بار سنگین تحریم بردوش شهروندان ایرانی

ساعت 24 - هنگامی که شخصی به زمین می‌خورد و احساس ناراحتی می‌کند که دست، پا یا جای دیگری از بدنش شکسته باشد و او به روی خود نیاورد، می‌گویند «الان بدنت داغ است درد واقعی را احساس نمی‌کنی». به نظر می رسد هنوز بدن مدیران ایرانی ازآسیب تحریم گرم است .

dir="RTL" style="text-align:right">اگر فرد زمین‌خورده به پزشک متخصص مراجعه کند پزشکان عموما برای اطمینان از تندرستی و اینکه ببینند جایی از بدن نشکسته باشد دستور می‌دهند عکس گرفته شود.اگر فردی به این حساسیت‌ها توجه نکند و به امید اینکه درد هر چقدر هم اندک، به مرور زمان خوب می‌شود، سال‌ها با درد زندگی خواهد کرد و عادت کردن به زندگی با درد بدترین عادت است. جامعه‌های انسانی نیز سازوکاری شبیه آدمی دارند و با تفاوت‌هایی می‌توان همان داستان را برای جامعه نیز نوشت. جامعه‌ای که به زندگی با دردهای کوچک عادت کند هرگز روی آرامش را نخواهد دید و در راه پیشرفت با فرودهای کوچک و بزرگ سرچشمه گرفته از ناتوانی همان دردهای کوچک روبه‌رو شده است. یکی از دردهای بزرگ امروز کسب‌وکار و معیشت ایرانیان اعمال رژیم تحریم‌ها از سوی آمریکا است که در چهار دهه گذشته به تن و روح اقتصاد ایران چسبیده و از درون و بیرون آن را آزار می‌دهد. شوربختانه اکنون دردهای کوچک تحریم‌های چهار دهه به کوهی از تحریم‌ها تبدیل شده و مانع نفس کشیدن عادی اقتصاد ایران شده است. دور جدید تحریم‌ها که از ۱۳۹۷ شروع شد و هنوز ادامه دارد برای نهادهای سیاسی انگار عادت شده است ولی این تحریم‌ها شهروندان را آزار می‌دهد. آیا آزاری بدتر از این هست که قیمت گوشت مرغ که جایگزین گوشت قرمز شده بود آنقدر بالا برود که از دسترس بخش‌هایی از شهروندان خارج شود. آیا آزاری بیشتر از این هست که شهروندان می‌شنوند رییس‌جمهور می‌گوید درباره واکسیناسیون شفاف‌سازی شود و در پنهان به ایرانیان چنین گفته می‌شود که تحریم‌ها اجازه نمی‌دهد واکسن وارد شود. آیا دردی بزرگ‌تر از این هست که اقتصاد کشور در دو سال ۱۳ درصد کوچک شود و شمار تهیدستان افزایش یابد چون عادت کرده‌ایم با تحریم زندگی کنیم. بایدن و تیم همراه او اگر باور کنند شهروندان ایرانی به زندگی به تحریم عادت کرده‌اند هرگز در برداشتن تحریم‌ها گامی برنمی‌دارند. این وظیفه دولت و گروه گفت‌وگوکننده است که گروه کشورهای ۱+۵ را با دردی که شهروندان به دلیل تحریم می‌کشند آگاه کنند. اگرچه نشست وین را می‌توان دست‌کم در جلوگیری از بدتر شدن مناسبات با آمریکا کامیاب ارزیابی کرد اما نباید به همین بسنده کرد. باید دنیا بداند شهروندان ایرانی از پیامدهای تحریم آسیب روحی و مادی می‌بینند و درد و رنج انباشت‌شده تحریم زندگی را برایشان تیره‌وتار کرده است. در نشست روز بیست فروردین این را به سیاستمداران بگویید. سیاستمداران ایرانی و جهان باید بدانند بار سنگین تحرین بردوش شهروندان ایرانی قرارگرفته و انها را له می کند.