بی اعتباری سیاست ورزی و انتخابات ریاست جمهوری

ساعت 24 - این روزها دو خبر یکی درباره سیاست خارجی و موضوع گفت‌وگو با آمریکا درباره اینکه باید رژیم تحریم‌های اقتصادی علیه ایران را یکباره بردارد و سپس ایران نیز به همه تعهدات برجامی برگردد و همچنین خبرهایی پیرامون انتخابات ریاست‌جمهوری در کانون توجه خبرسازان و سیاستمداران و نیز شهروندان ایرانی قرار دارند.

dir="RTL" style="text-align:right">واقعیت این است که سیاست خارجی ایران تابعی از سیاست داخلی شده است و انتخابات سیزدهم به زودی روی موضوع برجام سایه می‌اندازد و آن را کمرنگ می‌کند. این چیزی است که البته با اراده و خواست حسن روحانی رییس دولت سازگار و همراه نیست اما از دست او کاری برنمی‌آید. از سوی دیگر در حالی که کمتر از ۷۰ روز دیگر به انتخابات باقی مانده است یک خبر منتشر شده نشان می‌دهد نام ۵۵ شخصیت سیاسی در صف ثبت‌نام قرار گرفته است که ۲۱ نفر از آنها به طور رسمی و بقیه نیز به طور غیررسمی احتمال کاندیداتوری دارند. دقت در اسم و رسم این ۵۵ نفر نشان از بلبشوی رفتار و کارنامه سیاست در ایران است که به هر دلیل سپهر سیاست ایران را زیر تیغ خود گرفته است. همین موضوع که تا امروز ۵۵ نفر می‌خواهند رییس‌جمهور شوند برای شهروندان یک آدرس بازدارنده است و آنها با خود می‌گویند دروازه سیاست در ایران آنقدر فراخ و بی‌در و پیکر شده است که هر دوره بر شمار کسانی که خود را برای رسیدن به منصب دومین مقام کشور دارای شایستگی می‌دانند افزوده می‌شوند و این بازدارندگی راه مشارکت بیشتر را می‌بندد. از سوی دیگر نگاهی به شخصیت‌های سیاسی که نام‌شان در فهرست ۵۵ نفره آمده است نشان می‌دهد بسیاری از آنها از سوی شورای نگهبان فاقد صلاحیت تشخیص داده شده و راه ورود به انتخابات روی آنها بسته خواهد شد و این نیز مزید بر علت شده و از مشارکت کاسته خواهد شد. یکی دیگر از نکات عجیب فهرست ۵۵ نفره نشان‌دهنده بلبشو در حزب‌های شناخته‌شده مثل موتلفه و کارگزاران است که هر کدام سه نفر از اعضایشان بنا بر دستور حزبی یا بر اساس کنش فردگرایانه در این فهرست جای دارند. آیا اینها نمی‌توانستند با هم در درون حزب هماهنگی کنند یا اینکه خواسته‌اند در برابر حذف احتمالی از طرف شورای نگهبان یار ذخیره داشته باشند. در پایان این نوشتار کوتاه به کسانی که بازیگردان اصلی سیاست به حساب می‌آیند و به بازیکنان نامدار سیاست که بیشتر در فهرست ۵۵ نفره باید آنها را جست‌وجو کرد یادآور شد دنیا نو شده است و دنیای ذهنی ایرانیان نیز با پدیدار شدن شبکه‌های اجتماعی و البته به دلیل رونق رسانه‌های دیگر، بازی‌های کهنه‌شده را برنمی‌تابند. سیاست در ایران نیاز به پوست‌اندازی دارد و اگر این پوست‌اندازی سازگار با طبیعت سیاست و دگرگونی‌های آن نباشد پوست‌اندازی با درد و رنج خواهد بود.

انتخابات سیزدهم به زودی روی موضوع برجام سایه می‌اندازد و آن را کمرنگ می‌کند. این چیزی است که البته با اراده و خواست حسن روحانی رییس دولت سازگار و همراه نیست اما از دست او کاری برنمی‌آید. از سوی دیگر در حالی که کمتر از ۷۰ روز دیگر به انتخابات باقی مانده است یک خبر منتشر شده نشان می‌دهد نام ۵۵ شخصیت سیاسی در صف ثبت‌نام قرار گرفته است که ۲۱ نفر از آنها به طور رسمی و بقیه نیز به طور غیررسمی احتمال کاندیداتوری دارند. دقت در اسم و رسم این ۵۵ نفر نشان از بلبشوی رفتار و کارنامه سیاست در ایران است که به هر دلیل سپهر سیاست ایران را زیر تیغ خود گرفته است. همین موضوع که تا امروز ۵۵ نفر می‌خواهند رییس‌جمهور شوند برای شهروندان یک آدرس بازدارنده است و آنها با خود می‌گویند دروازه سیاست در ایران آنقدر فراخ و بی‌در و پیکر شده است که هر دوره بر شمار کسانی که خود را برای رسیدن به منصب دومین مقام کشور دارای شایستگی می‌دانند افزوده می‌شوند و این بازدارندگی راه مشارکت بیشتر را می‌بندد. از سوی دیگر نگاهی به شخصیت‌های سیاسی که نام‌شان در فهرست ۵۵ نفره آمده است نشان می‌دهد بسیاری از آنها از سوی شورای نگهبان فاقد صلاحیت تشخیص داده شده و راه ورود به انتخابات روی آنها بسته خواهد شد و این نیز مزید بر علت شده و از مشارکت کاسته خواهد شد. یکی دیگر از نکات عجیب فهرست ۵۵ نفره نشان‌دهنده بلبشو در حزب‌های شناخته‌شده مثل موتلفه و کارگزاران است که هر کدام سه نفر از اعضایشان بنا بر دستور حزبی یا بر اساس کنش فردگرایانه در این فهرست جای دارند. آیا اینها نمی‌توانستند با هم در درون حزب هماهنگی کنند یا اینکه خواسته‌اند در برابر حذف احتمالی از طرف شورای نگهبان یار ذخیره داشته باشند. در پایان این نوشتار کوتاه به کسانی که بازیگردان اصلی سیاست به حساب می‌آیند و به بازیکنان نامدار سیاست که بیشتر در فهرست ۵۵ نفره باید آنها را جست‌وجو کرد یادآور شد دنیا نو شده است و دنیای ذهنی ایرانیان نیز با پدیدار شدن شبکه‌های اجتماعی و البته به دلیل رونق رسانه‌های دیگر، بازی‌های کهنه‌شده را برنمی‌تابند. سیاست در ایران نیاز به پوست‌اندازی دارد و اگر این پوست‌اندازی سازگار با طبیعت سیاست و دگرگونی‌های آن نباشد پوست‌اندازی با درد و رنج خواهد بود.