محسن امینزاده :
چرا پرسش از پیامد تحریم ها درمناظره ها حذف شد
ساعت 24 - محسن امینزاده از مدیران وزارت خارجه در دوران اصلاحات در روزنامه اعتماد تصریح کرده است صدا و سیما باید پاسخ دهد چرا از کاندیداها درباره پیامدهای تحریم بر فقیر تر شدن ایرانیان چیزی پرسیده نشد و تاکید کرده است دو کاندیدای غیر اصولگرا هم در این باره توضیح ندادند. او نوشته است، از صدا و سیما پرسید که چرا مقرر شده که ابر بحران تحریمهای جهانی یعنی بزرگترین مانع حل بحران اقتصادی کشور و توسعه ملی، در مناظرههای انتخاباتی در حاشیه بماند؟
به حاشیه راندن و حذف موضوع تحریمها در مناظرههای انتخاباتی و اظهارات مبهم و انحرافی نامزدهای اصولگرا نسبت به این موضوع، تصویر نگرانکنندهای از آینده کشور به نمایش میگذارد و اظهارات برخی نامزدها که خود دست اندرکار بودهاند و در ایجاد این فاجعه برای ملت ایران نقش موثر داشتهاند، تصور اداره دوباره این امور توسط آنان را به تصویری هولناک از آینده کشور و اقتصاد کشور بدل میکند. در واقع داستان عاملان فاجعه ارجاع پرونده هستهای ایران به شورای امنیت سازمان ملل و تحویل آن به دولت امریکا در سال ۱۳۸۴ و در نتیجه کشاندن کشور به دام تحریمهای عظیم جهانی با محوریت امریکا و ادعاهای آنان درباره ضعفهای برجام که بهترین درمان ممکن آن فاجعه بوده، چیزی شبیه رفتار فرزند بیخردی است که پای پدر خود را قطع کند و سپس مدعی ضعفهای درمان جراح حاذقی شود که پای قطع شده را با موفقیت پیوند زده است. طبعا تصویر ترسناکی است اگر استنباط شود که فرزند خطاکار نه تنها از ظلم بزرگش درس نگرفته بلکه اعتراضهایش حاکی از نوعی اشتیاق او برای قطع پای دیگر پدر هم هست. شیوه طرح پرسشها توسط صدا و سیما و شیوه پاسخ نامزدهای اصولگرا به مسائل سیاست خارجی همه به شکلی حاکی از چنین آینده تیره و پرمشکلی در زمینه سیاست خارجی و روابط خارجی ایران، در صورت رییسجمهور شدن این نامزدهاست. .
در مناظره نامزدهای ریاستجمهوری، با سه ویژگی سیاست خارجی به حاشیه رانده و مواضع واقعی نامزدها درباره سیاست خارجی پنهان میشود.
- پرسشها مسیر بحثها را از سیاست خارجی به عنوان مهمترین عامل بحران اقتصادی کشور دور میکند.
- نامزدهای اصولگرا با استقبال از این شیوه، گاه با عبارات غیرشفاف موضع خطرناک خود را در سیاست خارجی پنهان میکنند.
- دو نامزد دیگر در مواجهه با سایر مباحث، از اصلیترین گره اقتصاد کشور یعنی تحریمهای جهانی علیه ایران غافل میشوند.
در اینجا جنبههایی از این موضوع را مرور میکنیم.
1- ابتدا باید از صدا و سیما پرسید که چرا مقرر شده که ابربحران تحریمهای جهانی علیه ایران یعنی بزرگترین مانع حل بحران اقتصادی کشور و توسعه ملی، در مناظرههای انتخاباتی در حاشیه بماند؟ چرا به صراحت از نامزدها پرسیده نمیشود که آنان چه نگاهی نسبت به رفع تحریمها دارند؟ چرا پرسیده نمیشود که اگر بهجای دولت کنونی بودند در برابر فشار عظیم تحریمها چه میکردند؟ و اگر عملکرد دولت روحانی، بهترین کار ممکن در برابر تحریمها نبوده راهحل مطلوب آنان چیست؟
شاید تصور میشود که باز شدن بحث تحریمها و خسارات عظیم آن، میتواند مورد سوءاستفاده امریکا قرار گیرد؟! در پاسخ باید گفت که امریکا به خوبی از تاثیر کارش آگاه است و علاوه بر آن، آگاهی کامل مردم از حقایق نسبت به بزرگترین عامل کوچک و بحرانی شدن اقتصاد ایران، فقیرتر شدن ملت ایران و بحرانی شدن معیشت آنان، حق ملت ایران است.
- چرا گفته نمیشود که طی ۱۲سال گذشته هر روز ملت ایران فقیرتر شدهاند و عامل اصلی این فقیرتر شدن سیاست خارجی ایران بوده است؟
- چرا گفته نمیشود که بدون باز شدن درهای اقتصاد جهانی به روی اقتصاد ایران، توسعه ملی موفق خیالی بیش نیست؟
- چرا گفته نمیشود که خودکفایی در دنیای امروز یک تصور خیالی و یک توهم است و هیچ کشوری بدون روابط خارجی فعال و دوجانبه، به توان و قدرت اقتصادی دست پیدا نمیکند.
- چرا درباره وابستگی شدید صنایع کشور به واردات و صادرات گفته نمیشود؟ امروز تقریبا تمامی صنایع به واردات مواد اولیه و حتی بخشی از قطعات از یک سو و به بازارهای بزرگ صادراتی برای تولید بیشتر و در نتیجه رقابتی شدن و اقتصادی شدن تولیدات صنعتی وابسته هستند.
- چرا گفته نمیشود که ایران به سرمایههای بزرگ خارجی نیاز دارد و غالب صنایع مهم در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی با سرمایههای خارجی بنیان نهاده شده است و قطع این ظرفیت مانع اساسی توسعه صنایع بزرگ بوده و هست.
- چرا گفته نمیشود که سیاست خارجی بحران زا و سیاستهای امنیتیها در داخل باعث فرار سرمایه از کشور و خروج نیروهای فکری و نخبگان از کشور میشود و جز با باز شدن درهای کشور به روی اقتصاد جهانی و جز با تغییر سیاستهای امنیتی، این مسیر قابل بازگشت نیست؟
- چرا گفته نمیشود که صنایع جهان و محصولات صنعتی، بهصورت مداوم متاثر از اختراعات و تکنولوژیهای نو در حال کیفیتر، اقتصادیتر و رقابتیتر شدن هستند. بدون دسترسی به دانش و تکنولوژی نو جهانی، صنایع کشور هر روز فرسودهتر و غیراقتصادیتر و نهایتا زمینگیرتر میشوند و راهاندازی مجدد آنها هم بدون این تحولات ممکن نیست.
- چرا گفته نمیشود که سیاست خارجی بحرانی و سیاستهای بیخردانه امنیتی و اقدامات دولت پنهان باعث تعطیلی صنایع گردشگری ایران شده و حتی پایان بحران کرونا نیز بدون تغییر سیاست خارجی و تغییر روشن دولت پنهان و نهادهای امنیتی به این فاجعه در اقتصاد کشور پایان نمیدهد؟
- چرا گفته نمیشود که در حال حاضر رواج قاچاق کالا از کشورهای همسایه، کمکی به معاش مرزنشینان مظلوم و راهی برای دسترسی اندک به برخی کالاهای وارداتی مورد نیاز مردم است و دلسوزی نسبت به مرزنشینان بدون تعیین تکلیف سیاست خارجی فریبی بیش نیست ؟
- چرا گفته نمیشود که تحریمها تا چه حد مشکلات درمانی و تامین داروی بیماران را تشدید کرده است و باعث شده که مصیبتهای جهانی ناشی از همهگیری کرونا در ایران به مراتب بیشتر از کشورهای مشابه بحران زا و مخرب باشد.
3
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.