رفتن به محتوا
تلویزیون سام با ۲ سال ضمانت سام سرویس
کد خبر 482461

روز بلوا یا طعنه سربالا

ساعت 24- روزبلوا، تازه ترین ساخته بهروز شعیبی با سرمایه گذاری موسسه اوج، یکی از فیلمهای سیاسی امسال سینمای ایران است. اگرچه موضوع فیلم، بازیگران و شرایط روز همه اقتضا می کنند که روزبلوا، فیلمی تاثیرگذار و جنجالی باشد، اما میزان سفارشی شدن اثر و دیده شدن آن در فیلم، کیفیت و اثرگذاری آن را کاهش داده است.

خبر
داستان روز بلوا در مورد رانتخواری، اختلاس و پولشویی است و متهم اصلی نیز شبیه یکی از سران موتلفه و شاید خاموشی تصویر شده است. اما اینها برای موفقیت یک فیلم و حتی اعتراضی شدن آن کافی نیست.

شعیبی می خواهد اعتراض کند اما نمی داند و شاید اجازه ندارد به شخص یا مسئول خاصی اعتراض کند، بنابراین طعنه ها، انتقادات و نیش های فیلم بدون مرجع ضمیر باقی می ماند.
وقتی قرار است قوه قضاییه، سپاه، وزارت اطلاعات و سایر نهادهای حاکمیتی و نظارتی از خطر انتقاد مصون بمانند، پس دیگر کجا در بالا باقی می ماند که مرتب فیلم مخاطب را به بالا حواله می دهد؟

داریوش ارجمند در نقش یک بازاری رانتخوار دقیقا از کجا حمایت می شود؟ چرا با او برخورد نمی شود؟ چرا اثری از سیستم اطلاعاتی و امنیتی در حوادث نیست؟
بابک حمیدیان در نقش یک روحانی منبری و تلویزیونی، پس از فهمیدن ماجرای اختلاس در موسسه مالی اعتباری برادرش، با اجیر کردن یک هکر بار کل سیستم امنیتی و اطلاعاتی و بانکی و حسابداری کشور را بر دوش جوانکی می گذارد که در فیلم هویت و شخصیت روشنی برای او خلق نشده است.

داستان روز بلوا فاقد انسجام، ریزه کاری ها و خط مشخص و روشن است، پایان فیلم نسبتا باز و نامشخص است، اما این باز بودن از ابتدا نه به عنوان یک ویژگی عمدی بلکه بعنوان یک نقص در شخصیت پردازی و داستان سازی با روزبلوا همراه است و حتی عددهایی که برای اختلاس گفته می شود، بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ میلیارد سرگردان است.

بهروز شعیبی، پس از گذشت یکدهه از اختلاس های نجومی به سراغ سوژه رفته، اما هنوز هم تکلیفش با موضوع روشن نیست، آیا می خواهد فقط معلول را نشان بدهد یا به علت بپردازد؟، به نظر می رسد او بیشتر به دنبال ردیف کردن موضوعات جذاب است تا ردی از آنها در فیلم نشان داده شود، از موسسات اعتباری تا دلار ۴ هزار تومانی، تعطیلی تولید، رشوه، رانت و حتی خودسوزی هم بصورتی سنبل شده و سرسری در روز بلوا وجود دارد و می توان گفت فیلم را به بلوا کشیده اند.

در مجموع روز بلوا در مقایسه با دهلیز، سیانور و دارکوب، یک گام رو به عقب برای فیلمساز محسوب می شود.

اما مهمترین نکته ای که کارگردان باید به آن توجه کند این است که در هیچ جای دنیا، فیلمسازان برای پرداختن به سوژه های اعتراضی از بودجه های حکومتی و رانتی استفاده نمی کنند، چرا که موجب می شود اعتراض کاریکاتوری و سرگردان به تصویر کشیده شود، به همین خاطر بلایی که سر روزبلوا آمده، همانی است که خروجی خروج حاتمی کیاست و کارگردان باید بپرسد آیا این چند میلیارد تومان ناقابل که بودجه فیلمش شده است، از همان منابع رانتی و بازی با دلارها و سکه و جیب مردم نیامده است؟

نظرات کاربران
نظر شما

ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.

تازه‌ترین خبرها