بر اساس یافته‌های این پژوهش، رانندگانی که از فناوری کمک راننده استفاده می‌کنند، تقریبا دو برابر بیش از دیگر رانندگان در معرض رفتارهای شامل حواس‌پرتی مانند بی‌قراری و نگاه نکردن به جاده قرار دارند. در واقع می‌توان گفت هنگامی که این سیستم‌ها روشن می‌شوند، رانندگان خاموش می‌شوند.
این موضوع در مورد رانندگانی که تازه با چنین فناوری‌هایی آشنا شده‌اند، کاملا برعکس است زیرا کمتر امکان دارد که این رانندگان، رفتارهای شامل حواس‌پرتی را هنگام فعال شدن سیستم از خود نشان دهند.
پژوهشگران طی این بررسی، رفتار دو گروه متفاوت از شرکت‌کنندگان را تحلیل کردند. به شرکت‌کنندگان هر دو گروه، خودروهایی داده شد که به سیستم‌های کمک راننده مجهز بودند. این سیستم‌ها، امکان کنترل خودکار سرعت و پیشگیری از رفتن به لاین‌های دیگر را برای خودرو فراهم می‌کنند. دوربین‌ها و حسگرهایی نیز در خودروها نصب شدند تا رفتار رانندگان و حرکات چشم آنها را ثبت کنند.
در این پژوهش، رفتارهایی مانند پیام فرستادن با تلفن همراه، نگه داشتن تلفن همراه در دست، تنظیم رادیو، سیگار کشیدن، نگاه کردن به عابران پیاده، صحبت کردن با مسافر و نگاه کردن به جاده مورد ارزیابی قرار گرفتند.
این بررسی نشان داد رانندگانی که با سیستم‌های خودکار بیشتر آشنا هستند، در مقایسه با گروه دوم که آشنایی کمتری با این فناوری‌ها دارند، بیشتر دچار حواس پرتی می‌شوند.
پژوهشگران، دلیل این موضوع را اعتماد کمتر رانندگان به سیستم‌های خودکار می‌دانند. علاوه بر این، شرکت‌کنندگان گروه دوم پیش از آغاز رانندگی، جزئیاتی را در مورد سیستم‌ها یاد گرفتند. نظر پژوهشگران این است که شاید آموزش، دلیل حواس‌پرتی کمتر باشد. رانندگان گروه نخست، هیچ آموزش اضافه‌ای نداشتند؛ در نتیجه پژوهشگران باور دارند که شاید آموزش‌های ابتدایی این افراد، به اندازه کافی نبوده است. پژوهشگران در مقاله خود نوشتند: کاربران فناوری خودکار پیش از ورود به جاده، فقط مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های نوشتاری و گفتاری را دریافت می‌کنند.
این پژوهش نشان می‌دهد که سیستم‌های خودکار کمک راننده می‌توانند به بهبود ایمنی رانندگی کمک کنند اما ممکن است در مورد قابلیت آنها در پیشگیری از بروز تصادف، اغراق شده باشد.
ایسنا
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.