مقایسه گفتمان صلح و گفتمان انقلابی نشان می دهد

نقطه جوش درگفتمان مارکسیستی و انفجار در جامعه انسانی

ساعت24-مطالعه پدیده هایی که پتانسیل و نیروی محرکه ایجاد گسست و خشونت در جامعه را داراهستند و همچنین شناخت نحوه عملکرد خشونت های ساختاری از موضوعات مورد علاقه جامعه شناسی صلح محسوب می شود اهمیت صلح و ضرورت آن به اندازه ای است که به نظر می رسد بدون صلح ، دستیابی به خوشبختی اجتماعی یا موفقیت اجتماعی میسر نیست .درهمین مقوله و درمیان صاحب نظران و علاقمندان به مباحث نظری صلح و انقلاب این پرسش مطرح است که صلح و گفتمان انقلابی با هم چقدر تناسب دارند؟

تجربه و آرای متفکران نشان مبی دهد کسانی که صلح می خواهند در واقع برای خود و جامعه بشری سلامت روانی آرامش می خواهند . همچنین تجربه های تاریخی موید این هستند گفتمان انقلابی به ویژه در انقلاب اکتبر1917 روسیه که خود الهام بخش یک موج انقلابی در سراسر جهان بود(از جمله انقلاب مجارستان، انقلاب آلمان 1919و انقلاب چین 1925و1946) دارای پتانسیلی است که می تواند انرژی خشونت فیزیکی، خشونت فرهنگی و خشونت ساختاری را تأمین کند . برهمین پایه است که گفته می شود گفتمان انقلابی روسیه نقش اساسی در فرایندها و تحولات خشونت آمیز در ساختار های اقتصادی ، اجتماعی، فرهنگی را داشته است.همچنبن گفته می شود این گفتمان انقلابی مشروعیت ایدئولوژیک جهانی رابرای استفاده از خشونت سیاسی گسترده و حتی نامحدود را فراهم کرد. نظریه های ارایه شده از سوی نظریه پردازان حاکی از این است گفتمان انقلابی شامل دو مولفه اصلی و به هم پیوسته است: اول ، مولفه شبه عقلانی که شامل ایدئولوژی روشنگری و بعدا مارکسیسم به عنوان مکانیزمی برای از بین بردن نظم قدیم و رسیدن به نظم بهتربوده اند و دوم ،مولفه شبه تاریخی (یا جزیی از اساطیر ) که آن را خشونت انقلابی به عنوان ابزار اصلی، مطلوب و از نظر اخلاقی قابل توجیه برای رسیدن به انتهای جوامع تاریخ بشر تعبیر کرده اند.
در نقدهایی که از گفتمان انقلابی روسیه دیده می شود، آن را گفتمان انقلابی به عنوان وسیله ای برای جعل واقعیت های اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی و به عنوان وسیله ای فوق العاده موثر برای جلوگیری از تلاش های جامعه مدنی روسیه نیز مطرح کرده اند . یکی از ویژگی های این گفتمان انقلابی یافتن توطئه های ضد انقلابی است که معمولا به مخالفان خود نسبت می دهند و این عمل معمولا به دشمنی های نژادی، قومی، مذهبی، سیاسی و چند پارگی شدن جامعه دامن می زند.گفتمان انقلابی به تعبیر کالینز تلاش می کند انرژی عاطفی ایجاد کند و به نظر می رسد طبیعت گفتمان انقلابی جامعه انسانی را به سمت درگیری مداوم سوق می دهد و خشونت را به عنوان راه حل ، برجسته می کند. گفتمان انقلابی از سوی دیگر نوعی سازو کار است که در آن گفتمان ،افکار ، بینش هاو کلمات می توانند جوش بیایند و گرم نگه داشته شوند وبه همین دلیل در نقطه جوش گاهی با انفجار کلمات مواجه شویم. لذا باید گفت گفتمان انقلابی مارکسیستی به عنوان مشروعیت بخش به خشونت و به عنوان خوراک دهنده به خشونت گران و قربانیان مورد استفاده قرار گرفته است لذا به نظر می رسد می تواند به تنهایی انسدادهایی برای ساخت و ساز صلح فراهم آورد ، در حالی که گفتمان در ادبیات صلح به عنوان استراتژیی برای ساخت فرهنگ صلح مطرح است.
نویسنده – حسن امیدوار، جامعه‌شناس و پژوهشگر صلح