر شکل‌گیری محلی‌گرایی در قابل رقابت میان هورامی و کرد در مریوان، سنندج و تا حدودی سروآباد و کامیاران، رقابت میان گُروسی کرد و ترکِ منطقه کرانی، شیعه و سنی در سطح استان، کرد و ترک در قروه و سریش آباد و حتی رقابت میان طریقت و شریعت یا میان طریقت‌های نقشبندیه و قادریه با یکدیگر و با شریعت گرایان سنتی در میان اهل سنت شده است.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.