رفتن به محتوا
تلویزیون سام با ۲ سال ضمانت سام سرویس
کد خبر 543081

ثریا آقایی: به این راحتیها بیخیال المپیک نمیشوم

ساعت 24- «نمی‌خواهم تسلیم روزگار شوم»؛ این جمله را ثریا آقایی می‌گوید. برترین بانوی بدمینتون‌باز ایران که با وجود شایستگی‌های بسیار، شانس خیلی با او یار نبوده است.

بانویی که یکی از امیدهای اصلی کاروان ورزش کشور برای کسب سهمیه بازی‌های المپیک توکیو بود؛ اما ناغافل اسیر مصدومیت شد. پارگی رباط صلیبی چاره‌ای جز عمل برای ثریا باقی نگذاشت و این‌گونه شد که او در بزنگاه کسب سهمیه المپیک، زانویش را به تیغ جراحی بسپارد. حالا دو ماه است که از جراحی زانوی آقایی گذشته و او آرام‌آرام تمرینات بدن‌سازی‌اش را شروع کرده. دختر پرافتخار بدمینتون با وجود شرایط سخت و از همه مهم‌تر زمان کمی که تا المپیک 2020 پیش‌رو دارد، هنوز هم امیدوارانه از رسیدن به توکیو حرف می‌زند.
او از اوضاع و احوال این روزهایش به «شرق» می‌گوید: «خدا را شکر عملی که روی زانویم انجام شده، خیلی خوب بوده و همه‌چیز فراتر از پیش‌بینی‌هایی که می‌کردیم، جلو رفته است. دکتر فیزیوتراپم می‌گوید که دامنه حرکتی پایم هر روز پیشرفت کرده و عضله‌هایم هم قوی‌تر می‌شوند. در این مدت دو ماهی که از عملم گذشته، توانستم تمرینات بدن‌سازی‌ام را انجام بدهم و روزبه‌روز آنها را بیشتر کنم. روزی دو نوبت در صبح و عصر بدن‌سازی انجام می‌دهم. در خانه هم که هستم، دوچرخه می‌زنم.
اگر پزشکم اجازه بدهد، ان‌شاءالله از هفته آینده تمرینات بدمینتونم را به‌صورت سبک شروع می‌کنم. به‌هرحال بدمینتون هم یک ورزش چرخشی است و من باید خیلی مواظب باشم تا به خودم فشار نیاورم. مسئولان فدراسیون بدمینتون در این دو، سه سال گذشته خیلی برای من زحمت کشیدند تا من بتوانم سهمیه المپیک را بگیرم. در این مدتی هم که مصدوم بودم، حمایت‌های‌شان مضاعف بوده تا من بتوانم سهمیه را بگیرم. خودم هم که بیشتر از هر کسی دلم می‌خواهد افتخار حضور در این بازی‌ها را به دست آورم؛ اما آن چیزی که خیلی اهمیت دارد، این است که باید طبق نظر پزشکان و با برنامه پیش بروم تا خدای نکرده اتفاق بدتری برایم رخ ندهد. دکتر اصلا تایم خاصی را برای بازگشت من به میادین نداده و گفته روند درمان این را مشخص می‌کند که چه زمانی می‌توانم دوباره مسابقه بدهم».
روند رو به رشد درمان ثریا این انگیزه را به او داده که بتواند با وجود زمان کمی که برای رسیدن به المپیک دارد، برای کسب سهمیه خوش‌بین باشد: «خودم بشخصه امیدوارم که می‌توانم به المپیک برسم. دلم نمی‌خواهد به چیزی غیر از امیدواری فکر کنم و تسلیم روزگار شوم؛ چون هنوز شانس دارم. درست است که کارم با این وضعیت خیلی سخت است؛ اما اگر به یک یا دو مسابقه انتخابی دیگر برسم، فکر می‌کنم سهمیه را بگیرم. بیشتر رقابت‌های انتخابی که به‌خاطر المپیک لغو شدند، در این مدتی که من مصدوم بودم، فعلا دو تا مسابقه برگزار شده که من در آن شرکت نکردم که خیلی در رنکینگ جهانی‌ام تأثیر زیادی نداشته است. تا پیش از این رنکینگم 94 بود؛ اما به‌خاطر تأثیر حضورنیافتن در این دو مسابقه گزینشی رنکینگم 105 شده است. اگر بتوانم خودم را تا رده 90 و حتی زیر 90 برسانم، سهمیه را می‌گیرم. در بدمینتون توزیع سهمیه‌ها این‌طور است که به 16 نفر اول رده‌بندی جهانی، سهمیه را می‌دهند. البته از این 16 نفر هر کشور می‌تواند تنها دو سهمیه داشته باشد. باقی سهمیه‌ها از نفر 16 تا حدودا نفر 90 جدول تعلق می‌گیرد که آن هم براساس قواعدی است. چون من الان بازیکن رزرو هستم، این شانس را دارم که بتوانم به سهمیه برسم. با این حال باید ببینم خدا برایم چه سرنوشتی را رقم زده است».
ثریا پنج سال پیش در آستانه بازی‌های المپیک 2016 ریودوژانیرو نیز درست در موقعیت الان قرار گرفت. درحالی‌که بازیکن رزرو بود و رنکینگش زیر 100 بود، باز هم از ناحیه زانو دچار پارگی رباط صلیبی شد و ناباورانه از کسب سهمیه بازماند. او برای المپیک ۲۰۱۶ ریو خیلی به کسب سهمیه نزدیک بود؛ چون ششمین بازیکن رزرو جدول المپیکی‌ها بود. رنکینگ جهانی آقایی در آن مقطع ۹۳ بود و تا آن زمان هیچ‌کدام از خانم‌های ایرانی نتوانسته بودند جایگاه‌شان را به رنکینگ زیر 100 برسانند. ثریا اگر رنکینگش را به زیر ۸۰ رسانده بود، سهمیه ریو را می‌گرفت؛ اما متأسفانه به دلیل مصدومیت، نتوانست در ادامه رقابت‌های انتخابی المپیک شرکت کند. عضو تیم ملی بدمینتون بانوان این‌بار در حین رقابت‌های لیگ باشگاهی با این آسیب‌دیدگی مواجه شد. آقایی در واکنش به اینکه بهتر نبود در دوران کرونا در لیگ شرکت نمی‌کرد تا با آن اتفاق مواجه نشود، می‌گوید: «خیلی‌ها به من می‌گفتند که کاش در آن مسابقه لیگ شرکت نمی‌کردم؛ اما واقعیت این است که ممکن بود این اتفاق در تمرین هم برایم رخ دهد؛ چون بر روی یک ضربه ساده من مصدوم شدم و البته آمادگی خوبی هم داشتم. این مصدومیت با توجه به اینکه شانس کسب سهمیه المپیک هستم، برایم ناراحت‌کننده است؛ اما این مسئله را هم پذیرفته‌ام که ورزش حرفه‌ای همین است و احتمال مصدومیت وجود دارد. به هر حال من سال‌هاست که ورزش حرفه‌ای و سنگین کرده‌ام و باید پیش‌بینی چنین اتفاق‌های غیرمنتظره‌ای را بکنم. تمام هدف و رؤیای زندگی من رسیدن به بازی‌های المپیک است. من تمام‌ وقت و زندگی‌ام را برای این بازی‌ها گذاشته‌ام. با همه سختی و محدودیت‌ها در مسابقات مختلف شرکت کردم تا به این بازی‌ها برسم. درست است که این اتفاق افتاده؛ اما من به این راحتی از المپیک دست نمی‌کشم. اگر به المپیک توکیو نرسم، برای المپیک ۲۰۲۴ تلاش می‌کنم».
او در پایان گفت: «چه به المپیک بروم و چه نروم، باید از زحمات مسئولان فدراسیون و کادر فنی و خانواده‌ام تشکر کنم. من اگر توانستم خودم را تا این مرحله برسانم، به خاطر حمایت‌هایی بوده که این عزیزان از من داشتند».
نظرات کاربران
نظر شما

ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.

تازه‌ترین خبرها